سفیر ایران در عراق: تمام ساکنین اشرف از نظر ما عفو هستند

حسن دانایی‌فر، سفیر ایران در عراق با حضور در خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، در گفت‌وگو با خبرنگار سیاسی خارجی ایسنا در ارزیابی ‌از عراق پس از اشغال آمریکا و سقوط صدام، اظهاراتی داشتند. ایشان در مورد آخرین وضعیت مجاهدین در عراق گفت: صدام از سال‌های 1986 -1987 ارکان قوای اجرایی‌اش سه رکن استخبارات، مجاهدین و ارتش بود، از این رو در ا کثر عملیات‌هایی که علیه ایران صورت می‌گرفت مجاهدین درگیر می‌شدند و حتی از ارتش عراق موفق‌تر عمل می‌کردند و بسیاری از رزمندگان ایرانی را هم به شهادت رساندند. آن‌ها در عملیات مرصاد در ایران و در انتفاضه 1990 (شعبانیه) در عراق بخش‌های اساسی بغداد و منطقه کردستان را به بهانه حفظ امنیت در اختیار گرفتند. بعد از سقوط صدام استخبارات و ارتش از هم پاشید، اما مجاهدین باقی ماندند که دارای تجهیزات نظامی کافی و در شمال بغداد مستقر شدند. آمریکایی‌ها بعد از مدتی آن‌ها را خلع سلاح کردند، اما سازمان‌شان را منحل نکردند. در حال حاضر 3400 نفر در اردوگاه اشرف حضور دارند که تاکنون تعداد هزار نفرشان به ایران بازگشته‌اند و 750 نفرشان از طریق صلیب سرخ خواهان ترک اردوگاه هستند. دانایی‌فر با اشاره به شرایط زندگی‌ مجاهدین به لحاظ اجتماعی و روانی تصریح کرد: شرایط آن‌جا مناسب نیست. این افراد به لحاظ دسترسی به شبکه‌های اینترنتی، ‌ماهواره‌ای، تلفن و حتی‌گفت‌وگوی دو یا چند نفره بسیار تحت فشار و محدودیت هستند و هر روز هم باید اقرار به گناه کنند؛آن هم درباره تصورات گناه آلودشان. به تمام معنا حق انتخاب و آزادی برایشان وجود ندارد. وی ادامه داد: ‌در حال حاضر مجاهدین از اردوگاه به شدت مراقبت و محافظت می‌کنند تا کسی از آن‌جا فرار نکند، چون از این نظر بسیار لطمه می‌خورند. اخیرا دو نفر از اعضای شورای رهبری از این گروه جدا شدند که لطمه بسیار زیادی به آن‌ها وارد شد. مجاهدین اصرار دارند اردوگاه اشرف باقی بماند، چون سرمایه‌شان آنجاست. همه سازمان و تشکیلات‌شان آنجاست، اما دولت عراق مخالف حضور مجاهدین در کشورش است. سفیر ایران در بغداد گفت: آمریکایی‌ها پس از اشغال معتقد بودند به استناد بند 4 کنوانسیون ژنو مبنی بر این‌که وقتی کشوری اشغال می‌شود نیروی اشغال‌کننده وظیفه دارد از تمامی شهروندان و مجموعه‌های که در آن کشور است حمایت کند از مجاهدین حمایت کرده‌اند. بعد از این‌که پرونده امنیتی عراق به عراقی‌ها منتقل شد و پرونده عراق از فصل 7 منشور سازمان ملل خارج شد، خود به خود حفاظت از مجاهدین توسط آمریکایی‌ها لغو شد. آن‌ها مدعی‌اند به عراق پناهنده شده‌اند، اما در کجای دنیا به افراد پناهندگی داده می‌شود؟ مجاهدین یک سازمان با تشکیلات مشخص و ثبت شده است. از سویی سوال این است که چه کسی به این‌ها پناهندگی داده است؟ باید سند و مدرکی وجود داشته باشد که نیست. صدام این‌ها را همین طوری وارد عراق کرده است. وی گفت: یکی از ارکان هر دولت حاکمیت و سیادت (اعمال حاکمیت) است، یعنی هر عراقی می‌تواند به هر نقطه کشورش وارد شود. ماجرای چند هفته پیش درباره مجاهدین این بود که آن‌ها به ارتش عراق اجازه ورود به این پادگان را نمی‌دهند. عراقی‌ها بخشی از زمین اطراف پادگان که خالی از سکنه بود را می‌خواستند به کشاورزان بدهند و مجاهدین به همین دلیل با ارتش عراق درگیر شدند که در این درگیری حدود 40 نفر کشته و بیش از 300 نفر هم زخمی شدند و ارتش عراق هم بخشی از پادگان را تصرف کرد. هم‌چنین جلال طالبانی، رییس‌جمهور عراق علاوه بر سفرای اتحادیه اروپا با سفرای روسیه و ترکیه دیدار کرد و اعلام کرد که مجاهدین باید از عراق بروند. دانایی‌فر گفت: بزرگترین ائتلاف پارلمان عراق (ائتلاف ملی) در اعلامیه‌ای خواستار خروج مجاهدین از عراق شدند و این مساله نیز در هیات دولت مطرح و مصوب شد تا پایان 2011 باید عراق را ترک کنند. وی درباره شرایط ایران برای پذیرش و عفو مجاهدین گفت: تمام ساکنین اشرف از نظر ما عفو هستند مگر کمتر از صد نفر از آن‌ها که دارای پرونده قضایی‌اند. سایرین می‌توانند به کشور عزیزمان بازگردند و یا هر جایی که مایل هستند مسافرت کنند. سفیر ایران در عراق درباره عضوگیری گروه مجاهدین اظهار کرد: اکثر کسانی که در اردوگاه اشرف‌اند، قدیمی‌اند. از شش سال پیش تاکنون عضوگیری جدید نداشته‌اند و آخرین افراد از اروپا و ایران بوده‌اند. دانایی‌فر درباره برخی اخبار مبنی بر کشف گورهای دسته جمعی در اردگاه اشرف با بیان این‌که در این‌باره اخباری را شنیده‌ام اما نمی‌توانم به طور دقیق آن را تایید کنم، گفت: گفته شده است که در مقرشان در اردوگاه اشرف که 80 کیلومتری شمال بغداد است و اردوگاه دیگری نزدیک زندان ابوغریب گورهای دسته جمعی بوده است. اما درباره اردوگاه اشرف به طور قطعی خبری ندارم. سفیر ایران در بغداد درباره توافق‌های وزیر دادگستری عراق با دستگاه قضایی ایران در سفری که اخیرا به تهران داشت، اظهار کرد: با توجه به حجم روابط دو کشور به ویژه روابط انسانی و مرزهای طولانی متاسفانه تاکنون هیچ‌گونه یادداشت تفاهم و قرارداد قضایی بین‌ تهران ـ بغداد وجود نداشته است. هفته گذشته سه قرارداد زیربنایی در زمینه استرداد مجرمین، انتقال محکومین و همکاری قضایی بخش کیفری به امضاء رسیده است که باید در مسیرهای قانونی‌اش تا تصویب نهایی قرار گیرد. هم‌چنین تلاش داریم قرارداد همکاری مدنی را هم به امضا برسانم. دانایی‌فر ادامه داد: طرفین این اراده را دارند که این قراردادها با فوریت به مجلس و دولت دو کشور رفته و به تصویب نهایی برسند.