پیام های تکراری و مشمئز کننده مریم رجوی بمناسبت های مختلف چنان مضحکه عام و خاص شده است که این ضرب المثل را به ذهن تداعی میکند:
"از شتر پرسیدن چه کاره ای؟ در جواب گفت ساعت ساز هستم.!!! گفتند بله دقیقا از این انگشتان ظریف و نازکت پیداست که اینکاره هستی. "
مریم در حالی بمناسبت روز جهانی کارگر برای کارگران ایرانی اشک تمساح میریزد که شانه به شانه سناتور جان مک کین خرمهره استعمار و استثمار جهانی و ضد کارگر در آلبانی از پیرزن ها و پیرمردهای مجاهدین در کانون بازنشستگان آلبانی سان میبیند.
اگرچه اندیشه و تفکرات ضد کارگری سران فرقه رجوی از همان ابتدا برکسی پوشیده نبود و درست در آغاز جنگ مسلحانه مجاهدین در داخل کشور بخشی از اهداف ترور تیم های تروریستی مجاهدین که بفرمان شخص رجوی در خیابانهای شهر های ایران صورت میگرفت کارگرانی بودند که صرفا بخاطر داشتن ریش و یا رفت و آمد به مساجد و هیئت های مذهبی بقتل می رسیدند.
و یا همدستی رجوی با صدام دیکتاتور عراق در جنگ هشت ساله علیه مردم بیگناه و شهر و روستاهای فقیر نشین مناطق مرزی نیز ضدیت هیستریک رجوی و تفکر و اندیشه ضد کارگری و طبقات محروم را برای همگان برملا نمود و از همین روست که کارگران ایران وطبقات محروم هرگز هیچ گونه قرابت و تمایلی به این جانیان و خیانت کاران نشان نداده و همواره آنان را در کنار متجاوزین و ستمگران میبینند و چاره کار و بهبود وضعیت معیشتی خویش را در اتحاد و یکپارچگی مردم ایران و پایبندی به انقلاب میدانند.
و بیخودی نیست که از همان آغاز اعلام جنگ مسلحانه در 30 خرداد سال 1360 که نیات شرورانه سران فرقه رجوی برملا شد و درست و دقیق رو در روی مردم و انقلاب قرار گرفتند این شکاف و فاصله با مردم ایران و منافع ملی هرروز عمیقتر و عمیقتر شد تا اینکه هرروز مسیر ضدیت با مردم را تاغایت خیانت طی کردند و علی رغم شعار های دروغین خلق و آزادی و… بجای نزدیکی به مرزهای ایران هرروز دورتر شدند و برای پیوستن به اربابانشان سراز پا نمیشناختند و جالب آنکه غلطیدن در ورطه خیانت و هم اغوشی با امپریالیزم و سران استکبار جهانی را برای خود پیروزی قلمداد میکردند و اینکه ملاحظه میکنیم که بجای عقب نشینی بمیان توده ها هر روز از توده ها فرار میکنند و تاجایی که امروز درآلبانی تمام نمونه های انقلاب مریم و گوهران بی بدیل و فرماندهان به اصطلاح انقلابی را با رنگ و روغن و آرایش در مقابل سناتور جنایتکار و جنگ طلب جان مک کین بخط کرده تا با افتخار برای وی خوش رقصی نمایند.
و قطعا از این ترکیب همگون مریم و مک کین پرواضح است که نقل محفلشان چیست و روی چه مواردی با هم وحدت نظر دارند و دغدغه مشترکشان چیست.
اما هرچه باشد هیچ سنخیتی با منافع و مصالح کارگری ندارد و درست بهمین دلیل است که پیام مریم بمناسبت روز جهانی کارگر مرغ پخته را نیز به خنده وامیدارد و بیشتر از هروقت خود و سران ضد کارگر سازمان مجاهدین را مضحکه میکند.
و در پایان باید به مریم گفت دلسوزی برای کارگران و پیام بمناسبت روز کارگر ارزانی خودت و دوستان هم بزم و هم محفل ضد کارگرتان باد شما عنایت بفرمایید فکری بحال اسیران در بندی بکنید که بیش از 30 سال است با دروغ و فریب آنها را از ابتدایی ترین حقوق خود محروم نمودید و حتی به افراد جداشده مستقر در آلبانی نیز رحم نمیکنید و با هزاران لابیگری و چاپلوسی از قطع حقوق پناهندگی آنها نیز گذشت نکردید.
دیر نیست تا موج عصیانگر اسیران در بند این تشکیلات مخوف و آزادی کش ساختمان پوسیده ضد مردمی سازمان را برسرتان ویران کند.
علی مرادی