نامه ولی الله گل ریزان به فرزندش عباس گل ریزان در کمپ آلبانی

عباس سلام، امیدوام حالت خوب باشد. خانواده ات نگران حال شما هستند و شما تماسی با خانواده ات نمی گیری! سنی از من گذشته و حال درست و حسابی ندارم. از خدا می خواهم تا در قید حیات هستم شما را ببینم. زمانی که در عراق بودی می توانستم به عراق سفر کنم. آن زمان اگر یادت باشد و اگر خبرش به تو رسیده باشد به عراق سفر می کردم و تلاش می کردم با شما دیداری داشته باشم اما از زمانی که به کشور آلبانی رفته ای راه من بسته شد.

نمی دانم با شیوع بیماری کرونا در کمپی که هستی وضعیت شما چگونه است؟! همه خانواده نگران احوال شما هستند. ای کاش راهی برای من باز می شد و سری به شما می زدم. من به گردن شما حق دارم دلم می خواهد صدای شما به گوشم برسد چرا خودت را نجات نمی دهی؟ آزاد زندگی کن این حق توست. به چه دلیل خودت را در محیط بسته زندانی کرده ای و خودت را از دنیای بیرون محروم کرده ای؟ زندگی زمانی برای شما شیرین می شود که در کنار خانواده ات باشی، من هم همین را از شما می خواهم . زندان را ترک کُن و به آغوش خانواده ات برگرد ما همگی منتظر شما هستیم . من منتظر آن روز نزدیک هستم .

ولی الله گل ریزان

پدر عباس گلریزان

منبع

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا