خواسته ای که درحال حاضر ازمجامع بین الملل،حقوق بشر وصلیب سرخ داریم این است که به این تالمات روحی ما پایان دهند. ما که چیز بزرگی ازآنها نمی خواهیم.مگر آنها اسم سازمان خود را سازمان بشر دوستانه نگذاشته اند؟ ومگردراین راه تلاش نمی کنند.؟پس چرا دست بکار نمی شوند؟چرا از خود نمی پرسند به چه دلیل این خانواده ها بایستی ازهم جدا بمانند؟ حداقل کاری که می توان انجام داد این است که می توان مقدمات دیدار خانواده ها را با هم فراهم کرد.

مریم رجوی دارای آن وزنه، قدرت، پایگاه اجتماعی و… صلاحیتی نیست که تقاضای برگزاری رفراندوم بکند که اگر کرده است میدانسته که حرفی بی ربط وبرای مصرف داخلی و با لحاظ اینکه حرف مفت مالیات ندارد، در راستای فریب شما ولیبرتی نشینان اسیر زده است! درهر صورت چه همه پرسی ای درکار باشد ونباشد، نتایجی داشته یا نداشته باشد، هیچ نفعی را برای شما اسرای رجوی ندارد!

سال 69 عراق به کویت حمله کرد و حدوداً 3 ساعت کویت توسط ارتش صدام اشغال شد و در آن زمان تازه از آموزشهای سیاسی و تشکیلاتی مریم چرا؟، راحت شده بودیم که یک مرتبه این خبر بین نفرات پیچید. آن موقع ساعت 2 شب بود که من بازیهای المپیک را تماشا می کردم که یک مرتبه مسئول تابلو بولتن خبر فوری را زد چند ساعت بعد خبرهای دیگر، خلاصه ما تا ساعت 30/4 خبرها را خواندیم و صبح یک پیام از طرف مسعود رجوی برای همه در سالن غذاخوری خوانده شد. دراین پیام 3 جمله را می شد دریافت که عبارت از این بود: شما با انقلاب خواهر مریم چرا؟، پا به میدان جنگ گذاشتید و می خواهید مثل مریم از آتش عبور کنید

من یک مادرهستم که 25 سال صدای فرزندم را نشنیدم. الان که فرزندم به دنیای آزاد قدم گذاشته بازنمی تواند واجازه ندارد که به مادرش تلفن بکند وصحبتی داشته باشد. من ماندم که چه بگویم! مگرمریم رجوی خودش مادرنیست!؟ وحس مادری ندارد!؟ چطور طاقت می آورد که فرزندم ومن با وجودیکه امکان تماس مهیا است نتوانیم با هم ارتباط داشته باشیم!؟ واقعا دنیای سیاست چقدرکثیف است که عواطف انسانی به هیچ گرفته میشود وفقط روسای آن درفکرخودشان و رسیدن به قدرت هستند!؟

آقای انصاریان گفت من واقعا تا این اندازه ازعلت گرفتاری فرزندم خلیل درگروه رجوی واینکه این مردک یعنی رجوی تا این اندازه رذل وپست است اطلاع نداشتم قطعا ازاین به بعد به کمک دیگر برادران خلیل تمام تلاش خودمان را برای نجات او بکار می بندیم و از شما هم بخاطر این ابراز همدردی واطلاعاتی که از وضعیت پسرم به من دادید بسیارممنونم.

در فرقه رجوی شکل و محتوای همه مسائل نه تنها هیچ هم خوانی با همدیگر ندارند بلکه صد و هشتاد درجه عکس و متناقض هم هستند بطور مثال در حرکت تروریستی که در پاریس صورت گرفت رجوی اقدام به محکوم کردن آن کرد. در حالیکه رجوی مدعی مبارزه با تروریسم هست و حملات تروریستی را محکوم می کند و در همین رابطه خانم مریم رجوی اخیراً حمله تروریستی به دفتر روزنامه عربی در پاریس را محکوم کرده است ولی گروه فرقه گرای تحت رهبری خودش یکی از خطرناک ترین گروههای تروریستی هست

ایشان در حالی ادعای دموکراتیک بودن و ضد تروریسم بودن می کند که چندی پیش شوهر فراری اش تحت عنوان رهبر مادام العمر عقیدتی این فرقه تروریستی از مخفیگاه خود طی یک نوار صوتی که برای ساکنان لیبرتی فرستاده بود همه مخالفان و منتقدان خودش را تهدید به قتل کرده است و فرمان قتل اعضای جدا شده از سازمان را صادر کرده است و شعار می کشیم سر داده اند ؛ چون که تحمل شنیدن کوچک ترین انتقاد را از جانب دیگران را ندارد بعد به دروغ مدعی ضد تروریسم بودن هست و می گوید که طرفدار آزادی بیان هست و ترور کارکنان نشریه شارلی ابدو را محکوم می کند.

در طی همین هفته شاهد جان باختن دو تن از اعضای قدیمی مجاهدین (در آلبانی و لیبرتی) بوده ایم. نگاهی به نحوه ی خبررسانی فرقه در مورد این دو نفر به وضوح نشان می دهد که رجوی”خود” را به جای”خدا” نشانده و قربانیان را هم بر اساس تفکر”خود خدا بینی” ارزش گذاری، و بر همان اساس القاب زیر و زبر به آنان اعطاء می کند. این زوج که هزاران جوان را به کام مرگ کشیده و روز به روز بر سرکوب اعضای بازمانده و بر تهدید منتقدان خود افزوده اند، خبر فوت یک پدر پیر را با بی احترامی به شکلی انعکاس داده اند که جز تحقیر و طلبکاری در آن به چشم نمی خورد.

می توان نتیجه گرفت که بالاخره کدام حرف رهبران فرقه را باید باور نمود آنان در جایی عنوان می نمایند که زندانیان در زیر شدیدترین شکنجه های قرون وسطایی قرار دارند و مانع درمان آنان می شوند و حتی اجازه ملاقات به آنان داده نمی شود و از طرفی مدعی می شوند که زندانیان سیاسی نامه ای را به همبستگی با مردم فرانسه بیرون داده و حکومت ایران را عامل تمام این ترورها می دانند

این عمل سرکردگان داعش در مورد این زن و مرد اگر نمونه ای باشد ولی رجوی گام را فراتر گذاشته و همه زنان عالم را در اختیار خود می دید و کسی جرات نداشت حتی در ذهن خود به این مسئله فکر کند و اگر کسی هم به این مرز وارد می شد باید در نشست های آنچنانی جواب می داد که چرا در حریم رهبری وارد شده و عمل گناه انجام داده است.

زمانی جبران ناپذیر میشد که در زمینه نظامی هم اوضاع به همین شکل می بود.یعنی در یک ماموریت نظامی مثلا ماموریت گشت رزمی یا کمین شبانه یک حتی یک ماموریت اسکورت رزمی یک زنی که در عمرش صدای شلیک گلوله را نشنیده یا کوچکترین تجربه ای ندارد فرمانده میشد و خیال هم میکرد که یک عنصر نظامی کار حرفه ای است. با بی تدبیری و بی تجربگی خود بعضا باعث کشته شدن بچه های تحت مسئولیتش میشد! و جالب اینجا بودکه پاچه خواران دستگاه رجوی هم میگفتند:مگر برادرانی که با تجربه شده اند چطور این تجارب را بدست آورده اند؟ باخون! خب اکنون خواهران هم باتجربه میشوند! یعنی براحتی از خون بچه ها برای رسیدن به اهداف خود خرج میکردند و به هیچکس هم پاسخگو نبودند!

درهر صورت، رئیس جمهور وکنگره ی آمریکا با استفاده از اختیارات قانونی شان عمل میکنند واینکه کدام موفق میشوند، به تناسب قوا واوضاع جهانی درهر لحظه ی خاص بستگی دارد که ما هم مثل مجاهدین رجوی، قادر به پیش گویی درست وعلمی دراین مورد نبوده و واقعا نمیدانیم که روند امور درآینده ی حتی خیلی نزدیک چه خواهد شد ولی چیزی را که میدانیم عبارت ازاین است که هرکدام ازطرفین ماجرا حرف خود را به کرسی بنشانند، چیزی عاید فرقه ی رجوی نخواهد شد!