مصاحبه ندای حقیقت با خانم نرگس بهشتی بعد از برگشت از عراق

همانطور که اطلاع دارید ماه گذشته حدود ۳۰ نفراز خانواده های دردمند اسیران لیبرتی بعد از ماه ها تلاش و درخواست به دولت عراق به بغداد رفتند و توانستند چند ین بار به جلوی درب لیبرتی بروند اگر چه موفق به دیدار وملاقات نشدند ولی توانستند صدای خود را به رسانه ها و مجامع بین المللی برسانند. در این رابطه مصاحبه ای توسط خانم سنجابی با خانم نرگس بهشتی ترتیب یافته که نظر خوانندگان را به آن جلب می کنیم.

خانم بهشتی با سلام و خسته نباشید از سفر اخیر به عراق می خواستم کمی درباره سفراخیرتان بدانیم؟

خانم بهشتی: با سلام به همه هموطنان عزیز و با تشکر از شما و سایت ندای حقیقت که این فرصت را در اختیار من گذاشت.

ما حدود ۳۰ نفر از خانواده هایی بودیم که چندی پیش موفق شدیم مجددا به عراق برویم. همه ما فرزندانمون سالهاست اسیر فرقه رجوی می باشند.

از جمله خانم پرورش و خانم ندایی و خواهران احمدرضا و عبدالرضا ایرانپور … خانواده های دردمندی که سال هاست منتظرند تا چشمشون به دیداری حتی چند دقیقه ای روشن بشه و یا حتی صدایی و یا نامه ای از بچه هاشون دریافت کنند. ولی افسوس که ما با فرقه ای طرف هستیم که نه ذره ای وجدان دارند و نه بویی از انسانیت بردند.و متاسفانه اینبار هم موفق به دیدار نشدیم.

خیلی صریح بخواهم بگویم آنها به روشنی آدم دزدند و به وضوح بی رحم و غیر مسئول …

من بارها به عراق سفر کردم و بارها صدایم را به مجامع بین المللی رساندم حتی به ژنو رفته و با احمد شهید هم ملاقات کردم.

الان احساس میکنم مشکل این نیست که درد من و سایر خانواده ها را نفهمند و کارهای آنها پنهان باشد و مجامع باصطلاح حقوق بشری متوجه نباشند که این ها ادم دزد هستند و سران فرقه به اسیرانش اجازه ملاقات نمی دهد

مشکل این نیست که ماهیت ضد بشری و وحشگیری و جنایات این سازمان علنی نشده باشد. بسیاری از این مجامع به اصطلاح حقوقی با این ها در زد و بند هستند و منافع مشترکی دارند.

صدها نفردر طی این سال ها از سازمان مجاهدین جدا شدند و بسیاری از جنایات پنهان و روند فرقه گرایی آن را افشا نموده اند. من مقالات بسیاری از جداشده ها را خوانده ام.

از جمله خانم میر باقری که شرح دادند چگونه ایشان را از بستر بیماری به جلسات انتقادی و شکنجه می کشاندند و مانع دیدار با خانواده اش می شدند

من سلسله مقالات شما را خوانده ام که شرح دادید چگونه تعدادی از جوانان عزیز ما که قصد خروج داشته اند آنها را با بیرحمی در درون کمپ زندانی کرده و اجازه خروج نمی دهند.

و هم چنین مقالات اقای احسان بیدی سیاوش رستار شهرود بهادری و…بسیاری از جوانانی که به مانند برادران من برای مهاجرت و پیدا کردن کار به ترکیه رفته بودند و به دام نفرات سازمان افتادند و آنها را به زور و کلک به عراق کشانده و بعد اجازه خروج نمی دادند. را خوانده ام

این ها مطالبی نیست که انکار شود و گفته شود جمهوری اسلامی آنها را سر هم کرده و منتشر کرده چرا که شاهدین بسیاری دراین رابطه هستند و بسیاری از اعضا جان خود را از دست داده اند از جمله برادر عزیز من مرتضی بهشتی.

این ها حقایق بسیار روشنی هستند، نفراتی که بین بیست تا سی سال از عمرشون و جوانی شون را فرقه به هدر داده چه دلیلی دارد دروغ بگویند. به نظرم آنها هم فقط توانسته اند به صورت محدودی مطالب را افشا کنند.

به همین دلیل می خواهم بگویم الان مشکل ما افشای حقایق نیست. مشکل ما این است که با سازمانی مخوف و وحشی و مافیایی طرف هستیم که با تمام توان خودش پول خرج می کند و تبانی می کند و رشوه می دهد … و از وهابی های عربستان گرفته تا سناتورهای امریکایی جنگ طلب برعلیه هموطنان خودش طرفداری می کند و ازطرف دیگر از ملاقات یک مادر و پدر با فرزندش یا خواهر با برادرش اینقدر وحشت دارد. ایا این به تنهایی نشان دهنده این موضوع نیست که سرتا پای این سازمان و فرقه باطل است و مشروعیت ندارد. و با تمام ساختارهای یک جامعه مدنی بیگانه است؟

خانم سنجابی: من بسیار خوشحالم که افشاگری های جداشدگان … توانسته بسیاری از هموطنان از جمله خانواده ها را به حقیقت و شناخت ماهیت فرقه ای سازمان برساند و بیشتر از این موضوع خشنودم که شما هم دید بسیارروشنی از موضوع دارید.

حال من اینگونه از مطالب شما متوجه شدم که نتوانسته اید باز هم ملاقاتی داشته باشید.

خانم بهشتی: بله متاسفانه نتوانسیتم ملاقاتی داشته باشیم

ما چند بار به جلوی درب لیبرتی رفته و ساعتها فریاد کشیدیم که خواهان ملاقات و دیدارهستیم. درقدم اول واقعا ما کاری هم به سیاست نداشتیم و نداریم و ما فقط بچه ها مون رو می خوایم..ملاقات می خواهیم دیدار و تماس می خواهیم. بگذارند چند دقیقه با فرزندانمون صحبت کنیم.

حداقل از زبان خودشون و رودر رو بشنویم که می خوان از او جهنم بیرون بیان یا نه؟ ولی متاسفانه همانطور که گفتم کارسازمان مجاهدین از یک فرقه و گروه مذهبی هم گذشته … و به یک گروه مخوف و جنایتکار ضد بشری و مافیایی که فقط به منافع خودش می اندیشد تبدیل شده ….

و نتیجه هم این است که باز هم ممنوعیت و باز هم نقشه کشی برای خیانت بیشتر به ملت ایران.

خانم سنجابی: خوب برنامه شما چیست و آیا ناامید شدید؟

هرگز، خوبه از همین جا اعلام کنم ما خانواده ها دست برنمی داریم. هرچقدر بتوانیم باز هم به دنبال بچه ها مون میرویم.و هر کاری از دست مون بربیاید می کنیم. باز هم سران فرقه هر چقدر می خواهند کارشکنی کنند و تبانی کنند و رشوه به ماموران کمیساریا بدهند و نامردی کنند ما دست برنمی داریم و مستمرا برای نجات آنها تلاش می کنیم.

درضمن یه نکته دیگه هم می خواستم بگویم در خبرها مطلع شدم که در هفته گذشته ۲۳ نفر دیگر را به آلبانی فرستادند که سه نفر از انها از اعضای رده بالای سازمان بودند. و هم چنین درماههای اینده قصد دارند باز هم نفرات رده بالا از جمله فهیمه اروانی را فراری داده و روانه خارجه کنند.

ما خانواده ها به این تبانی ها اعتراض داریم. این کار نشان می دهد که افراد سازمان های به اصطلاح حقوق بشری مستقر در اطراف کمپ با این بیشرف ها همکاری می کنند چرا باید فرزندان ما در خطر و نا امنی باشند.ولی سران اصلی فرقه خارج شوند. چرا آنها کاری نمی کنند که سرعت خروج از عراق بیشتر بشه و چشم شون را به روی حقایق بستند. و چرا پاسخی به ما نمی دهند و امکان ملاقات رو فراهم نمی کنند آیا انها متوجه این ظلم و کارهای غیر قانونی آنها نیستند.

خانم سنجابی: همانطور که شما بخوبی شرح دادید به احتمال زیاد مشکل فهم نیست و متاسفانه همان تبانی ها و زدو بند ها ست ولی به نظرم تاریخ خوب پیش رفته و و با روشن شدن بسیاری از حقایق درچند سال اخیر شاهد جدا شدن صدها نفر از فرقه رجوی بودیم که نشان دهنده این ست که وضعیت دیگربه مانند گذشته نیست ماهیت ضد بشری اونها بیشتر روشن شده و چشم انداز رو به افولی دارند. در وضعیتی که تمام مردمان دنیا در چند دقیقه از تمامی اخبار روز مطلع شده و در ارتباط با هم هستند روند این فرقه بطرز عجیبی شبیه به ماقبل تاریخ شده …

من امیدوارم که روزی همه زحمات شما خانواده های محترم به ثمر رسیده و شاهد نجات و دیدار فرزندانتان باشید. و متشکرم از شرکت شما دراین مصاحبه

خانم بهشتی: متشکرم و به امید آن روز

منبع

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا