نامه خدیجه ملازاده ویشکاهی به فرزند اسیرش منصور راهدار

سلام منصور جان خوبی قربونت برم. چرا جواب نامه هایم را نمی دهی؟ کم کم دارم نگران می شوم که تو اصلا زنده ای یا نه!؟ بارها برایت نامه نوشتیم و جویای حالت شدیم و حتی خبر درگذشت پدرت را دادیم ولی هیچ واکنشی از تو ندیدیم. یعنی آنها بعد از ۳۵ سال اسارت، حتی اجازه یک تماس تلفنی به تو نمی دهند!؟ رجویها چقدر باید سنگدل باشند که به تو و خانواده ات هیچ اهمیتی نمی دهند!

منصور جان خیلی نگرانت هستم و بشدت در اضطرابم. حقیقت دیشب خوابت را دیدم که جدا شده بودی و سرزده به خانه آمده بودی و من که چقدر خوشحال شده بودم. از خواب بیدار شدم و دیدم که از تو خبری نیست . گریه بود که امانم نمی داد.

منصور جان بابا که عمرش را به تو داد و چشم انتظار از میان ما رفت. من هم پیر و ناتوان شدم و فقط به امید تو زنده ام.  خواهش دارم در اولین فرصت با شماره خواهرت زهرا تماس بگیر.

از دور روی ماهت را می بوسم. بی صبرانه منتظر تماست هستم منصور جان.

شماره تماس خواهرت زهرا: ۰۹۱۱۶۱۱۰۲۹۹

خانواده منصور راهدار سدهی
خانواده منصور راهدار سدهی
منبع

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا