در قسمت اول خواندیم که سازمان علیرغم غوطه ور بودن در دلار و دینار عراقی، ما را به صرفه جویی و بادمجان خوری فرا می خواند، در پشت پرده مسعود رجوی مشغول عیش و نوش بود، اما ما را به گیاه خواری و کم خواری دعوت می کرد. در ادامه در همین رابطه با اظهارات یکی از اعضای عالیرتبه سازمان که موفق به جدایی شدند آشنا می شویم:
خانم مریم سنجابی از اعضای شورای رهبری سازمان که موفق به فرار از این سازمان شده است در مصاحبه ای در مورد منابع مالی سازمان چنین گفته است:
” در سال ۱۹۸۶ مسعود رجوی، دعوت صدام را به منظور نقل مکان به عراق برای پیوستن به نیروهای ارتش صدام و مبارزه با ایران پذیرفت. صدام برای سازمان امکانات لجستیکی و مالی را فراهم کرد. سازمان چندین مجتمع در عراق تاسیس کرده و اعضا و حامیانش را به عراق منتقل کرد. رجوی «ارتش آزادیبخش ملی» (NLA) را تاسیس کرد و در کنار صدام، علیه ایران جنگید. براساس پژوهش‌های انجام گرفته و اعترافات سازمان، صندوق مالی این گروه در عراق مملو از دلارهای نفتی شد. مریم سنجابی، یکی از اعضای سابق شورای نخبگان سازمان مجاهدین‌خلق گفته که براساس توافقاتی که در سال ۱۹۸۷ بین مجاهدین‌خلق و مقامات عراقی منعقد شد، توافق شد علاوه بر تسلیحات، درآمدهای حاصل از فروش «روزانه ۵۰ هزار بشکه نفت» به مجاهدین اختصاص پیدا کند. در سال ۱۹۹۵ و پس از حمله عراق به کویت و تحریم این کشور، مجاهدین نفت عراق را به بازارهای خارجی قاچاق می‌کرد و با پولشویی این منابع را به عراق بازمی‌گرداند یا در اروپا هزینه اقداماتش می‌کرد. این گروه علاوه‌بر موسسات خیریه‌ای که در سراسر جهان داشت، از ظرفیت شرکت‌های تاسیس‌شده خود برای فروش نفت عراق استفاده کرد. به گفته سنجابی، «رجوی در آخرین دیدار خود با صدام حسین در آگوست ۲۰۰۰ از صدام خواست تا بر اساس اسناد و نامه‌ها سهم نفت سازمان را تا ۱۰۰ هزار بشکه در روز (۳ میلیون بشکه در ماه) افزایش دهد. رجوی سهم نفت خود را به صورت کوپن دریافت کرد که سپس به اروپا فرستاده شد تا به دلار تبدیل شود.»
مسعود خدابنده، مسئول سابق تیم حفاظتی سازمان ، سال ۲۰۱۸ در مصاحبه‌ای با خبرگزاری اردنی البوابه یکی از راه‌های پنهانی که سعودی‌ها از طریق آن به تامین مالی این گروهک کمک می‌کردند را افشا کرد. او گفت که طلا و سایر کالاهای با ارزش مانند ساعت‌های رولکس از عربستان سعودی به بغداد ارسال شده و سپس توسط تاجران سعودی در بازارهای سیاه در پایتخت اردن و عمان به فروش می‌رسید. درآمد حاصل از این معاملات پس از آن در حساب‌های خارجی مرتبط با مجاهدین‌خلق قرار می‌گرفت و برای تامین اعتبار عملیات آنها استفاده می‌شد. او به البوابه گفت که شخصا بر انتقال اشیای با ارزش از عربستان سعودی به بغداد نظارت داشته است. خدابنده در یک مورد به سه کامیون پر از شمش طلا از عربستان سعودی به بغداد اشاره کرد که توسط دو عراقی و دو سعودی قاچاق شده بود. او گفته که ارزش تقریبی این طلاها ۲۰۰ میلیون دلار بوده است. ”
این استدلالات و مستندات گوشه ای از اخبار مالی و منابع مالی سازمان را افشاء می کند، اما آنچه که مهم است ، این موضوع است که مسعود رجوی و مریم خود را صاحب این بیت المال عراق می دانستند، آنها در کردکشی عراق ، مثل نمایندگان رسمی صدام حسین عمل می کردند و سرکوب بخشی از مردم عراق را رسما به عهده داشتند.
مسعود رجوی نفت مردم عراق را سهم خود از مزدوری برای صدام حسین می دانست و همیشه این نفت را از صدام حسین طلب می کرد.
اما هرگز در مجامع عادی و حتی درون سازمان به این امر معترف نمی شد، اما دم خروس این مالکیت غصبی دریک جائی بیرون زد و آن کجا بود؟
درج مطلبی در سایت سازمان، تحت عنوان : ۱۹خرداد ۱۳۷۸، انفجار تروریستی اتوبوس شهری حامل مجاهدین در مسیر بغداد…
در انتهای این نوشتار از زبان مریم رجوی نوشته شده است:
” رئیس‌جمهور برگزیده مقاومت ایران فاش کرد فرماندهی نیروهای چند‌ملیتی در عراق، در همان سالهای اول پس از اشغال عراق، بیش از ۶۰ میلیارد دلار نفت عراق را به سرقت برده است.”
“نفت عراق”!
سئوال اینجاست که پس چرا وقتی شما روزانه یکصدهزار بشکه از نفت عراق را قاچاق کرده ، می فروختید و خرج اعمال تروریستی خود می کردید، این عمل سرقت نفت عراق نامیده نمی شد؟
خوب است همگان بدانند که سازمان مجاهدین در عراق ، سالهای سال اموال و زمینهای مردم عراق را تاراج کرده است، بسیاری از مردم عراق را قتل عام کرده است، پاداش مزدوری و وطن فروشی برای صدام حسین ، مجوزهای غارت اموال عراق را به رجوی ها داده بود.
الان که مریم رجوی از سرقت نفت عراق پرده برداری می کند، خوب است به غارت همه چیز مردم عراق توسط سازمان وطن فروش خود نیز اعتراف بکند. نفت عراق تنها یکی از مواردی است که غارت شده است، از همین رو بود که هنگام اخراج سازمان از عراق، اموال مختلفی نزدیک به ششصد میلیون دلار از اموال غصبی سازمان، اجازه خروج از عراق و یا فروش در عراق نیافت و دادگاههای عراقی، هرگز اجازه ندادند دیگر بیش از این اموال مردم عراق توسط رجوی ها به یغما برده شود.
محمد رضا مبین