عزم دولت و مردم عراق برای محکوم کردن خیانت فرقه ی رجوی

مسلماً جواب منفی است وکذب بودن ادعای فرقه را می رساند و این که آن ها برای دلخوشی و فرار از واقعیت ناخشنودی همگان از حضورشان در عراق با دادن این آمارها و بعد یادبود آن و افتتاح بنای یادبود در حضور اشرفیان احاطه شده در دایره ی سانسور و بی خبری به نوعی تلاش می کنند آن همه مواضع آشکار را تحت الشعاع قرار دهند.

ظرف مدت کم تر از یک ماه اطلاعیه های مختلفی از سوی مقامات عراق همراه با ارائه ی اسناد و مدارکی جدید که حاکی از خیانت فرقه ی رجوی علیه ملت عراق بوده از بالاترین سطوح تا مردم عراق مبنی بر اخراج مجاهدین از کشورشان منتشر شده است. از جمله ی این بیانیه ها ارائه ی اسناد ازجانب رئیس هیئت دادستانی دادگاه ویژه ی محاکمه ی صدام و همدستان وی و موضع نوری المالکی و معاون وزیر خارجه ی عراق و ده ها تن از شهروندان عراقی است که اظهار نمودند این گروه با عناصر القاعده در حمله به دیاله همراه هستند. همه ی این بیانیه ها و کم شدن تعداد حامیان فرقه در مجلس عراق، نشان از عزم دولت و مردم عراق برای محکوم کردن خیانت فرقه ی رجوی در این کشور و همچنین اراده ی اخراج آن ها از خاک شان را دارد. حال با وجود چنین عزمی و تشکیل دادگاه های مختلف برای بررسی اسناد خیانت فرقه آیا دادن آمار 5 میلیونی که سال گذشته از سوی فرقه اعلام شد قابل قبول است و آیا هیچ منطق و عقل سلیمی می تواند باورش کند؟ مسلماً جواب منفی است وکذب بودن ادعای فرقه را می رساند و این که آن ها برای دلخوشی و فرار از واقعیت ناخشنودی همگان از حضورشان در عراق با دادن این آمارها و بعد یادبود آن و افتتاح بنای یادبود در حضور اشرفیان احاطه شده در دایره ی سانسور و بی خبری به نوعی تلاش می کنند آن همه مواضع آشکار را تحت الشعاع قرار دهند.

بی شک دولت و ملتی که روزانه عزیزان خود را به واسطه ی سیاست های تروریستی از دست می دهند و هر لحظه انتظار خروج اشغالگران را می کشند و علیه حضورشان تظاهرات بر پا می کنند و خواهان دولتی مستقل و کشوری آرام و به دور از هر گونه تنش و ناامنی هستند و این را در پرتو عدم دخالت بیگانگان و گروه های تروریستی مثل فرقه ی رجوی و القاعده که باعث تیرگی روابط شان با کشورهای همسایه می شود،می بینند، هیچ گاه به دفاع از این عوامل بحران زا نپرداخته و نخواهند پرداخت. بنابراین فرقه ی رجوی باید سفره ی دروغ و اکاذیب خود را در جای دیگری پهن کند هر چند جایی برای سفره انداختن برایشان باقی نمانده و این تلاش ها از بی پناهی و درماندگی است!!!