تنها هدیه رهبر فرقه رجوی به اعضای نگون بخت مرگ است! در درون فرقه کسی حق خروج از فرقه را به هیج عنوان ندارد. اگر کسی جرات به خرج دهد و تقاضای خروج نماید با فرد خاطی برخورد تشکیلاتی می شود، به بیان بهتر او را تحت شدیدترین فشارهای روحی و جسمی تشکیلاتی قرار می […]
تنها هدیه رهبر فرقه رجوی به اعضای نگون بخت مرگ است! در درون فرقه کسی حق خروج از فرقه را به هیج عنوان ندارد. اگر کسی جرات به خرج دهد و تقاضای خروج نماید با فرد خاطی برخورد تشکیلاتی می شود، به بیان بهتر او را تحت شدیدترین فشارهای روحی و جسمی تشکیلاتی قرار می دهند تا از کرده خود پشیمان شود.
درون مناسبات سازمان مجاهدین خلق، افراد هیچ گاه به دلیل کارهایشان مورد تشویق قرار نمی گیرند و معمولاً از کسی به جز سران تقدیر نمی شود. اگر فرد کار و مسئولیت هایش را به نحو احسن انجام بدهد که وطیفه اش بوده است و همچنان بدهکار رهبریست و اگر هم کم کاری کند که به شدت تنبیه و تحقیر می شود.
یک مثال بزنم. اگر فردی صد تا کار مثبت هم بکند که مورد تایید رهبری باشد رویکرد سازمان این است که اساساَ مثبت های فرد را مطرح نمی کنند و همه آن دستاوردها را به انقلاب طلاق مریم گره می زنند!
اما اگر همان فرد یک اشتباه کوچکی بکند یا در یک جایی ضعفی از خودش نشان دهد با او برخورد می شود و دیگر آن همه کارهای مثبتی که کرده بود را نادیده می گیرند. روی آن نقطه ضعف کلیک کرده و سپس در نشست های عملیات جاری با تحریک جمع ، شخص را بمباران می کنند. این فشار جمعی آنچنان طاقت فرساست که فرد آرزوی مرگ می کند تا اینکه از آن موقعیت خلاصی بیابد.
وقتی صحبت از نشست عملیات جاری می کنیم یعنی اعتراف به گناهی که مرتکب نشده است!
اعتراف به چیزهایی که از نظر فرقه گناه محسوب می شود. در داخل تشکیلات هر چه هست صحنه سازی مضحکی است که به نمایش می گذارند و با فریب همواره خط خودشان را پیش می برند.
اعضای گرفتار در تشکیلات هم زندانی هستند و هم زندانبان. در یک محیط بسته به صورت جمعی زندگی می کنند تا بر طبق آن چیزهایی که رهبری فرقه به آنها آموخته اند بتوانند همدیگر را تحت کنترل داشته باشند. باید اذعان کنم هر گونه رابطه عاطفی و انسانی ممنوع است. اگر کسی از خودش محبتی نشان دهد و رابطه عاطفی با کسی برقرار کند به شدت مجازات می شود، در حقیقت اعضای فرقه مانند بردگانی هستند که برای ارباب بی جیره و مواجب کار می کنند تا زمانی که زنده هستند برای آنها ارزشی قائل نمی شوند اما همین که مردند به آنها نشان قهرمانی میدهند و نشان دار می شوند.
محمد رضا گلی
