
شعبه یازدهم دادگاه کیفری یک استان تهران، سهشنبه، ۲ بهمن ۱۴۰۳ مانند ۲۶ سهشنبه گذشته از آذر ۱۴۰۲، شاهد برگزاری دادگاه رسیدگی به اتهامهای ۱۰۴ نفر از اعضای گروه تروریستی مجاهدین خلق و همچنین ماهیت این گروه بهعنوان یک شخصیت حقوقی بود.
این دادگاه به روال گذشته با ریاست قاضی حجتالاسلاموالمسلمین امیررضا دهقانی، مرتضی تورک و امین ناصری، مستشاران دادگاه، وزیری، نماینده دادستان و خانواده شهدا و وکلای آنها، وکلای متهمان و حاضران در دادگاه برگزار شد.
این در حالی است که در روز ۲۹ دی ۱۴۰۳ جمهوری اسلامی ایران بار دیگر شاهد وقوع اقدام تروریستی بود که شهادت ۲ نفر از قضات دیوان عالی یعنی حجتالاسلاموالمسلمین علی رازینی و حجتالاسلاموالمسلمین محمد مقیسه بود؛ رویدادی تلخ که بر شمار ۷۷ قاضی شهید جمهوری اسلامی ایران افزود.
ترور قضات؛ بهایی برای عدالت قضایی
قاضی دهقانی جلسه بیستوهفتم دادگاه را با تبریک و تسلیت شهادت ۲ قاضی دیوان عالی کشور آغاز و اظهار کرد: جامعه قضایی ایران برای تأمین امنیت، عدالت و اقتدار در جامعه ایران، در مبارزه سنگین و بیامان با سازمان یافتهترین سازمانهای تروریستی جهان، بهای سنگینی را برای تامین صلح پایدار مردم شریف ایران پرداختهاند.
وی با بیان اینکه تقدیم ۷۷ قاضی شهید از رئیس دیوان عالی کشور تا کارمندان دادگستری و در نهایت ۲ شهید اخیر یادآور بهای سنگین عدالت قضایی است، گفت: جامعه قضایی کشور برای تامین صلح در این مرز و بوم بهای سنگینی را پرداخته است.
به گفته وی، کمتر کشوری است که در طول کمتر از نیم قرن، از رئیس دستگاه قضایی تا عالیترین مقامهای قضایی آن، در برابر سازمان یافتهترین گروههای تروریستی ایستادهاند و احکامی را برای احقاق حق و حمایت از قربانیان ترور صادر کردهاند، با چنین حجمی از ترور قضات مواجه شود.
اظهارات قاضی دهقانی یادآور واقعیت مهم دیگری نیز بود: ایران هیچگاه و به دلیل بروز هیچ مانعی از مسیر مبارزه با تروریسم خارج نشده و از تلاش خود برای ریشهکن کردن این پدیده شوم در سطوح مختلف دست نکشید و هر بار موانع را با عزم جدی پشت سر گذاشت.
بررسی موضوع مهم مسئولیت کیفری گروه مجاهدین خلق
همان طور که کاظمی، وکیل شکات در بیستوهفتمین جلسه دادگاه رسیدگی به جنایتهای مجاهدین خلق گفت، موضوع این جلسه از دادگاه حول محور مسئولیت کیفری گروه مجاهدین خلق به عنوان شخص حقوقی بود.
به همین دلیل وی و حجتالاسلاموالمسلمین علی صداقت، کارشناس مبانی اعتقادی که به عنوان کارشناس در دادگاه حضور داشت، توضیحات مفصلی درباره گروههای مجرمانه و مسئولیت کیفری اشخاص حقوقی در دادگاه ارائه کردند.
بحث درباره چنین موضوعهای حقوقی سنگین اطلاعات مفیدی را نیز در اختیار حاضران در دادگاه قرار داد؛ نتیجه همه بحثها و موضوعهای مطرحشده در این باره را میتوان اینگونه خلاصه کرد که نهتنها در قوانین جمهوری اسلامی ایران بلکه در کنوانسیونهای بینالمللی مانند پالرمو و مریدا که در سالهای ۲۰۰۰ و ۲۰۰۴ در مجمع عمومی سازمان ملل تصویب شدند، موضوع مسئولیت حقوقی مشارکتکنندگان در ارتکاب جرایم شدید که یک گروه سازمانیافته در آن دخالت دارد، بررسی شده و مورد تاکید قرار گرفتهاند.
روایتی دقیق از جنایتهای مجاهدین خلق
اکبر کبیری از مسئولان کمیته انقلاب در دهه ۱۳۶۰ در بخشی از روند دادگاه با اجازه قاضی دهقانی در جایگاه حضور یافت تا به عنوان شاهد مطالب خود را بیان کند.
کبیری روایتی دقیق از روند اقدامهای تروریستی و جنایتکارانه مجاهدین خلق ارائه کرد؛ روایت کبیری از رویدادهای مربوط به جنایتهای مجاهدین خلق، گنجینه ارزشمندی برای تاریخ معاصر کشورمان هستند.
در اظهارات کبیری نکتههای مهمی درباره گروه تروریستی مجاهدین خلق و جنایتهای آن وجود داشت که شاید کمتر به آنها پرداخته شده است.
این شاهد دادگاه مجاهدین خلق در گفتوگو با میزان، دلیل حضورش در دادگاه را ادای دین به طالب طاهری و میرجلیلی اعلام کرد و گفت: این ۲ نفر از نیروهای من بودند و هدف شکنجههای جنایتکارانه مجاهدین خلق قرار گرفتند؛ من نسبت به آنها احساس دین میکنم و برای همین بهعنوان شاهد در دادگاه حاضر شدم.
خاطرهای از حضور در جشن عروسی مجاهدین خلق
یکی از بخشهای جالب اظهارات کبیری که برای تشریح موضوع شناسایی و معرفی اعضای کادر مرکزی گروه مجاهدین خلق مطرح شد، حضور وی و یکی از همکارانش در مراسم عروسی مریم رجوی و مهدی ابریشمچی در سال ۱۳۵۹ بود.
کبیری گفت که برای شناسایی یکی از اعضای مجاهدین خلق به نام جواد قدیری با دسته گل به این عروسی رفته بود؛ به گفته وی، در این مراسم عروسی بیشتر کادر مرکزی گروه تروریستی مجاهدین خلق حضور داشتند.
بدنهای تمرینی؛ جنایتی باورنکردنی
در جلسههای اخیر دادگاه مجاهدین خلق، برگ دیگری از جنایتهای مجاهدین خلق بازخوانی شده است، برگی که شاید کمتر درباره آن گفته شده باشد.
وی در ادامه گفت: من روی موضوع شهادت میرجلیلی و طالبزاده بسیار حساس بودم و تحقیقات زیادی را در این رابطه انجام دادم؛ مهران اصدقی (از اعضای مجاهدین خلق) به این موضوع صراحتا اعتراف کرد و گفت که چون ما قصد ادامه عملیات مهندسی را داشتیم و باید نیروهایی را برای شکنجه افراد آموزش میدادیم، این سه نفر را ربودیم تا روی آنها تمرین شکنجه کنیم.
این شاهد دادگاه مجاهدین خلق درباره تعداد افرادی که مجاهدین خلق از آنها بهعنوان بدنهای تمرینی عملیات مهندسی استفاده کردند، گفت: بین ۸ تا ۱۰ نفر دیگر را نیز برای شکنجه به این ساختمانها برده بودند.
نیاز به فرهنگ لغتی جدید برای درک بهتر جنایتهای مجاهدین خلق
با برگزاری هر جلسه دادگاه رسیگی به جنایتهای مجاهدین خلق احساس نیاز به لغتنامه جدید برای درک بهتر واقعیت این گروه تروریستی بیشتر میشود.
عملیات مهندسی، بدنهای تمرینی، امکان، پارتخوانی، خانه تیمی، … ازجمله واژههای ابداعی هستند که بدون دانستن معنای واقعی آنها نمیتوان اطلاعات درستی درباره مجاهدین خلق داشت.
بهعنوان مثال، به گفته کبیری، منظور مجاهدین خلق از “امکان”، خانهها یا مکانهایی بودند که مجاهدین خلق آنها را بهعنوان مکانهای رزرو در صورت لو رفتن خانههای تیمی در نظر گرفته بودند؛ مجاهدین خلق این خانهها را با نام افراد مختلف ازجمله افراد نیازمند به داشتن خانه تهیه میکردند.
دلیل این امر نیز، از دست رفتن پایگاههای مجاهدین خلق پس از ورود این گروه به فاز مسلحانه در سال ۱۳۶۰ بود.
عضو جداشده مجاهدین خلق: دادگاه در سطح بینالمللی دنبال میشود
عیسی آزاده، عضو جداشده مجاهدین خلق که پیشتر برای ادای شهادت در دادگاه حاضر شده بود، این بار در ارتباطی شبکه ارتباط تلفنی کاربر به کاربر (اسکایپ) از فرانسه در دادگاه حضور یافت.
وی که در سالهای ۱۳۶۵ تا ۱۳۹۰ عضو مجاهدین خلق بود، ضمن توصیف وضعیت شکنجه درون گروه تروریستی مجاهدین خلق، گفت که دادگاه رسیدگی به جنایتهای مجاهدین خلق ابعاد بینالمللی پیدا کرده و موضوع در سراسر اروپا و آمریکا با حساسیت دنبال میشود.
بهزاد علیشاهی، دیگر عضو جداشده گروه تروریستی مجاهدین خلق هم از طریق شبکه ارتباط تلفنی کاربر به کاربر در دادگاه حضور یافت؛ در حالی که نام علی شاهی به عنوان شاهد ثبت شده بود، او به محض برقراری ارتباط اعلام کرد که میخواهد از مجاهدین خلق به دلیل شکنجه شکایت کند.
این عضو جداشده مجاهدین خلق ضمن شرح شکنجههایی که در این گروه متحمل شد، اعلام کرد که پزشکان در بلژیک هم این موضوع را تایید کردهاند.
جنایتهای خانوادگی در فرقه جنایتکار
با پیش رفتن دادگاه و صحبتهای شهود بهویژه اعضای جداشده مجاهدین خلق، موضوع مهمی درباره ماهیت این گروه تروریستی آشکار میشود.
شمار قابل توجهی از اعضای مجاهدین خلق دارای نسبتهای خانوادگی هستند؛ این بدان معنا است که جنایت در مجاهدین خلق به صورت خانوادگی انجام میشود.
فریبخوردهای از اشرف
حسن شرقی، دیگر عضو جداشده مجاهدین خلق، سومین شاهد جلسه بیستوهفتم دادگاه بود.
او گفت به دلیل مشکلات خانوادگی پس از آزادی تصمیم گرفت دیگر به ایران بازنگردد و در این میان ابریشمچی و افرادش با حیله او را متقاعد کردند که چند ماه نزد آنها بماند.
شرقی گفت: بعد از مدتی آنها از من تعهد گرفتند و من را در همان جا به مدت ۲۴ سال نگه داشتند؛ من در این مدت بارها شکنجه شدم.
او تعریف کرد که پس از ناامیدی از رهایی از دست فرقه جنایتکار دست به خودکشی زد که ناکام ماند.
شرقی همچنین گفت که از مجاهدین خلق به لاهه شکایت کرده است.
پایان یک آغاز
جلسه بیستوهفتم دادگاه رسیدگی به جنایتهای مجاهدین خلق در حالی پایان یافت که این جلسه برخلاف جلسههای دیگر زمان بیشتری را به خود اختصاص داد.
قاضی دهقانی با اعلام اینکه جلسه بعدی در روز سهشنبه، ۱۶ بهمن برگزار میشود، ختم جلسه را اعلام کرد.