اخیرا برخی از رسانه ها متن گفتگوی میان یکی از نمایندگان مجلس عوام با مارک وزیر مهاجرت انگلیس را منتشر کرده اند که در آن موضوع اعطای پناهندگی به تعدادی از عناصر این گروه تروریستی در انگلیس مورد مناقشه قرار گرفته شده است.
ماجرا از این قرار است که منزیر کمپبل نماینده مجلس عوام در نامه ای خطاب به مارک هارپر وزیر مهاجرت از وی درباره وضعیت اقامتی و مهاجرتی ۵۲ تن از عناصر گروه مجاهدین در انگلیس پرسشی را مطرح می کند و وزیر مهاجرت نیز با اشاره به اینکه مدارک اقامتی این اشخاص که در حال حاضر در پایگاه الحریه عراق به سر می برند و پیش از این در انگلیس اقامت داشته اند قانونی نیست، موافقت وزارت متبوعش را با بررسی مجدد و استثنایی درخواست آنها اعلام می کند. اما در ادامه نامه خود به این نکته مهم اشاره می کند که قبول هر یک از آنها بستگی به این دارد که آنها در هیچ یک از فعالیت های تروریستی گروه شرکت نکرده باشند.
این پرسش و پاسخ که زمینه آن تقاضای بیش از پنجاه تن از اعضای این گروه برای پناهندگی در انگلیس بوده است به خوبی نشان دهنده هراس و تردید دولت انگلیس از حضور اعضای این گروه ولو به تعداد اندک در این جزیره است. هراسی که ریشه در پیشینه تروریستی و خشونت آمیز این گروه دارد و انگلیسی ها به خوبی به آن واقف هستند.
گروه تروریستی مجاهدین چندین سال متوالی در لیست تروریستی لندن بوده است اما به دلیل فشارهای حامیان این گروه، در اردیبهشت ماه ۱۳۸۷دادگاهی در انگلیس حکم به حذف نام این گروه از این لیست داد. این اقدام در همان زمان با مخالفت جدی وزارت کشور انگلیس مواجه شد، به گونه ای که ۲ روز پس از حکم نابخردانه دادگاه، وزارت کشور انگلیس با صدور بیانیه ای اعلام کرد که علی رغم اعتراض به حکم دادگاه و با علم به اینکه گروه مجاهدین پرونده ای باسابقه در ترور دارند، اما ناچار به اجرای این حکم است.
اظهارات اخیر آقای هارپر وزیر مهاجرت، در پاسخ به نامه نماینده مجلس عوام، علاوه بر آنکه نشان دهنده آگاهی کامل دولت انگلیس از فعالیت های تروریستی گروه مجاهدین است، بیان گر علت سرپیچی کشورهای غربی از پذیرش عناصر گروه مجاهدین در کشورهای خود و انداختن آنها به جان مردم مظلوم عراق است.
آیا استفاده از نقش مزدورانه مجاهدین برای دخالت در امور داخلی عراق و ناآرام کردن فضای آن از طریق تهییج سیاستمداران و رسانه های وابسته علیه دولت منتخب و همچنین تخریب وجهه ایران در عراق از خلال تبلیغات منفی و دروغ پردازی، علاوه بر واهمه از مهاجرت دسته جمعی گروهی با سوابق تروریستی به غرب که سال ها در خدمت یکی از رژیم های رادیکال و مستبد خاورمیانه بود، نمی تواند از دلایل عمده جبهه گیری این کشورها در مقابل هرگونه تلاش برای اسکان مجاهدین در این کشورها باشد؟
بی جهت نیست که اداره مهاجرت سوئد چندی پیش بررسی درخواست پناهندگی اعضای گروه مجاهدین در این کشور را منوط به گذشت ۲۵ سال از جدایی اعضا از این گروه کرده بود.
اکنون نوبت کشورهای غربی و اروپایی است که به این پرسش پاسخی جدی دهند که چرا با علم به تروریست بودن این گروه، ضمن حذف آنان از لیست گروه های تروریستی، اجازه فعالیت و رفت و آمد آزادانه در کشورهای خود را به آنها داده اند اما حاضر به پذیرش این تعداد اندک به عنوان پناهنده نیستند.
یاسین الحسینی