تخلیه اشرف کماکان مسئله اصلی روی میز رجوی
مسئله اصلی که مدتها برروی میز رهبران فرقه رجوی مانده است تخلیه پادگان اشرف می باشد ولی آنان هر بار سعی دارند با به انحراف کشیدن افکار عمومی و بخصوص افراد اسیر اشرف از مسئله اصلی فرار کرده و مسائل جانبی را به مثابه یک پیروزی و پیشرفت تلقی نموده تا به گمان خود مدتی دیگر بتواند اذهان این افراد را بفریبد تا در شرایط پیش آمده خاص، اعضاء توان تعیین تکلیف خود را نداشته باشند و نگذارند کسی پایش به دنیای آزاد باز شود.
همیشه رهبران خائن اصلی هستند و مردم و افراد وابسته قربانی می شوند
برای من که سالها در میان این فرقه عمرم را هدر دادم کاملا واضح بود که حتی یکی از سران این فرقه در این اعتصاب شرکت نخواهند کرد همانطور که میان کشته شدگانشان کسی دیده نمی شود. گرسنگی برای اشرفیان و افطار چند نوع غذا برای رهبری، گرمای طاقت فرسای عراق برای اشرفیان و آب هوای اروپایی برای رهبری، واقعا به گفته خود اوق مسعود:”همیشه رهبران خائن اصلی هستند و مردم و افراد وابسته فقط قربانی می شوند.”
سران مجاهدین مانع از بازگشت افراد به ایران میشوند
معاون ارشد وزارت کشور عراق گفت: بسیاری از افراد دربند در اردوگاه اشرف خواهان بازگشت به ایران هستند و به تازگی نیز 70 نفر از آنها تمایل خود برای برگشتن به ایران را اعلام کردند اما سران این گروه مانع از بازگشت آنها به ایران می شوند.هادی عدنان الاسدی در گفتگو با روزنامه دولتی الصباح ابراز داشت: حضور مجاهدین در عراق غیرقانونی است زیرا آنها سازمانی با ماهیت تروریستی و دارای پیشینه مسلح تروریستی هستند.
حوادث اخیر درجهنم رجوی دستور سرکردگان مجاهدین
برای حفظ قرارگاه اشرف وترساندن دولت عراق وتمام دنیا 36 بازداشتی بهترین بهانه است. ودستور این است اعتصاب غذا تا سرحد مرگ. یا دولت عراق تسلیم می شود و36 نفر را آزاد می کند که این خود سکوی سایر پیشروی برای ما (مجاهدین) و گرفتن امتیازات گوناگون خواهد شد. یا دراعتصاب غذا تعدادی کشته می شوند که جنازه های روی دست مانده را با تبلیغات گسترده جهانی بهانه ای برای طلب کاری خود از تمام دنیا خواهیم کرد.
همه فرمانهای فرقه رجوی از اوور پاریس صادر می شود
آنچه قابل توجه است و باید مورد توجه اروپائیان بطور خاص ارگانها و سیاستمداران دولت فرانسه باشد اینکه تمامی فرامین اعمال فرقه مثل خودسوزی های سال 2003 در فرانسه و رویارویی و درگیر شدن با پلیس عراق و خوابیدن جلو چرخهای خودروهای عراقی در کمپ اشرف وهمچنین اعتصاب غذا در اشرف و کشورهای اروپایی به فرمان پدر خوانده این فرقه (مسعود رجوی) و مادر خوانده این فرقه مریم قجر صادر می شود
خیانت رهبران مجاهدین
حالا در ماجرای اشرف باز برملا شد خودشان بعد از آنهمه هوچی گری و به کشتن دادن 11 نفر و اعتصاب غذا یا بهتر بگویم گشنگی به چه چیزی نائل آمدند؟ به ماندن در اشرف خوب این چه اهمیتی دارد قبلا هم که در آنجا بودند. اما در این جریان کدامیک از آنها مریم رجوی یا مسعود ناپدید شده کدامیک در کتک خوردنها و اعتصاب غذا شرکت داشتند و اصلا به جز پیامهای تکراری مبارک باد و پیروز شدیم چه دادند؟
اتمام اعتصاب دروغین رجویها، پیروزی یا شکست
همانطور که مشخص بود اعتصاب غذا در اشرف یک بازی دروغین بیش نبود که رجوی از سر استیصال و درماندگی و وفادار جلوه دادن نیروهایش به آن دست زد. بنابراین ادعای پیروزی بر اساس آنچه که در پیام ها و بیانیه های رجوی آمده است ادعای پوچ و تبلیغاتی فرصت طلبانه است تا با استفاده از آن شکست های سیاسی و استراتژیکی اش را حداقل برای مدتی بپوشاند.
صبر جمیل اعضاء مجاهدین به امید رهایی
سالها پیش زمانی که در کنج زندان انفرادی تنها و بی کس بودم , امیدم را هرگز از دست ندادم و صبر و تحمل پیشه کردم, بله” صبر جمیل” که همیشه مسعود می گفت از زندانهای انفرادی اش شروع و هنوز ادامه دارد , تا روزیکه این باصطلاح رهبر! (منظور همان حسن صباح قلعه الموت امروزی) به سزای جنایاتش در دادگاه عدل الهی برسد و آن روز” صبر جمیل” بپایان خواهد رسید.جوانان پاک این میهن که در طی سالهای اسارت خاموشی گشته اند و با تنی سرد و خون آلود در عمق دیگ های داغ عراق آرمیده اند , منتظرند و رسالت آنها نیز بر دوش ماست و سنگینی می کند.
یاًس و سرخوردگی مجاهدین در حاشیه اجلاس شورای حقوق بشر
یاُس و سرخوردگی، و همچنین عطش برای آزادی و رهایی از قلعه اشرف در عراق را به وضوح در چشمان اعضای مجاهدین در تصاویر و فیلم های ویدویی تولید شده توسط این سازمان قابل مشاهده است. اما شگفتی این است که اعضای مجاهدین خلق مستقر در اروپا نیز به سرنوشتی مشابه اعضای مجاهدین خلق در کمپ اشرف در عراق دچار شده اند و انفعال، ناامیدی از پوچ بودن قول و قرار های رهبری مجاهدین خلق در قلعه اوورسورواز در فرانسه در چهره های آنها نیز هویدا است که این موضوع در فعالیت های آنها در حاشیه اجلاس شورای حقوق بشر در شهر ژنو در دو هفته گذشته کاملاً مشهود بود.
آرمان یا حماقت، شکنجه در قرارگاه اشرف – قسمت هفتم
زهره یک سری حرفهای مفت در توجیه شکنجه افراد و کادرهای تشکیلاتی مجاهدین زد که مایه شگفتی و بهت همه ما شکنجه شده ها بود همه گیج و مات شدیم. این همه توجیه حیرت انگیز از دهان زهره اخیانی بیرون می آمد انگار نه انگار که در برابرش انسانهای با عقل و شعور قرار دارد که مخاطب سخنان مضحک و گزافه گویی هایش هستند.
استیصال روز افزون اعضای گروه مجاهدین در عراق
روزنامه صوت الفیلی چاپ بغداد نوشت: ساکنان اردوگاه اشرف دچار افسردگی شدید شده اند. این روزنامه عراقی افزود: برخی از ساکنان نسل دوم اردوگاه بدلیل محدودیت های اعمال شده علیه انها اقدام به خودکشی کردند و برخی دیگر نیز روانی شده و هر روز بدلایل واهی دست به گریبان یکدیگر میشوند که این از یاس و نو میدی انها از وضعیت کنونی حکایت دارد.
جای رهبری و سران مجاهدین در کارزار دفاع از اشرف کجاست؟
سوال اینجا است جای امثال عباس داوری، مهدی ابریشم چی، محمد حیاتی، و صدیقه حسینی، مهوش سپهری، و ده ها نام آشنا و با سابقه و بعضا تاثیرگذار از سران مجاهدین که اینک در قرارگاه اشرف و اوور جای دارند، کجای این کارزار انسانی است. همینطور جای این افراد در مقاومت انسانی و سپر انسانی در درگیری های قرارگاه اشرف کجا بوده است. در بحث خودسوزی های ژوئن 2003 مهمترین اتهامی که گریبان سازمان را گرفت نقش همین آقایان به عنوان محرک این خودسوزی ها و به دادگاه کشاندن آنها بود