ترک فرقه و بریدن از ایدئولوژی فرقه ای بسته شدن آخرین درهاست. گذشته پشت سرگذاشته شده است و ما باید راه خود را البته به تنهایی بدست آینده با بوجود آوردن روابط جدید و دوستان جدید از نو شروع کنیم. واقعیت اینست که از کنار بزرگترین واقعه عمر خود نمی شود براحتی گذشت ولی زندگی مسیری طولانی دارد و گذشته ها باید در گذشته بماند. باید عضویت خود در فرقه را تجزیه و تحلیل کرده و در حالیکه با فریب و برنامۀ گام به گام نفوذ به کار گرفته شده که ما را بدرون گروه کشانده آشنا شویم و نسبت بخودمان کمتر سخت گیری کنیم و از چیزهای ساده لذت ببریم.

جداشدگان از فرقه عملاً فاقد الگویی برای تصمیم گیری هستند و در خصوص فقدان دانش زندگی در بیرون فرقه رنج می برند! تعداد زیادی از اعضای فرقه در درون فرقه رجوی تجربه زندانهای انفرادی از چند روزه تا چند ساله را دارند و صدمات روانی شدیدی را تجربه کردند و اغلب از بازگو کردن خاطرات دوران بردگی خود در اشرف رنج می بریم و سختمان است. درست است که دوران بردگی در اشرف در شرف بپایان رسیدن است و جای صدها تبریک دارد اما باید بفکر فردای این بریدگان از رجوی بود.

شاید تکان دهنده باشد که بگوییم تاکنون 1192 مورد ترورهای نظامی سازمان در ایران و بعد از 30 خرداد از قشر همین زحمتکشان بوده است. یا فرمان تیراندازی و قتل سه کارگر شرکت نیشکر هفت تپه مگر از یادمان می رود که مانع عبور تیم خمپاره زنی مجاهدین شده و نهایتا مهوش سپهری (نسرین) در تعیین تکلیف موضوع از پشت بیسیم فرمان قتل این سه کارگر را صادر می کند!؟. و نهایتا مگر فراموش کرده ایم 3400 تن از اعضا قبل از سقوط دیکتاتور عراق شبانه روزی و همچون برده های رومی و بغایت با کیفیتی بیشتر از آنان در گرمای عراق برای اجرای سیاست دنبال نخود سیاه رفتن! میبایست کار می کردند تا مجال فکر کردن نداشته باشند

این روزها محافل کردی و شیعی عراقی نیز از اقدامات جدید شان در آستانه خروج مجاهدین از عراق خبرهایی را منتشر کرده اند. شاید با انتشار اخبار دیگری از سرسپاری و مزدوری مجاهدین به امریکا توسط نمایندگان دولتی امریکا بیش از پیش وضعیت تعیین تکلیف آنان را به مخاطره بیاندازد. ولی آنچه مسلم است جامعه جهانی با تجربه گروه و فرقه تروریستی مجاهدین خلق امکانات بیشتری برای خود مهیا خواهد ساخت تا تدابیر بیشتری برای حذف و دور ساختن چنین گروههای مشابهی اتخاذ نماید.

حدود نصفی از قرارگاه اشرف به کمپ ترانزیت منتقل شده است و سازمان تلاش دارد با دفع الوقت موضوع انتقال هر مرحله را طولانی نماید شاید برایش فرجی حاصل شود. شاید امیدش به انتخابات امریکا در چند ماه آینده و انتخاب شدن آقای رامنی جمهوریخواه باشد که با آنان برای تهاجم به ایران همفکر است!! ولی بنظر میرسد هراتفاق مبارکی هم برای مجاهدین بیفتد آخرش بیرون آمدن از لیست گروههای تروریستی به ازای همکاری شان در ترک اشرف و سرزمین عراق خواهد بود.

آرزو داریم با تحولات پیش رو در تعیین تکلیف سازمان و سیر پناهجویی افراد آن واجرای احکام قضایی برای فرماندهان مشخص و تحت تعقیب سازمان , اعضای گرفتار با حول و قوه الهی و به مدد درایت و نگاه عدالت جویانه و همیشگی خود , برای آینده بهتر و آبرومند خود و ادای دین خود به میهن سربلند شان برای لحظه ای در ترک تشکیلات سازمان تردید بخود راه نداده و همانند دوستان و همقطاران آزاده خود , از هر اقدامی برای ترک سازمان فروگذار نکنند.

به گفته نماینده سازمان ملل از آن تعداد حدود 1600 نفر خواهان بازگشت به ایران هستند و آنها هم درشرایط انتخاب این تصمیم را خواهند گرفت که دیگر زمان هدر دادن عمر دیر شده و به همین خاطر موج جدید در ریزش بقیه نفرات طوفان دگر خواهد بود والان هم ما شاهد آن هستم اما شما آقای رجوی مثل گذشته آن واقعیت را نمی بینید که چنان شعارهایی را تکرار و تکرار می کنید آقای رجوی منتظرباش طوفان دگر بپا شود.

از روز یکشنبه سازمان مجاهدین مجددا در سکوت خبری خود رفت و خدا می داند کی به سراغ موضوعات دروغین دیگر خواهد رفت. باید به رهبران مجاهدین وهکذا گردانندگان این برنامه های سیمای ضد آزادی گفت که تنها این بار نیست که شما سکوت می کنید بلکه در گفتن واقعیت ها همیشه در سکوت بودید و این نمونه بارزی از اتفاقات گذشته و حال بود که اینجا ما یادآور شدیم.

بهمن سال 1388 یادآور اولین حضور خانواده ها در جلوی درب اصلی اشرف بود که از استان آذربایجان شرقی به عراق مسافرت نموده بودند. این خانواده ها که اغلب هم پیر بودند شرایط طاقت فرسای مسافرت در فصل زمستان را تجربه می کردند. آنان نزدیک 50 روز با ابتدایی ترین وسیله ها توجه جامعه جهانی را برای طرح خواسته بحق شان جلب نمودند. یک بلندگوی دستی باطری دار و یک طبل همه اساس کارشان بود. در این تاریخ خانواده ها برای اولین بار به نمایندگان سازمان در درب اصلی اشرف گفتند:” ما ملاقات می خواهیم آنهم بدون حضور شما مسئولین”.

امروز 5 نفر از تشکیلات فرقه رجوی آزاد شده اند آن هم درشرایطی که رهبران سازمان مجاهدین اعلام کردند که تمام نفرات برای ماندن دراشرف جان فشانی می کنند در مقابل این ادعای رجوی باید گفت. آقای رجوی تشکیلاتی که رهبر عقیدتی تشکیلات هستی و مدعی جان فشانی های بی شماری برای خلق هستی ؛ پس چگونه است که درآن شرایط که می بایستی درکنار نیروهای وفا دار خود می ماندی

خانم رجوی بعد از آن اقدامات دیگر برای ما خیلی واضح است که شما چنین بیانیه هایی را برای بازی با احساسات دیگران دستاویز قرار می دهید. لاز م به ذکر است که برای ما این چنین اطلاعیه ها لو رفته است ومی دانیم که شما برای سنگ اندازی و به تاخیر انداختن روند جابجایی هر روز یک برنامه و نقشه مسخره جدید را طرح می کنید مثلاً محل کمپ که قبلاً می گفتید که درآنجا آب آشامیدنی وجود ندارد و یا در سایت تان وجود مار در کمپ ترانزیت را نشان می دادید این همان کمپ است که نیروهای آمریکای هشت سال درآنجا زندگی کردند.

بطور مشخص با اعزام گروه چهارم و هم وزن شدن کمپ ترانزیت و اشرف موضوعیت سازمانی مجاهدین افول و مشکلات انبوهی را به جهت سرعت گرفتن انحلال خودبخودی تشکیلات با ورود هر نفر به حیطه سازمان ملل در ترانزیت , شل شدن روابط تشکیلاتی , گسترش تقاضاهای صنفی افراد , دور از دسترس بودن تشکیلات به تجهیزات ارسال برنامه های ماهواره ای و یا برگزاری ویدئو کنفرانس ها , عدم برگزاری رسمی و حتی غیررسمی جلسات مغزشویی عملیات جاری و غسل هفتگی بواسطه ترس از شنود نیروهای عراقی