جناب آقای دکتر نوری المالکی، نخست وزیر محترم عراق
اینجانب علی جهانی فرد از اعضای جداشده از سازمان مجاهدین خلق می باشم. من از سال 1366 در ارتباط با سازمان مجاهیدن خلق به عراق آمدم و بعد از 20 سال و بعد از سرنگونی صدام حسین دیکتاتور سابق عراق از این سازمان جداشدم.
در ابتدا لازم است تشکر خودم و سایر دوستانم را از محبت های دولت عراق و ایجاد تسهیلات لازم برای خروج از پادگان مجاهدین (پادگان العظیم) و در نهایت خروج از عراق اعلام کنم.
جناب آقای دکتر نوری المالکی
هدف من از نوشتن این نامه درخواست تداوم کمک های دولت عراق برای اعضای منتقد و ناراضی سازمان مجاهدین خلق مستقر در عراق میباشد، اگر چه این کمک ها پراکنده و مقطعی می باشد. من نگران دوستان باقی مانده خود در پادگان مجاهدین در عراق می باشم. بسیاری از دوستان من خواستار جداشدن از مجاهدین می باشند ولی رهبری مجاهدین خلق برای خروج آنها موانع ذهنی و فیزیکی زیادی ایجاد کرده اند. این موضوع، بویژه بعد از تعطیل شدن کمپ تیف توسط نیروهای آمریکایی که با توطئه های مجاهدین خلق صورت گرفت، ابعاد بیشتری یافته است. من از شما با نهایت احترام درخواست می کنم که به موارد زیر توجه فرمایید:
1ـ کنترل بیشتری روی قرارگاه اشرف داشته باشید تا مسئولین فرقه مجاهدین خلق نتوانند با عملیات مغزشویی و عملیات جاری و غسل هفتگی و ایجاد بازداشتگاه های مخفی اعضای سازمان را تحت فشار فیزیکی و ذهنی قرار دهند.
2ـ رهبری مجاهدین خلق باید بپذیرند که خانواده های اعضای مجاهدین با فرزندانشان آزادانه ملاقات کنند. این ملاقات ها باید بدون حضور مسئولین سازمان صورت گیرد. خواهشمندم از قدرت و نفوذ خود برای این خواست انسانی استفاده کنید.
3ـ اجازه ورود سازمان های مدافع حقوق بشر، پزشکان برای رسیدگی به وضعیت جسمی و روانی قربانیان، بازرس های ویژه جنابعالی، به قرارگاه اشرف داده شود.
4ـ اکنون که اردوگاه تیف با توطئه های مجاهدین و سازش نیروهای آمریکایی تعطیل شده است، محلی را در داخل قرارگاه اشرف برای جداشدن افراد ناراضی سازمان و نگهداری آنها تا خروج از عراق مشخص بفرمایید. در شرایط کنونی اگر فردی از سازمان مجاهدین خلق در قرارگاه اشرف بخواهد جدا شود، چگونه این امر امکان پذیر خواد بود؟ پیشاپیش از توجه شما به درخواست های خودم و سایر دوستانم تشکر می کنم.
با تقدیم احترام
علی جهانی فرد