نامه ی انتقادی آقای علیرضا فرجی پور، رهبران فاشیست مجاهدین را در برابر پرسش هایی می نشاند تا رفتار هیستریک آنان را در مواجهه با خانواده هایی که فرزندان و عزیزانشان در قرارگاه اشرف و درون مناسبات مخوف و غیر دموکراتیک آن بسر می برند، به چالش بکشد. در واقع آقای علیرضا فرجی پور که خود زمانی عضو مجاهدین بود اما بعدها با پی بردن به ماهیت ضد میهنی و ضد مردمی سردمداران آن، خود را از هزارتوی سر گیجه آور فرقه ی تروریستی رجوی رهانید، هم اینک در تلاش است تا برادرش محمد رضا را که سالهاست در زندان بزرگ قرارگاه اشرف بسر می برد، از گرداب هولناک فرقه ی ستیزه جوی مجاهیدن رهایی بخشد.
در حقیقت آقای فرجی پور با طرح سوالات متعدد، ناقد و معترض واکنش های بیمارگونه ی رهبری عقیدتی مجاهدین و روش های استالینستی آن در برابر نیروها و کادرهای تشکیلاتی و نیز خانواده های عضو انجمن نجات است.
اما پرسشی که با تامل در مطالعه ی تعداد زیادی از نامه های انتقادی و افشاگرانه ی خانواده هایی که عزیزانشان در قرارگاه اشرف تحت اسارت و شستشوی مغزی قرار دارند و در سایت انجمن نجات درج شده است، برای ما پدید میاید این است، چرا رهبران فرقه ی مجاهدین از درک رویدادهای تازه و تحولات شتابناک دنیای مدرن و عصر تحولات دموکراتیک که با مفاهیم پیشین و پارادوکس فلسفه ی سیاسی، برداشت های دگماتیک و ایدئولوژیک آنان قابل فهم نیستند، عاجز و ناتوانند؟‼
بر همگان آشکار است که هراس رهبران ستیزه جوی مجاهدین از هر گونه ارتباط و تماس افراد مستقر در قرارگاه اشرف و سایر پایگاههای فرقه ی رجوی در اقصی نقاط دنیا با اعضای خانواده و بستگانشان، توجیهی جز این ندارد که دنیای اسارت بار و خفقان آور مجاهدین رو به سوی تاریکی دارد چرا که با شالوده های دموکراتیک و آزادی خواهانه ی جوامع توسعه یافته و مترقی و فهم انسان مدرن از موضوعات، مفاهیم و رویدادهای پیرامونی، کاملا بیگانه و نامانوس است.
با امید به روزی که محمد رضا فرجی پور از مناسبات تنگ و مشمئز کننده ی فرقه ی مجاهدین رها شده و امکان زندگی در دنیای آزاد و بازگشت به کانون گرم خانواده برای ایشان فراهم گردد.
آرش رضایی – مسئول انجمن نجات دفتر آذربایجانغربی
برادر من محمدرضا فرجی پور مدت 20 سال است که در قرارگاه اشرف تحت اختیار کامل شما قرار دارد. برادرم متاسفانه هیچ گونه تماسی با پدر مادر پیر و چشم انتظارم و خواهران چشم به راه که در غم دوری او می سوزند و می سازند، نداشته است زیرا شما رهبران مجاهدین برخلاف همه شعارهایی که در دفاع از حقوق و آزادی انسان ها می دهید، امکان و اجازه تماس برادرم را با خانواده ام را در طی این مدت طولانی نداده اید.
آیا واقعاً شما رهبران مجاهدین به احساسات مادرانه، پدرانه، خواهرانه و برادرانه کمترین ارزشی قائل هستید؟ من به صراحت می گویم نه. زیرا شما به خواسته و تقاضای پدر و مادر و خواهرانم و نیز خود من که در نامه قبلی از شما رهبران مجاهدین خواسته بودیم تا به برادرم اجازه تماس تلفنی با خانواده اش بدهید متاسفانه هیچ ارزشی قائل نشدید و عواطف اعضای خانواده ی ما را به هیچ گرفته اید آیا این رفتار شما حمایت از حقوق و خواسته مشروع و قانونی انسانهاست.
باید بگویم واقعاً من متعجبم چرا شما رهبران مجاهدین بعد از 20 سال که برادرم با پدر و مادرم و سایر اعضای خانواده اش امکان تماس نداشته است و ما هیچ گونه اطلاعی از وضعیت و سرنوشت وی نداریم زیرا که رهبران مجاهدین این امکان را از ما سلب کرده اید، اجازه تماس تلفنی به برادرم را با پدر مادر پیر و خواهران چشم انتظار را ندادید.
آیا این رفتار غیر انسانی و غیر اخلاقی شما توجیه دارد؟
آیا واقعاً بعد از 20 سال که شما برادرم و همه افراد مستقر در قرارگاه اشرف را تحت شستشوی مغزی قرار داده اید، این قدر ترس و واهمه دارید که برادرم با خانواده اش تماس نگیرد و یا شما آنقدر تنگ نظر هستید که به برادرم حق نمی دهید بعد از 20 سال با خانواده اش تماس تلفنی بگیرد؟
من دوباره خواسته مشروع و به حق خود و پدر و مادر پیر و درد کشیده ام و نیز خواهران چشم انتظارم برای شما رهبران مجاهدین مطرح می کنیم و آن این است که به برادرم محمدرضا اجازه دهید با خانواده اش تماس بگیرد و بیش از این خود را رسوای دو جهان نکنید.
علیرضا فرجی پور
رونوشت:
1- کمیته بین المللی صلیب سرخ دفتر تهران
2- دیده بان حقوق بشر دفتر واشنگتن – نیویورک – پاریس – لندن
3- عضو بین الملل – دفتر واشنگتن – نیویورک – پاریس – لندن
4- حقوق بشر عراق
5- مقام محترم حقوقی و قضایی کمپ آمریکا
6- انجمن نجات دفتر آذربایجان غربی