مردم عراق اصرار بر اجرای قانون اساسی در برخورد با گروه‌های تروریستی داشته و خواستار اخراج این گروه از کشورشان هستند که آمریکایی‌ها با حمایت از این گروه خواسته‌های قانونی مردم عراق را برنمی‌تابند. گروه مجاهدین به عنوان بخش مهمی از تشکیلات اطلاعات و استخبارات دیکتاتور سابق عراق برشمرده می‌شد که بودجه ویژه‌ای به آن اختصاص داده شده بود و در عملیات‌های تخریبی علیه مردم و حکومت ایران و سرکوب مردم عراق فعالیت می‌کرد. خدمات این گروه به صدام بعد از جنگ ایران و عراق نیز ادامه یافت. در سال 1991 که با حرکت‌های انقلابی کردهای شمال عراق در کنار شیعیان جنوب، رژیم بعثی عراق در آستانه سقوط و انهدام قرار داشت، مجاهدین وارد معرکه شده و حرکت اکراد را با خشونتی هرچه تمامتر، سرکوب کردند. از این قبیل حرکت‌ها توسط مجاهدین در جهت تحکیم حکومت صدام بسیار صورت گرفت که مشهودترین مورد آن در مورد شیعیان جنوب بود. از همین رو بخش بزرگی از مردم عراق، گروه تروریستی مجاهدین را که در طول حکومت رژیم بعث به عنوان ارتش خصوصی صدام عمل کرده و از جانب او در جنایات بی‌شماری از جمله در سرکوب قیام شیعیان و کردها بعد از جنگ اول خلیج فارس مشارکت داشته را به عنوان دشمن محسوب می‌کنند، این امر نزد آمریکا آنچنان آشکار و محرز است که استقرار سربازان نیروهای ائتلاف نزدیک اردوگاه اشرف برای حفاظت از این گروه تروریستی که از جانب مردم عراق به دلیل امکان اقدام به انتقام گیری در معرض خطر هستند، صورت گرفته است. مردم عراق خواستار رسیدگی به تمامی جنایات دیکتاتور بغداد می‌باشند از این رو مجاهدین به عنوان ابزارهای جنایات و سرکوبگری‌های صدام و مسعود رجوی در نقش رهبر جیش التحریر عراقی در ردیف اول اتهام بوده‌اند. گروه مجاهدین به عنوان سازمان تروریستی که حامی تمام عیار حکومت صدام به شمار می‌رود و در اقدامات سرکوبگرانه صدام علیه مردم عراق شرکت داشته، در جایی که تمامی حامیان رژیم بعث مغضوب مردم بوده و از اریکه قدرت کنار زده شده‌اند، موجب شده تا مردم عراق روز به روز با تأکید بیشتری، خواهان اخراج مجاهدین از عراق باشند. احساس عدم امنیت مردم عراق بواسطه حضور گروه تروریستی مجاهدین که کماکان تحت حمایت آمریکا قرار دارند را تشدید کرده است. بنا به این دلایل فرقه مجاهدین با این سابقه عملکرد و هویت فرقه‌ایش، که رسماً و قانوناً نیز به عنوان یک گروه تروریستی شناخته شده در نگاه مردم به عنوان بزرگترین جنایتکار قلمداد شده است. همچنین مردم شهر الخالص از گروه تروریستی مجاهدین به دلیل ارتکاب جنایات و غصب زمین‌های ساکنان این شهر شکایت کرده‌اند. همزمان با آن، مصوبات قانونی از سوی پارلمان پیشین نیز در حمایت از این خواست‌های عمومی صادر شد. در واقع حافظه تاریخی مردم عراق درباره گروه مجاهدین یادآور انواع جنایت‌ها در عراق و کشتار وسیع شیعیان و کردها است.(از جمله در سرکوب وحشیانه مردم استان‌های میانی و جنوبی در انتفاضه شعبانیه در سال 1991 که با لشکرهای نظامی گروه مجاهدین که در همکاری با رژیم بعث صورت گرفت). در این راستا بسیاری از خسارت دیدگان با توجه به اسناد و مدارک بسیاری که بر نقش داشتن این فرقه تروریستی در جنایت علیه مردم عراق، خواهان احقاق حقوق خود هستند، علاوه بر اینکه بسیاری از بازماندگان عراقی نیز محاکمه سرکردگان این گروه تروریستی را خواهان می‌باشند. برهمین اساس مردم دیالی و دیگر مناطق عراق بارها با برپایی تظاهرات گسترده خواهان تسریع در روند اخراج مجاهدین از خاک کشور خود و بازگرداندن اداره پادگان اشرف به دولت عراق بوده‌اند. علاوه بر این مردم عراق خواهان به وجود آمدن مشکلات و روابط متشنج با همسایگان خود نیستند. خواسته عمومی برای اخراج فوری و محاکمه سرکردگان این فرقه تروریستی، در تأکید قانون اساسی عراق که بر محکومیت هرگونه حمایت از تروریسم و یا در رأی دادگاه‌های عراق مبنی بر محکومیت مجاهدین و مجرم شناختن آنها و حکم به اخراج این گروه از عراق و محکومیت سران آنها نقش بارزی یافته است. ایالات متحده نیز، این گروه تروریستی را در سال 1997یک سازمان تروریست خارجی نامید اما در سال 2003 با یک تغییر لحن محسوس به عنوان یک نیروی دشمن متخاصم در عملیات آزادی عراق ارزیابی شد. اگر چه وزارت دفاع گزارش کرد که سیاست آمریکا «منحل کردن سازمان مجاهدین خلق که در فعالیت های تروریستی درگیر بوده و ممانعت از بازسازی آن به عنوان یک سازمان تروریستی» است. در واقع نیروهای ائتلاف می‌توانستند رهبران را از بدنه جدا کنند و ساختار درونی فرقه را سست کنند اما در عمل نیروهای ائتلاف به طور فعال اعضای این گروه تروریستی را تشویق به ترک گروه نکردند. حتی با متمرکز کردن این فرقه تروریستی در اردوگاه اشرف، بسیاری از موارد کنوانسیون‌های ژنو که بسیاری روش‌ها را در منحل کردن این گروه تروریستی و کاهش دادن قدرت آن را مجاز می‌شمارد را محمل گذاشت. این امر آنچنان بارز بوده که حتی به گزارش رند، آمریکا را به دورویی در جنگ با ترور متهم کرد. از جمله این اقدامات آمریکا، اعطای آزادی تردد قابل ملاحظه به این فرقه تروریستی، اجازه تأسیس یک دفتر روابط و یا برگزاری کنفرانس‌های عمومی بزرگ، که در آن فرقه تروریستی مجاهدین اهدافش را تبلیغ کرد. به علاوه برای چندین سال، این گروه تروریستی به پخش برنامه‌های رادیویی خود علیرغم اعتراض دولت عراق و دستور نیروهای ائتلاف مبنی بر توقف آن ادامه داد. در قطعنامه دسامبر 2003، شورای حکومتی عراق بطور خاص خواهان اخراج فرقه تروریستی مجاهدین شد و مقامات عراقی مستمراً بر این موضع تأکید کردند. اما مقامات آمریکایی در اقداماتی کاملاً منافی با این خواسته‌های عمومی مبادرت کرده و از این می‌ترسند که این فرقه تروریستی با پیگرد قانونی از جانب عراقی‌ها مواجه شوند بدین دلیل، به رغم خواسته‌های مردمی برای اخراج گروه تروریستی مجاهدین و بستن اردوگاه، واشنگتن با الزام دولت عراق و حمایت غیر رسمی از اردوگاه اشرف به مخالفت با خواسته مردم عراق برخاسته و با تأمین امنیت در مناطق پیرامون اردوگاه‌های این فرقه تروریستی به حمایت از آنها مبادرت کرده است. در این بین مردم عراق اصرار بر اجرای قانون اساسی در برخورد با گروه‌های تروریستی، توجه به آرای دادگاه‌های داخلی علیه گروه مجاهدین به اتهام جنایت علیه مردم عراق خواستار اخراج این گروه از کشورشان هستند که آمریکایی‌ها با حمایت از این گروه خواسته‌های قانونی مردم عراق را در عمل بر نمی‌تابند و مردم عراق این حمایت آمریکایی‌ها را نادیده گرفتن حقوق هزاران قربانی عراقی بدست این گروه و تأیید جنایات این گروه بدست صدام می‌دانند درصورتیکه آمریکایی‌ها با وعده از بین بردن دیکتاتور عراق و برپایی خواسته‌های مردم عراق به این کشور حمله کرده بودند.
