در حالی که اسرائیل ادعا می‌کند حمله بی‌دلیلش به ایران با هدف تغییر رژیم است، تحلیلگران از خود می‌پرسند که کدام گروه اپوزیسیون ممکن است پس از تغییر حکومت کذایی، ایران را به تصرف خود درآورد. در این مورد، مجاهدین خلق و سلطنت‌طلبان دو اپوزیسیون اصلی هستند که باید مورد تجزیه و تحلیل قرار گیرند.
تام اوکانر، نویسنده ارشد نیوزویک، بر این باور است که “در حالی که اسرائیل به دنبال تغییر رژیم است، اپوزیسیون ایران دچار تفرقه و اختلاف است. او ادعا می‌کند که تعدادی از ناظران معتقدند که نه پهلوی و نه مجاهدین خلق نفوذ لازم برای تأثیرگذاری قابل توجه بر آینده ایران ندارند.”
در مورد مجاهدین خلق، او از علی آلفونه، عضو ارشد موسسه کشورهای عربی خلیج فارس در واشنگتن، نقل قول می‌کند. آلفونه به نیوزویک می‌گوید: “شورای ملی مقاومت/مجاهدین خلق، که به عراق نقل مکان کرد و در طول جنگ علیه ایران با ارتش عراق همکاری داشت، به یک تشکیلات سیاسی فرقه‌مانند تبدیل شده است که فاقد هرگونه پایگاه داخلی قابل توجه است.”
اوکانر همچنین با محمد سهیمی، استاد دانشگاه کالیفرنیای جنوبی، مصاحبه کرده که وضعیت دشواری را برای مجاهدین خلق و هواداران سلطنت ترسیم کرده است. او درباره مجاهدین خلق به نیوزویک می‌گوید: “مجاهدین خلق روابط دیرینه‌ای با اسرائیل داشته‌اند و آنها نیز امیدوارند که بتوانند به قدرت برسند، اگرچه به دلیل جانبداری از رژیم صدام حسین در عراق در طول جنگ با ایران، مورد نفرت عموم ایرانیان از هر قشری هستند. در عین حال، اعضای آنها همگی در دهه ۶۰ و ۷۰ زندگی خود و در تبعید هستند. آنها نیرویی فرسوده هستند.”
نویسنده مقاله همچنین با سینا طوسی، عضو ارشد مرکز سیاست بین‌الملل، گفتگو کرد. طوسی استدلال کرد که حمایت از پهلوی یا مجاهدین خلق در نهایت می‌تواند به ضرر مردم ایران تمام شود. طوسی به نیوزویک گفت: “در حالی که این گروه‌ها احتمالاً به دنبال استفاده از بحران فعلی برای افزایش حضور خود و معرفی خود به عنوان جایگزین‌های مناسب خواهند بود، توانمندسازی آنها یک اشتباه محاسباتی جدی خواهد بود. این امر هرگونه ابتکار عمل با حمایت خارجی برای تغییر سیاسی را بی‌اعتبارتر می‌کند و جنبش گسترده‌تر طرفدار دموکراسی در ایران را که به شدت دخالت خارجی و جایگزین‌های فرقه‌ای یا تمامیت‌خواه را رد می‌کند، تضعیف می‌کند.”
او افزود: “به طور متناقضی، برخی از قوی‌ترین مخالفت‌ها با دخالت ایالات متحده یا اسرائیل اغلب از سوی بازیگران جامعه مدنی مردمی و جریان‌های سیاسی اصلاح‌طلب یا میانه‌رو صورت می‌گیرد، نه از سوی نهادهای امنیتی. تضعیف آن صداهای داخلی – که از تغییر دموکراتیک حمایت می‌کنند اما با جنگ و دستکاری خارجی مخالفند – می‌تواند ناخواسته همان نیروهایی را که اسرائیل و ایالات متحده ادعا می‌کنند با آنها مخالف هستند، تقویت کند.”
نشریه نیوزویک – ترجمه انجمن نجات