انسان شجاع کسی نیست که هرگز نترسد، انسان شجاع کسی است که با وجود ترس متوقف نمیشود و به راهش ادامه میدهد. در واقع انسان شجاع در میدان عمل، شجاعت خودش را اثبات می کند.
شجاعت گاهی در دل کندن از وابستگی های شخصی یا بخشش و گذشت در زندگی است. درک ما از شجاعت متفاوت ولی در نهایت برگرفته از شعور و فهم دقیق از مسائل و موضوعاتی است که در طول زندگی با آن مواجه می شویم. یکی از اصلی ترین شاخصه انسان های شجاع این است که دل های بزرگ و دریایی دارند که در مواقع خاص حتی از جان شان نیز برای نجات دیگران و کسانی که در خطر هستند مایه می گذارند و حس همدلی با آنها دارند.
زنده یاد ابوالقاسم یغمایی مردی که علیرغم بازنشسته بودن که می توانست ایام خوش دوران بازنشستگی را در کنار خانواده اش سپری کند آگاهانه و داوطلبانه در مسیری قدم گذاشت تا مرهمی باشد بر دل خانواده های چشم انتظاری که عضوی از آنها در کمپ منحوس رجوی اسیر است.
شاد روان استاد یغمایی به رغم بیماری شدید، هرگز سنگر مسئولیت خویش در مدیریت انجمن نجات استان یزد را رها نکرد و تا لحظه آخر در کنار خانواده های چشم به راه یزدی باقی ماند. او با رفتنش پیامی برای ما به جا گذاشت، پیام شجاعت و ماندگاری در مسیری که از جنس خود خدا بود. او زندگی اش را وقف ایجاد امید برای خانواده هایی کرد که فرزندانشان در چنگال خون ریز رهبران مجاهدین خلق اسیر هستند. بی توجه به تهدید های سران فرقه رجوی استوار و مقاوم در این مسیر باقی ماند و در لحظه پایان زندگی نه با ترس بلکه به مرگ لبخند زد و خود را تسلیم اراده پروردگار کرد.
به قول مولانا :
مرده بدم زنده شدم، گریه بدوم خنده شدم
دولت عشق آمد و من دولت پاینده شدم
دیده سر است مرا، جان دلیر است مرا
زهره شیر است مرا، زهره تابنده شدم
بی شک هم قطاران این بزرگ مرد در انجمن نجات به ویژه خانواده های دردمند یزدی جای خالی او را حس خواهند کرد اما بی تردید راه خدا پسندانه و انسانی او را ادامه خواهند داد.
یادش گرامی روحش شاد و نامش پاینده باد.
صمد اسکندری