یکی از کارهای اصلی ما خانواده های اسرای رجوی در آلبانی این است که مدام به مسئولین کشورهای ذیربط، سازمان های حقوق بشری و ارباب جراید مراجعه کرده و دردمان را که خیلی مختصر ودرعین حال تاکنون علاج نشدنی بوده است، با عوامل و دوایر فوق مطرح میکنیم.
درد ما و درخواستی که در تمام این فعالیتهای ما، همواره عبارت ازاین بوده که میخواهیم فرزندان خود را که با فریب و دادن وعده های موهوم درچنگال رجوی گرفتار شده و با تلقینات شبانه روزی کلاس های مغزشویی مداوم رجوی، توان مطالبه کوچکترین حقوق انسانی و شهروندی را از دست داده اند، بعد از دهه ها اسارت ملاقات کرده و یا ارتباطات تلفنی یا کتبی با آنها داشته باشیم.
گویا که این تقاضای کوچک مانند پیکان زهرآگینی به چشمان خونبار مریم و مسعود میرود و برای جبران مافات، بعضی ازاین اسیران را وامیدارند که برعلیه ما فحاشی کرده ومتن این فحاشی را دررسانه های باند رجوی منتشر کنند!
هیچ انسان عاقلی نمیتواند دریابد که چطور میشود دربرابر این درخواست ابتدائی ما، این واکنش تند و بغایت بی ادبانه ای نشان داده شود واصلا هیچ فرد نرمالی بدون دیدن آنچه که در صفحات اینترنت میگذرد، بخود جرات نمیدهد که صحت ادعای ما را مورد تایید قرار داده و با ما همصدا شود!
ولی واقعیت موجود عبارت از این است که این برخوردهای ضدانسانی و بشدت لمپن منشانه با ما خانواده ها و بنام فرزندان خودمان انجام میگیرد!
بعنوان مشتی نمونه خروار ، اخیرا با نام یکی از قربانیان به تجمع ما دربرابر مقر صلیب سرخ درتهران پرداخته شده و درآن، حرکات ما که چیزی جز درخواست ملاقات و اخذ خبر از وضعیت خویشاوندان خود نبوده، ازواژه هایی مانند نعره زدن و عربده کشیدن که گویا توسط ما انجام گرفته استفاده شده است.
این قربانی رجوی در ادامه انداختن تف بالایی که دراصل خود را ملکوک مینماید، این سئوال را مطرح میکند که اگر آنها زندانی هستند پس چطور اینهمه دسترسی به اینترنت دارند که معلوم میشود نمیداند که در خود ایران هم زندانیان به اینترنت و موبایل دسترسی دارند و بعضا حتی با این وسایل با رادیو تلویزیون های مخاصم مصاحبه هم میکنند و در مقابل آن با خانواده و دوستان خود نیز در تماس میباشند ولی شما از کامپیوتر تنها در راستای اجرای فرامین رجوی استفاده میکنید و جرات ارتباط گیری با خانواده خود را ندارید و بنابراین کار یک روبات ونه یک انسان را انجام میدهید واین مزیتی را برای شما تولید نمیکند!
گردانندگان باند رجوی ادعا میکنند که، گفته های خانواده ها مبنی بر اسارت فرزندانشان در تشکیلات مجاهدین خلق خلاف واقع است.
بسیار خوب!
اگر زندانی نیستید و یا حتی زندانی ای شبیه زندانیان ایران هستید، میتوانید با خانواده های خود تماس بگیرید و از رهبران خود بخواهید که بعنوان زندانی حق ملاقات و مکاتبه دارید و چرا ازاین حقوق پیش پا افتاده محروم میباشید؟!
این ترفندهای رجوی که بچه های ما را وامیدارند که مطالبی برعلیه ما و در اصل برعلیه خودشان منتشر کنند، دهه هاست که نخ نما شده و در حیطه باور انسان عاقلی قرار نمیگیرد.
این حرف زمانی درست است که ما قبول کنیم که این نامه ها توسط فرزندان قربانی ما نوشته میشود و گردانندگان ارتباطات جمعی فرقه رجوی نیستند که این اراجیف به امضای آنها منتشر میشود.
در هر صورت، به دور از اختلافات موجود دولت ایران با رجوی، ما ذره ای از خواست ابتدائی خود دایر بر قصد دیدار و تماس با فرزندان مان کوتاه نخواهیم آمد و رجوی بی جهت میپندارد که با فحاشی های چارواداری خود برعلیه ما ، خواهد توانست که ما را از مسیرمان و از خواسته بر حقمان منصرف نماید.
گروهی از خانواده های تبریزی اسرا و قربانیان رجوی