کانون‌های شورشی عنوانی است که مجاهدین به نوجوانان و جوانان فریب‌خورده در فضای مجازی می‌دهند. به عبارت دقیق‌تر سرپل‌های مجاهدین در آلبانی هر روز ساعت‌های متوالی را در فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی با پوشش‌های متنوع در حال تور پهن کردن و فریب کاربران نوجوانان و جوانان شبکه‌های اجتماعی در ایران هستند تا با تحریک از طریق مسائل مالی، قومیتی، اطلاعات غلط سیاسی و اجتماعی و … آنها را برای همکاری با فرقه رجوی مجاب سازند.
مهمترین اقداماتی که تاکنون مجاهدین توانسته‌‌اند از طریق فریب این نوجوانان و جوانان صورت دهند، به دست گرفتن عکس مسعود و مریم رجوی در یک کوچه و خیابان خلوت یا نوشتن یک شعار بر یک دیوار متروک در منطقه‌ای بدون رفت و آمد بوده است که در نهایت فیلم یا عکس این اقدام از طریق همین شبکه‌های اجتماعی به سرپل‌های مجاهدین در آلبانی رسیده و به عنوان اقدامات هواداران فرقه رجوی در ایران در رسانه‌های این گروه منتشر می‌شود.
حال در کنار شعار نویسی یا به دست گرفتن چند کاغذ از عکس‌های سرکردگان مجاهدین یا یک شعار، در مواردی محدود و اندک اتفاقاتی در راستای تخریب اموال عمومی نیز از فریب خورده‌های مجاهدین سر می‌زند که آنها هم محدود به آتش زدن یک تابلو، یا یک بنر بوده و اساساً ناچیزتر از آن است که در دسته‌بندی اقدامات خرابکارانه محلی برای اعتنای جدی داشته باشد.
کانون‌های شورشی هم نامی است که فرقه رجوی برای هر چه بزرگ‌تر و سازمان‌یافته‌تر نشان دادن این اقدامات بر روی آن گذاشته و هر فردی که به سرپل‌های سازمان وصل می‌شود، درواقع یک کانون شورشی با یک شماره را به خود اختصاص می‌دهد تا به نوعی از این طریق عظمت و گستردگی برای این حرکت القا شود! حال در موارد بسیاری دیده شده که یک نفر در یک شهر هشت شماره از کانون‌های شورشی را به نام خود دارد یا در هر اقدامی ولو نوشتن دو کلمه در حمایت از سرکردگان مجاهدین بر روی کف دست، یک شماره کانون شورشی را استفاده می‌کند!
درواقع مجاهدین از قبال این پروسه‌ای که نام آن را کانون‌های شورشی گذاشته‌اند، صرفاً یک شوی تبلیغاتی راه‌انداخته و در حال ارائه گزارش به حامیان خود هستند تا نشان دهند در ایران هوادار و قدرت عملیاتی دارند. این در حالی است که در دهه‌های اخیر بارها ثابت شده مجاهدین هیچ توانی برای اقدام عملیاتی در ایران را نداشته و هیچ گاه امکان آغاز یک حرکت اعتراضی را دارا نبوده‌اند. آنچه همواره از این گروه دیده شده، موج سواری بر روی شکاف‌هاست که البته در این حوزه هم هیچ گاهی توانی برای هدایت یا استمرار اعتراضات از این فرقه تروریستی دیده نشده است.
حال با این شرایط که گفته شد، سرکردگان این گروه بعد از هر اتفاق یا ناآرامی در ایران به سرعت عناصر فریب خورده خود را تحت همان عنوان کانون های شورشی مجاب می‌کنند که از حوادث عکس و فیلم تهیه کرده و به حاشیه آن نیز شعارهایی از سرکردگان این فرقه الصاق کنند. این درواقع همان سناریویی است که باعث می‌شود مجاهدین در نهایت خود را به عنوان عامل راه‌اندازی اغتشاش و ناآرامی معرفی کنند! به طور خلاصه کانون‌های شورشی ابزاری است که به این فرقه کمک می‌کند، هر اتفاقی در ایران را به جیب خود بریزد.
در ناآرامی‌های های بعد از گرانی بنزین نیز دقیقاً همین روال به وقوع پیوست که عناصر گروه رجوی با اطلاع از اعتراض مردم و دخالت عده‌ای از اراذل و اوباش که در نهایت مطالبات مردم را به فضایی امنیتی تبدیل کرد، با تهیه تعدادی عکس و فیلم و صدور بیانیه‌هایی که هیچ کس غیر از اعضای این فرقه آنها را نمی‌خواند، به میدان آمدند و سعی کردند نام خود را به عنوان هادی و عامل اعتراضات و خرابکاری‌ها جا بزنند.
حال برای آنکه بدانیم این فرقه تروریستی در ادعاهایش دروغ می‌گوید، فقط کافیست به عواقب مطرح شدن نام آنها در میدان اغتشاشات اشاره کنیم که همواره باعث برائت مردم و پا پس کشیدن از هر اعتراضی ولو به حق می‌شود.
به عبارت دقیق‌تر معترضین حتی اگر قرار باشد از مطالبه‌ای بر حق عبور کنند، حاضر نیستند نامشان در کنار نام این فرقه تروریستی با آنهمه سابقه جنایت و آدمکشی قرار گیرد.
حقیقت فرقه