در قسمت اول این گزارش به حضور گسترده قربانیان خشونت و ترور در شهر ژنو به مناسبت اجلاس شورای حقوق بشر اشاره کردیم که در این میان حضور فعال زنان مدافع حقوق بشر برجسته و چشمگیر بوده است. در همین ارتباط قربانیان با حضور در نهادهای بین المللی سرگذشت تلخ و عبرت انگیز خود را بیان نمودند. در یکی از این ملاقات ها که خانم رابعه شاهرخی، خانم سهیلا نوروزی، خانم میترا یوسفی و خانم الهام نوروزی و محمد حسین سبحانی حضور داشتند، در ابتدا خانم میترا یوسفی از برگزاری چنین جلسه ای از مسئول این نهاد مدافع حقوق بشر تشکر کرد و سپس به معرفی حاضرین در جلسه پرداخت. خانم میترا یوسفی همچنین بطور کوتاه به سرگذشت قربانیان حاضر در جلسه که از کشورهای سوئد، کانادا و آلمان و سوئیس به مناسبت اجلاس شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد به شهر ژنو سفر نموده اند، اشاره کرد. در ادامه خانم سهیلا نوروزی به شرح سرگذشت برادرانش که قربانی ظلم و خشونت شده اند، پرداخت و بطور خاص به چگونگی قربانی شدن برادرش سعید نوروزی در قرارگاه اشرف ـ عراق اشاره کرد. وی گفت قتل برادرش بدنبال بیان نارضایتی وی از ادامه همکاری با سازمان مجاهدین خلق در عراق صورت گرفته است. مسئول این نهاد مدافع حقوق بشر با شگفتی به طرح سوالاتی در مورد چگونگی قتل زنده یاد سعید از خواهران نوروزی پرداخت. خانم ها الهام و سهیلا نوروزی با ارائه مدارک مستند در پاسخ اظهار کردند که نارضایتی برادرشان را از طریق نامه های جاسازی شده سعید (1) در کارت پستال های مختلف مطلع شده اند. جاسازی این یادداشت های به صورت ظریف و هنرمندانه ای توسط زنده یاد سعید در کارت پستال های مزین به عکس مریم رجوی صورت گرفته بوده است. خواهران نوروزی تاکید کردند که فقط با بکارگیری عکس مریم رجوی در کارت پستال ها برای خوشایند رهبری فرقه جواز عبور نامه از سیستم سانسور و خفقان در فرقه مجاهدین ممکن شده است. خواهران نوروزی با اشاره به نقل قول شاهدین عینی اظهار کردند که قتل برادرشان بر اثر شلیک گلوله به فرمان رهبری سازمان مجاهدین صورت گرفته است. در ادامه مسئول این نهاد حقوق بشری ضمن اظهار تاسف و همدردی با خانواده نوروزی خواستار توضیحات دیگری از جانب خانم رابعه شاهرخی شدند. سپس بانوی دلاور و فداکار مادر رضوان (رابعه شاهرخی) در حالیکه اشک در چشمانش حلقه زده بود به شرح سرگذشت غمناک و تلخ خود، و قربانی شدن سه فرزندش در حکومت های شاه، جمهوری اسلامی و سازمان مجاهدین خلق پرداخت. فرزند سوم مادر رضوان ـ داوود احمدی ـ بعد از رهایی از زندان جمهوری اسلامی و پیوستن به مجاهدین خلق به مدت هفت سال در قرارگاه اشرف فعالیت شبانه روی داشته است اما متاسفانه به دلیل نارضایتی از ادامه حضور در سازمان موجب قتل وی توسط رهبران این سازمان فراهم شده است. زنده یاد داوود احمدی در زمان کشته شدن در قرارگاه اشرف تنها 27 سال از عمر خود را گذرانده بود. مادر رضوان همچنین به تهدیدهای تروریستی مجاهدین خلق بر علیه ایشان به دلیل افشاگری ها و روشنگری هایش در کشور سوئد اشاره کرد و گفت سازمان مجاهدین خلق خود یکی از نقض کنندگان اصول حقوق بشر است. خانم میترا یوسفی در همین ارتباط به موارد فاحش نقض حقوق بشر در سازمان مجاهدین خلق از جمله فروپاشی بنیاد خانواده، طلاق های اجباری، ملغی کردن ازدواج، و جدایی کودکان از والدینشان به دستور مسعود رجوی پرداخت که یه سرنوشتهای رقت باری تا به تجاوز و خودسوزی رسید. خانم میترا یوسفی همچنین به سرگذشت تلخ کودکان در فرقه مجاهدین خلق بطور عام و سرگذشت فرزندان خود بطور خاص اشاره کرد. در ادامه محمد حسین سبحانی به شرح حال خود و تبیین گزارش سازمان دیده بان حقوق بشر در مورد نقض حقوق بشر در سازمان مجاهدین خلق پرداخت. وی گفت که سازمان دیده بان حقوق بشر یک نهاد بین المللی است که تا کنون صد ها گزارش انتقادی علیه دولت ها و گرو های اپوزیسیون در یوگسلاوی سابق و منطقه خاورمیانه منتشر کرده است. محمد حسین سبحانی گفت متاسفانه همچنان نقض حقوق بشر در این سازمان ادامه دارد بطوریکه حتی خانواده اعضا و قربانیان مجاهدین خلق اجازه دیدار با فرزندان یا پدران و مادران خود را در قرارگاه اشرف در عراق را ندارند. سپس وی گقت که بیش از 8 سال در زندان های انفرادی مجاهدین خلق، 35 روز در زندان اطلاعات و امنیت بغداد و بیش از یکسال نیز در این زندان ابوغریب در حبس بوده است. وی گفت که همسرش خانم افسانه طاهریان نیز هم اکنون درعراق و در کمپ اشرف است و سازمان مجاهدین خلق به مدت 7 سال است که اجازه نداده است وی با دخترش سارا که بعد از طلاق های اجباری در سال 1990 از من و مادرش جدا کردند و به کشور دانمارک فرستاده اند، حتی صحبت تلفنی کند. محمد حسین سبحانی از مسئولین این نهاد مدافع حقوق بشر درخواست کرد که شرایطی را فراهم کنند که خانم افسانه طاهریان که بیش از 6 سال است که هیچکس از اعضای خانواده اش از سرنوشت وی اطلاعی ندارند و هم اکنون در عراق در اسارت می باشد بتواند با دخترش تلفنی صحبت کند و همچنین با خانواده اش ملاقات حضوری داشته باشد. ضمیمه:
متن نامه زنده یاد سعید به خواهرش سهیلا نوروزی:
سهیلا سلام، امیدورام که حالت خوب باشد. راستش آنروز که با تو تلفنی صحبت کردم بدلیل اینکه یکی از خواهران پیشم بود و به مکالمات ما گوش می دادند نمی توانستم خیلی باز باهات صحبت بکنم. سهیلا مجدداً به انجمن زنگ بزن و بگو که بیماری ات خوب نشده و هر طوری که شده من را باید ببینی. مسئله آمدنت به منطقه را هم فعلا قبول نکن اگر باز هم من تماس گرفتم اینبار دیگر اصلا قبول نکنف چونکه من نمی توانم پای تلفن با تو باز صحبت بکنم. فقط با انجمن و بچه ها دعوا نکن و باید از موضع ترحم و دلسوزی آنها را متقاعد بکنی که مرا برای دیدن تو به خارج بیاورند. این کاری است که باید خود تو انجام بدهی و از این طرف من کاری نمی توانم انجام بدهم. بگو برای خواهر مریم نامه بنویس من مریضض هستم و برادرم را 18 سال است ندیده ام و باید حتما ببینم. گفتم باید حس ترحم آنها را بر بیانگیزی و نوشتن نامه و پیگیری دائم از طرف تو موثر است.
قربانت برادرت سعید
17.3.79