
روز جمعه 28 دی ماه جاری، انجمن نجات آلبانی مستند مادر،عشق جدایی را در شهر فییر آلبانی اکران کرد و در کنار آن همایشی را با همین موضوع و با همکاری شهرداری فییر برگزار کرد.
اریسا ادریزی رئیس انجمن نجات آلبانی که خود به عنوان مترجم و بازیگر در این مستند ایفای نقش کرده است، در این همایش گفت:
بسیار ممنونم که امروز در اینجا حضور دارید. این افتخاری بزرگ است برای همه اعضای انجمن نجات و برای کارگردان مستند آلدو سولولاری که توانستیم این برنامهریزی را انجام دهیم و این فیلم مستند را در اینجا، در شهر روسکُوِچ به نمایش بگذاریم. بسیار خوشحالیم که در طول این فیلم، علاوه بر شهرهای بزرگ، در یک شهر با اهمیت زیاد مانند اینجا در روسکُوِچ نیز به نمایش در میآید و من خوشحالم که اینجا هستم تا فیلم را معرفی کنم و قطعاً تمام کارکنان نیز خوشحال هستند.
و هر کسی که تا امروز این فیلم را دیده باشد، مطمئن هستم که این یکی از زیباترین همایش هایی است که برگزار شده است، چون همیشه ما در هتلها این کار را انجام دادهایم انگار که داریم یک کنفرانس برگزار میکنیم نه اینکه فیلمی را به نمایش میگذاریم.
من بسیار خوشحالم که اینجا هستم و از شما سپاسگزارم که همهتان اینجا هستید.
اجازه دهید خودم را کمی معرفی کنم؛ نام من اریسا ادریزی رحیمی است. من رئیس انجمن نِجات آلبانی هستم. انجمنی که با ایرانیانی که از اردوگاه سازمان مجاهدین خلق در آلبانی جدا شدهاند، همکاری میکند. این انجمن ۷ سال است که در آلبانی فعالیت میکند.
اخیراً با مستندساز و روزنامهنگار آلدو سولولاری فیلمی ساختهایم که روایتهایی از وقایع حقیقی را به تصویر میکشد که به طور مستقیم به همه ملت آلبانی تعلق دارد، زیرا ما درد مشترک داریم، مثلاً اینکه عزیزانتان به خارج از آلبانی مهاجرت کردهاند تا زندگی بهتری داشته باشند. این فیلم پر از درد و اشک است و بسیاری از قسمتها به دلیل وضعیتهای سنگین عاطفی حذف شدهاند. ما نمیخواستیم آن را به عنوان فیلمی با وضعیتهای منفی عاطفی بسازیم، بلکه بیشتر میخواستیم پیامی را انتقال دهیم.
اولین پیامی که میخواهیم برسانیم این است که همه انسانها باید درک کنند که مادر و خانواده امری اساسی در این زندگی هستند. من اعتقاد دارم که برای هر کسی خانواده بسیار مقدس است. برای برخی از اعضای این انجمن که امروز اینجا هستند و اعضای سازمان مجاهدین خلق در آلبانی بودند، خانواده دشمن شماره یک بود که باعث دردهای زیادی برای مادرانی که بیش از ۳۰، ۴۰ یا حتی ۵۰ سال است که فرزندان یا عزیزانشان را ندیدهاند، شده است. چون حتی ما که برادران و خواهرانمان در خارج از کشور هستند، حداقل یک بار در سال با آنها صحبت میکنیم، اما در این سازمان این ارتباطات ممنوع است. بسیاری از مادران، پدران و اعضای خانواده هیچگونه فرصتی برای برقراری ارتباط نداشتهاند و حتی نمیتوانند یکدیگر را ملاقات کنند.
بنابراین آلدو این تلاش را کرده است تا این فیلم را بسازد و این پیام را منتقل کند که خانواده مهمتر از هر چیز دیگری در جهان است. انجمن نجات از دو سال پیش با آلدو همکاری کرده است و باید بگویم که برای من شگفت آور بود که به عنوان بازیگر و مترجم این فیلم فعالیت کنم و به طور گسترده صحبت کردهایم که چرا باید حساسیت بیشتری داشته باشیم و چرا باید بیشتر از این گونه فعالیتها برگزار کنیم تا این مادران بتوانند یک امید جزئی داشته باشند و این امید را از دست ندهند، فارغ از سن و مشکلات سلامتیشان. و باور کنید که این فیلم و بسیاری از فعالیتهای دیگر تبدیل به امیدی شده است که در چشم این مادران و پدرانی که بیش از ۲۰ سال آنها را از دست داده بودند، ایجاد شده است.
انجمن نجات یک سازمان است که هیچ ارتباطی با سیاست یا مذهب ندارد. این انجمن بیشتر به ایرانیانی که از اردوگاه سازمان مجاهدین خلق جدا شدهاند میپردازد و عمدتاً فعالیتهای فرهنگی و هنری انجام میدهد. علاوه بر فیلمها، کتابهای مختلفی نیز نوشتهایم که به زودی سه کتاب منتشر خواهد شد. یکی از نویسندگان آن لئونارد نیکا است، دیگری الا سولولاری و بریکلا، که همسر کارگردان فیلم است، که در این کتابها اشعار مختلفی گنجانده شده است.
بنابراین وقتی میگویم که برخی از افراد با پیشینه ایرانی ممکن است آن را به سیاست مرتبط بدانند، باید بگویم که این انجمن هیچ ارتباطی با سیاست ندارد. ما یک سازمان انسانی هستیم که تلاش میکنیم انساندوستی را از طریق اقدامات هنری و فرهنگی انتقال دهیم. برای صحبت بیشتر در مورد فیلم، بهتر است که خود آلدو سولولاری به صحنه بیاید و آن را بهتر از من توضیح دهد، چون من فقط ترجمه کردهام و بهتر از او کسی نمیتواند صحبت کند.