در یکی از روزهای تابستان سال 1400 من به همراه هیاتی از انجمن نجات به دفتر نمایندگی صلیب سرخ جهانی مراجعه کردیم تا با رئیس دفتر کمیته بین المللی صلیب سرخ در تهران دیدار و گفتگو کنیم. هدف از این دیدار مشورت گرفتن و پیدا کردن راه حلی جهت کمک به اعضای گرفتار در اردوگاه اشرف 3 در آلبانی بود. هیات ما شامل مهندس ابراهیم خدابنده، سرکار خانم عبداللهی، و خودم بود.
ابتدای ورود بسیار صمیمانه از ما استقبال به عمل آمد، ما با رئیس دفتر صلیب سرخ دیدار کرده و هر کدام از ما به نمایندگی از قشری از اعضای گرفتار وارد بحث و گفتگو شدیم.
مهندس خدابنده به عنوان یکی از اعضای رده بالای سابق سازمان مجاهدین و سرکار خانم عبداللهی به عنوان مادر یکی از اعضای گرفتار که خواستار دیدار با فرزندش بود و من به عنوان یکی دیگر از اعضای سابق سازمان مجاهدین نکات خود را مطرح کرده و مشکلات خودمان را گفتیم.
مشکلات که مطرح کردیم عبارت بودند از اینکه سازمان مجاهدین خلق اجازه هیچ دیداری را با اعضای گرفتار در کمپ اشرف 3 نمیدهد که عملی بسیار ضد انسانی و ضد حقوق بشری بود، اجازه ندادن به اعضای گرفتار برای برقراری ارتباط تلفنی که بسیار کار پیش پا افتاده و متداولی در عصر حاضر بود و حتی نامه نگاری، ممانعت کشور آلبانی از ورود خانواده های اعضای گرفتار در اشرف 3 که بسیار دردناک تر بود زیرا برای هیچ کس این قابل درک نبود که چرا دولت آلبانی وارد این بازی خطرناک سازمان مجاهدین شده است.
اعتراض به اینکه چرا سازمان های دولتی و غیر دولتی که مدافع حقوق بشر هستند به شکایتهای موجودی که از طرف خانواده ها صورت پذیرفته است ترتیب اثر نمی دهند. حتی پاسخ شکایت ها داده نمی شود که باعث سرخوردگی خانواده ها و دلسردیشان از این سازمان های به اصطلاح حقوق بشری بود.
بعد از بازگو کردن نکات و ملاحظات ما، خانم رئیس صلیب سرخ با ابراز همدردی به خاطر دردها و مشکلاتی که خانواده ها و اعضای سابق که جداشده اند گفت که متاسفانه سازمان مجاهدین خلق هیچ همکاری در این رابطه با صلیب سرخ انجام نمی دهد و تمام درهای ارتباطی خود را با صلیب سرخ بسته است. ایشان گفت که سابقا این پل های ارتباطی وجود داشت ولی اکنون سالهاست که رهبری سازمان مجاهدین به دلایلی که برای خود ما هم نامشخص است اجازه هیچ همکاری را نمیدهد تا ما بتوانیم از کسانیکه از آنان هیچ خبری در دست نیست کسب خبر کنیم!
ایشان ابراز تمایل کرد که صلیب سرخ و مسئولین هلال احمر در ایران همواره با هم و دوشادوش همکاری نزدیکی دارند و مسائل حقوق بشری و انسان دوستانه را دنبال می کنند و در این مسیر از هیچ اقدامی کوتاهی نمیکنند ولی رهبری سازمان مجاهدین خلق متاسفانه هر گونه مسیر دوستانه را بسته و باز نمی کند.
در پایان این دیدار ایشان ابراز امیدواری کردند که هر زمانی که امکانش باشد برای کسب اطلاع از افراد مفقود که گزارشاتش در دست ایشان است با هلال احمر ایران همکاری کرده و خانواده های آنان را در جریان خواهد گذاشت.
بخشعلی علیزاده