عاجزانه از شما تقاضا می کنم با تدبیر و حق میزبانی که دارید اقدامی اتخاذ کنید و به این جدایی 25 ساله خاتمه دهید شاید ما بتوانیم فرزندان خود را ببینیم و مانند خیلی ها که در فراق عزیزان خود از این دنیا رفتندو آرزوی دیدن عزیزشان را به گور بردند، ما به این آرزو برسیم. رجوی یکی از ریشه های تروریست در منطقه است از حق میزبانی خود استفاده کرده و برای ما شرایط دیدار را فراهم کنید، شما را به خدا فکری بکنید تا فکرتان کمکی برای ما باشد.

بعد از ملاقات خانواده ها در سال 82 در اشرف با نفرات اسیر خود در فرقه و ریزش زیاد نیرو سران فرقه به این نتیجه رسیدند که دیگر اجازه هیچگونه ملاقاتی داده نشود تا بتوانند جلوی ریزش نیرو را بگیرند در همین راستا سعی نمودند با مزدور و مهره اطلاعاتی خواندن زنان و مردان پیر این کینه را در دل اعضای خود بکارند تا آنان بصورت افسار گسیخته بدترین توهین ها را علیه خانواده های خود انجام دهند و رجوی شیاد نیز از این کار سر مست و خوشحال بود ولی با تمام شیادی های سران فرقه باز هم نمی توانستند جلوی فرار اعضا را بگیرند و در طی این سالیان تعداد زیادی از فرقه فرار کرده و به نزد خانواده هایشان بازگشتند.

درحالیکه شدیدا بغض داشتم ودردرونم به رجوی نفرین میکردم روبه به مادرپیروسالمند گفتم” جانم مادر. مشکلت چیه؟ اوریزریزبا زبان ترکی میگفت وفرزندش ترجمه میکرد” مشکلم چیه! الهی خدا رجوی را لعنت کند. عصای دستم را گرفته است. نزدیک به 30 سال است که فرزندم امین عبدلی به دست رجوی اسیرشده وازما دورشده است. همه جا رفتم. با پسرم ودیگرعزیزانم به عراق هم رفتم ولی نتوانستم امینم را ببینم. آخرچهره سالخورده من رجوی را ناراحت نمیکند که دلش به حال من بسوزد وفرزند بیسواد مرا روانه خانه وکاشانه اش بکند!؟ خدایا حق من این نیست که اینقدراذیت شوم ولی ازتو میخواهم حق رجوی را که نیست ونابودی است کف دستش بگذار…..”

روزی در نشستی که در یکی از مقرهای بغداد بنام مقر جلال زاده با رجوی داشتیم برگشت گفت: اگر که پیروز شدیم که شدیم اما اگر روزی شکست خوردیم هرکس که زنده ماند باید لااقل یکی از کسانی که از ما جداشده است را در هرکجای جهان که باشد بکشد! و بدنبال آن اینگونه صحبتش را تکمیل کرد که اگر آن جدا شده در ایران باشد که او را میکشید و حتما بعد خودتان هم دستگیر میشوید یا سیانور میخورید و خلاصه شهید میشوید که این رسیدن به آرزویتان است اگر هم درخارج از کشور بودید که زندانهای خارج مانند هتل 4 ستاره است.

در تشکیلات رجوی، زنان به هیچ عنوان حق ندارند بدون روسری باشند، حتی اگر روسری ها کمی عقب بود و کمی از موهای خانمی دیده می شد، ابتدا تذکر می دادند و در ادامه به وی تهمت و مارک های ناجور و زشت می زدند و آبروی آن زن را می بردند. آری مریم رجوی به شکل نوین و خزنده، سرکوب و اختناق را جاری می کرد و همچنان نیز در مناسبات فرقه رجوی این اختناق جاری است.

این سیاست و شیوه همیشگی رجویست که ابتدا یک خواسته بزرگ و نامعقولی که خودش هم می داند نا معقول است را مطرح می کند تا بلکه از خواسته اش در صد بسیار کمی را بگیرد. اما خودش هم می داند و ما هم می دانیم که سازمان ملل و آمریکا پشیزی ارزش برای این خواسته قائل نخواهند شد؛ و رجوی باید از عراق برود و او را می توان مانند کسی توصیف کرد که از سر استیصال و در حال غرق شدن در لجنزار تاریخی چگونه به هر خس و خاشاکی چنگ می زند تا برای خودش زمان بخرد و چند صباحی انحطاط خود و تشکیلات اش را به تعویق بیاندازد.

به هر حال رجوی برای اثبات این امر به صدام دایر براینکه اگر من نبودم از طرف شمال بغداد را گرفته بودند شروع به خوش رقصی به صدام کرد واین عمل را به خاطر آینده خودش و وجودش در عراق انجام داد چون خودش هم می دانست که بین ایران و عراق هرگز جنگ نخواهد شد و ماندنش در عراق به ضرر خودش می شود و یک روز چشم باز می کند وفقط یک قرارگاه خالی را نظاره می کند که امروز آن قرارگاه (اشرف) دیگر وجود ندارد وکمپ لبیرتی هم یک کمپ ترانزیتی است ومعلوم نیست برای چند سال ولی این برای من وبه سران فرقه رجوی روشن است که طولی نخواهد کشید آنجا را هم تخلیه می کنند واینها مقدمه های آینده بی آبرویی سیاسی و ایدئولوژیکی آن فرقه (سازمان مجاهدین خلق) خواهد بود

شما فعلا مسئله ی اصلی مربوط به خانواده ها را لوث نکرده و پای رژیم را بمیان نیآورید که روابط بین رهبران شما و رژیم، ربطی به خواست ابتدائی وغیرسیاسی خانواده ها دایر برملاقات آزاد با فرزندان اسیر خود و… ندارد! تارسیدن روز موعود! ملاقات درایران، فعلا به مسئولین بی رحم خود فشار بیآورید که ترتیب این ملاقات آزاد وغیر کنترل شده ی نقدی را درکمپ لیبرتی فراهم سازند ومسئله را به نسیه ی موهوم حواله ندهید!

آقای حمیدرضا تدینی و همسرش صدیقه ندافی برای پیگیری و اطلاع از برادرش مهدی تدینی که اسیر دست فرقه رجوی است به دفتر انجمن نجات خراسان رضوی در مشهد مراجعه کردند که مورد استقبال مسئول دفتر قرار گرفتند. بعداز توضیحات مسئول دفتر انجمن آقای حمیدرضا تدینی ضمن اظهار تاسف از وضعیت بوجود آمده برای برادرش توسط فرقه رجوی از این همه لجاجت و خودخواهی شخص رجوی متعجب بود و آرزو کرد هرچه زودتر برادرش از اسارت این فرقه تروریستی به کمک انجمن نجات و تلاش خانواده ها نجات پیدا کند.

از ماهیت رجوی می توان فهمید که اکنون با این خبر به سر نیروهای خود خواهد زد که چگونه چند نفر توانستند با سلاح اینگونه با نیروهای انتظامی درگیر شوند و سعی می کند که مسئله را به اصطلاح نیروهای انقلابی!! داخل کشور ربط داده تا انگیزه نیروهایش را بالا ببرد. سئوال اصلی از رجوی و دستگاه دروغ پردازش این است که اگر روزی شما به قدرت برسید!! و با این گونه موارد مواجه شوید آیا با آنها شدیدتر از نیروهای امنیتی ایران برخورد نخواهید کرد؟ آیا این گونه جنایت و آدمکشی در درون حاکمیت خیالی شما مورد قبول می باشد؟ البته می توان دریافت که وقتی رجوی ها دزدان و قاچاقچیان و تروریست های آدمکش را انقلابی جا می زند و از این افراد که عمل مسلحانه و جنایت انجام دادند نیز حمایت کنند و در سایت هایشان به تعریف و تمجید از این جنایت بپردازند.

بغض آقای سعیدفر ترکید و با همان صدای بغض آلود ادامه داد که هنوز هم وقتی دو نفر سرباز به مرخصی می آیند و از دور آنها را می بینم بی اختیار به سمت آنها می روم انگار که برادرم به مرخصی دارد می آید ولی بعد از مدتی به خود می آیم و آهی می کشم و از ته دل برای نابودی این جنایتکاران دعا می کنم و از خداوند می خواهم تا شر این شیاطین روزگار را برای همیشه از روی زمین برچیند.

برای همه واضح است که ساکنین لیبرتی آزادانه و باب میل خودشان زندگی نمی کنند و شدیدا تحت نفوذ و کنترل رهبران سازمان مجاهدین قرار دارند. سازمانی که از تمام راه های ممکن برای مغزشویی و کنترل اعضایش استفاده می کند. من تاکنون بارها برای ارتباط گرفتن با خواهرم در کمپ لیبرتی، تلاش کرده ام ولی موفق به هیچ گونه تماسی با او نشده ام. من حتی، برای خانم مریم رجوی، رهبر کنونی سازمان مجاهدین خلق ایران (P.M.O.I) ساکن پاریس، نامه ای نوشتم که در آن محترمانه و عاجزانه از ایشان تقاضا کردم که حداقل خواهرم تماسی با من داشته باشد تا جویای احوالش شوم ولی هیچ جوابی به من ندادند! و هیچ تماسی توسط خواهرم صورت نگرفت!