با افزایش تعداد اعضای جداشده و استقرار آنها در محل موسوم به تیف مسئولین مجاهدین خلق در صدد برآمدند که برای جلوگیری از ریزش هرچه بیشتر نیروها و افزایش فشار بر اعضای جداشده مستقر در کمپ رابطه نزدیک تری با فرماندهان آمریکایی کمپ برقرار نمایند. مسئولین ارشد مجاهدین خلق و از جمله حسین مدنی، علی قادری (حسین داعی الاسلام) و عباس داوری دیدارهای خود را با فرماندهان امریکایی در کمپ افزایش دادند.
بدنبال این دیدارها فرماندهان آمریکایی فشار و محدودیت را بر اعضا افزایش دادند. ساعات هواخوری محدود تر و اذیت و آزار و بازداشت و زندانی کردن اعضا بصورت یک روش جاری درآمد.
مسئولین مجاهدین خلق در کنار فشار فرماندهان آمریکایی تماس با برخی از اعضای جداشده مستقر در کمپ را افزایش دادند و آنها با دادن وعده های اعزام به اروپا و رسیدگی صنفی و کمک های مالی تلاش داشتند یک دو دستگی در کمپ ایجاد نمایند. مسئولین مجاهدین خلق حتی پا را فراتر گذشته و برخی از اعضای جداشده را که هنوز بلحاظ خطی گرایشاتی به آنها داشتند را روزهای پنجشنبه به پادگان اشرف دعوت می کردند و ضمن رسیدگی های صنفی مبالغی وجه نقد هم بعنوان کمک مالی به آنها می دادند و ما به ازای آن از اعضا در خواست همکاری و ارائه گزارش فعالیت ها و آخرین وضعیت دیگر ساکنین کمپ را می کردند و بدینوسیله در صدد ایجاد تفرقه و اختلاف و انشعاب میان آنها بودند.
مسئولین مجاهدین خلق همچنین این اعضا را که حاضر شده بودند به قرارگاه اشرف بروند با توسل به انواع شیوه های فریب و نیرنگ مجبور می کردند در جمع اعضا حاضر شوند و نسبت به وضعیت وخیم کمپ جداشدگان و ندامت و پشیمانی آنها از تصمیم جدایی صحبت نمایند.
این اعضا توجیه میشدند در بازگشت به تیف روی دیگر اعضا کارهای توضیحی و ایدئولوژیکی کرده و به اصطلاح خط مرزبندی با دیگر جداشدگانی که برعلیه مجاهدین خلق در تیف فعالیت داشتند را جا بیندازند.
آنها همچنین وظیفه داشتند خط عدم بازگشت به ایران را در کمپ تبلیغ نمایند و بازگشت به ایران و کانون گرم خانواده را همکاری با اطلاعات و جمهوری اسلامی القاء نمایند.
یکی دیگر از شیوه های فریب به کار گرفته شده توسط رهبران مجاهدین خلق دلسرد کردن اعضا در برقراری تماس با خانواده هایشان از کمپ با ایران بود. آنها به نیروهای نفوذی خود در کمپ خط می دادند که با بکارگیری شیوه های مختلف مانع از تماس اعضا با خانواده هایشان در ایران شوند.
فرماندهان مجاهدین خلق چنین به اعضا از طریق عناصر خود در کمپ القاء می کردند که در صورت برقراری تماس برای خانوادهه ایشان مشکل امنیتی ایجاد شده و با شنودی که وزارت اطلاعات روی مکالمات می گذارد محل دقیق تیف هم لو رفته و این امر تهدید اقدامات تروریستی بر کمپ را بدنبال خواهد داشت.
با توجه به اینکه وجود کمپ استقرار جداشدگان در کنار قرارگاه اشرف همواره یک نقطه امیدی برای دیگر اعضای معترض و خواهان جدایی بود مسئولین مجاهدین خلق تمامی تلاش خود را بکار می گرفتند که با تبلیغات فریبنده و دروغ و از طرف اعمال انواع فشارها از طرف فرماندهان نظامی امریکایی مستقر در تیف شرایط زندگی برای اعضای جداشده در آنجا را هرچه سخت تر نمایند.
از طرف دیگر اعضای جدا شده مستقر در تیف با برگزاری اعتصابات و تجمع های اعتراضی و حتی اعتصاب غذا به این اقدام مسئولین مجاهدین خلق پاسخ مناسب بدهند. آنها بخوبی شیوه های فریب و نیرنگ رهبران مجاهدین خلق را افشا و از دیگر دوستان خود می خواستند نسبت به این اقدامات عکس العمل مناسب نشان دهند. این جنگ و نبرد غیر عادلانه سرانجام با پیروزی اعضای جداشده مستقر در تیف به پایان رسید، آنها با ایستادگی و مقاومت های خود ضمن خنثی کردن نیرنگ و شیوه های فریب رهبران مجاهدین خلق شرایط را بسود خود خاتمه دهند.
تعداد زیادی بعد از مصاحبه با صلیب سرخ به ایران و کانون گرم خانواده برگشتند و تعدادی دیگر از طریق کمیساریای ملل متحد به کشورهای اروپایی منتقل شدند و بدین ترتیب شیوه های نیرنگ و فریب مسئولین مجاهدین خلق که از شروع مصاحبه های وزارت خارجه امریکا برعلیه اعضا جداشده اعمال شده بود با پیروزی آنها خاتمه یافت و کید رجوی ها به خودشان برگشت.
علی اکرامی