در تاریخ ۱۹ فروردین ۱۳۹۰، نیروهای ارتش عراق به کمپ اشرف، پایگاه فرقه رجوی حمله کردند. بنابر ادعای فرقه رجوی این حمله منجر به کشته شدن ۳۶ نفر و زخمی شدن بیش از ۳۵۰ نفر از اعضای این گروه شد. این واقعه تلخ نتیجه تصمیمات منفعت‌طلبانه و تبلیغاتی رهبران فرقه یعنی مسعود و مریم رجوی نیز محسوب می‌شود.
زمینه‌های حمله
حمله به کمپ اشرف در شرایطی رخ داد که دولت عراق بارها به سران فرقه مجاهدین خلق هشدار داده بود تا اجازه ورود نیروهای امنیتی به کمپ را بدهند. بالاخره کمپ اشرف بخشی از خاک عراق بود و آنها حق داشتند تا ایستگاه پلیسی در آنجا دایر کنند. و اینکه به دنبال احقاق حقوق کشاورزان عراقی بودند که صدام حسین به زور زمین هایشان را تصاحب کرده بود و در مقابل خوش خدمتی های مسعود رجوی به او بخشیده بود. اما سازمان با رد این درخواست‌ها، عملاً زمینه‌ساز برخورد نظامی شد. در روز حمله، رجوی اعضای فرقه را با دستان خالی به ارتکاب به اعمال خشونت آمیز در مقابل زرهی های ارتش عراق واداشت و حتی از زنان به عنوان “دیوار انسانی” در برابر نیروهای ارتش عراق استفاده کرد. این اقدامات تنها برای حفظ صلابت ادعای مسعود رجوی بود که شعار داده بود کوه اگر بجنبد اشرف ز جا نجنبد. و رجوی هرکاری توانست کرد تا این شعار بر سرش خراب نشود. اگرچه که خودش پیش از این ها از کمپ اشرف فرار کرده بود و حضور فیزیکی در آنجا نداشت.
مسعود و مریم رجوی در طول سال‌ها نشان داده‌اند که تصمیماتشان بیشتر بر اساس منافع شخصی و تبلیغاتی اتخاذ می‌شود تا حفظ جان اعضاء. در جریان حمله به کمپ اشرف، رهبران فرقه نه تنها هیچ اقدامی برای کاهش تنش‌ها انجام ندادند بلکه با تحریک اعضا برای مقاومت بی‌نتیجه، عملاً آنان را قربانی کردند. حتی پس از این فاجعه، فرماندهان فرقه از اعضا خواستند که مقاومت بیشتری نشان دهند و تعداد کشته‌ها را افزایش دهند تا بتوانند از این واقعه به عنوان یک “کارت بیمه” تبلیغاتی برای بقای کمپ اشرف استفاده کنند.
تبعات انسانی و اخلاقی
این حمله نه تنها جان ده‌ها نفر را گرفت بلکه نشان داد که اعضای فرقه عملاً در یک زندان ایدئولوژیک زندگی می‌کنند. رهبران آن با سوءاستفاده از احساسات اعضا، آنان را قربانی تصمیمات اشتباه خود کردند. تصاویر منتشر شده از مقاومت اعضا در برابر خودروهای زرهی عراقی نشان‌دهنده عمق فاجعه انسانی است؛ اما این تصاویر بیشتر ابزار تبلیغاتی برای رهبران این فرقه بودند تا سندی برای قربانیان واقعی.
بی درنگ حمله ۱۹ فروردین ۱۳۹۰ به کمپ اشرف نمونه‌ای روشن از سوءمدیریت و تصمیمات منفعت‌طلبانه رهبری فرقه است. مسعود و مریم رجوی با اتخاذ سیاست‌های اشتباه و تحریک‌آمیز نه تنها جان اعضای خود را به خطر انداختند بلکه نشان دادند که اهداف اصلی آنان بیشتر حول محور حفظ قدرت شخصی و بهره‌برداری تبلیغاتی است تا دفاع واقعی از حقوق اعضا.
سالاری