حمایت آشکار کمیساریای پناهندگی و سازمان ملل از فرقه رجوی

 سازمان ملل از بین کشورهای مختلف جهان بوجود آمده تا به اصطلاح برای امنیت و ایجاد آرامش در میان دول مختلف و قومیتهای گوناگون جهان بعنوان داور باشد و همچنین پناهگاهی برای بی پناهان که سرپناهی برای خود ندارند.
امروز که گفته های احسان بیدی را در سایت انجمن نجات مطالعه مینمودم، تنم لرزید و به خودم گفتم که وقتی سازمانی به این عظمت که شهره خاص و عام میباشد و هر بیسوادی نیز لااقل اسم آن را شنیده و بانیان آن ادعای حقوق بشری! میکنند، حال چگونه انسانهایی را که هیچ سرپناهی نداشته و بعد از این همه سال بدبختی و بیچارگی اکنون به آزادی واقعی رسیده اند، اینگونه با آنها برخورد میکند و براحتی از خود میراند.
آیا برادران و خواهران و پدران و مادران ما هم که از لیبرتی به سمت آلبانی رفته و در انجا بخواهند زیر لوای سازمان ملل و کمیساریای پناهندگی قرار بگیرند، اینگونه با آنها برخورد میشود و آواره کوچه و خیابان خواهند شد و برای لقمه ای نان گرفتار؟
آیا سازمان ملل و شخص بان کی مون از چنین برخوردهایی با عده ای انسان که به واقعیت تلخ حضورشان در فرقه رجوی پی برده اند، اگاهی دارد که با بیرحمی تمام آنها را از خود میرانند؟
چرا کمسیاریای پناهندگی که نمی تواند و نمیخواهد این افراد را که بعد از انکه از یوغ استبداد سران سازمان مجاهدین نجات یافته اند، زیر چتر حمایت خود قرار دهد و آنها را طعمه ای قرار دهد تا دیگر عناصری که بخواهند از فرقه رجوی جدا شوند دیگر رمقی برای آنها نماند؟
آیا این طرز برخورد کمیساریای پناهندگی با عده ایی انسان ازاده در البانی جور و ستم نمیباشد؟
آیا این حرکتهای رذیلانه خود حمایت اشکار بزرگترین نهاد بین المللی از یک گروه تروریستی بنام سازمان مجاهدین که 17000 نفر از انسانهای بیگناه را به شهادت رساند نمیباشد؟
البته این حرکتهای مذبوحانه سران کمیساریای پناهندگی و سازمان ملل و نهاد به اصطلاح حقوق بشری دور از انتظار هم نبوده و نیست، چرا که در سال 1391 که تعدادی از خانواده ها برای رساندن پیام دیگر خانواده ها و افشاگری جنایتهای سران سازمان مجاهدین به ژنو رفته بودند و با افراد گوناگونی مانند احمد شهید دیدار داشتند و مطالب را به گوش آنها رساندند، هیچ گونه تحرکی از جانب انها در این مدت 4 سال انجام نگرفت و حتی یک پیگیری کوچه هم نشد و این خود گواه بر دست نشاندگی تمامی عناصر این نهادها و ارگانهای مربوطه میباشد و هیچ امیدی نیز به آنها نیست.
خانواده های دردمند و رنج کشیده از فرقه سراسر جنایت استان گلستان ضمن محکوم نمودن این حرکت رذیلانه سران کمیساریای پناهندگی، از حرکت آزادیخواهانه آقای احسان بیدی حمایت نموده و برای رهایی هر چه سریعتر این عده از فرزندان خانواده هااز چنگال فرقه رجوی دست به دعا بلند نموده و از خداوند منان آرزوی رهایی تمامی زندانیان سازمان مجاهدین را مینماید.
دفتر انجمن نجات استان گلستان