
خانواده دردمند و چشم انتظارهادی آلفته از اعضای گرفتار در فرقه تروریستی رجوی موسوم به مجاهدین خلق روز دوشنبه ۱۵ بهمن ماه ۱۴۰۳ با مسئول انجمن نجات گیلان دیدار داشتند و ضمن درد دل از سالها فراق و دوری از دلبندشان، برای دیدار حضوری با نازنین برادرشان از مجامع حقوق بشری خصوصا دولت آلبانی استمداد طلبیدند.
در این دیدار دوستانه و خانوادگی فاطمه آلفته به اتفاق همسرشان آقا هوشنگ و زمان آلفته از برادران هادی آلفته عضو اسیر رجوی حضور فعالی داشتند و با آقای پوراحمد بمدت دو ساعت به گفتگو پرداختند.

فریبرز آلفته برادر کوچک هادی هم بصورت آنلاین ضمن پوزش از عدم حضورش در جلسه و اعلام آمادگی برای هرگونه فعالیت در خصوص رهایی برادرش گفت:
“والله من چهارساله بودم که برادرم هادی به نقل از پدرم در عملیات مشترک صدام و رجوی در منطقه مهران در خرداد 1367 به اسارت رجویها درآمد و متاسفانه تاکنون با هدردادن عمر و جوانی خود دراسارت رجوی باقی ماند. اسارت هادی برایمان خیلی پرهزینه بود آقای پوراحمد، من که چیزی از اخوی گلم به خاطرم نمی آید و طبق گفته پدر مرحومم انگاری دوماه ازخدمت سربازی اش مانده بود که بیاد سرخونه و زندگیش که خدا رجوی را لعنت کند که موجب تباهی عمر و جوانی برادر اسیرم شد و هم والدینم را دق مرگ کرد. ”
در این فاصله مسئول انجمن نجات از مرحوم علی آلفته پدر بدرود یافته به نیکی یاد کرد که برای رهایی فرزندش بسیار تلاش کرد و توانست یکبار البته تحت کنترل رجویها برای دقایقی دلبندش را در سال ۱۳۸۲ در اسارتگاه مضمحل شده مجاهدین در آغوش بگیرد و پس از آن با انگیزه دوچندان برای رهایی هادی از فعالین مرتبط با انجمن نجات گیلان بود. روحش شاد و یادش گرامی.

مسئول انجمن در ادامه از فعالیتهای روشنگر اعضای انجمن نجات آلبانی توضیحاتی داد و تاکید کرد که هم اکنون انجمن نجات آلبانی به نقطه امید اعضای اسیر و همچنین خانواده های دردمند و چشم انتظار و خاری در چشمان رجویها تبدیل شده است.
آنگاه خانواده رنجدیده آلفته هریک از خاطراتشان با هادی گفتند و آرزو کردند که بتوانند روزی دلبندشان را از نزدیک ببینند و مشتاقانه در آغوش بگیرند.
خانواده محترم آلفته در خاتمه ملاقات بسیار صمیمی خود با مسئول انجمن نجات برای برادرشان پیام تصویری ضبط کردند شاید که با درج در سایت نجات به گوش عضو اسیر هادی آلفته برسد.
تنظیم گزارش : داریوش احمدی