رهبران فرقه تروریستی مجاهدین خلق مدعی اند که از سال ۲۰۰۳ به این سو سلاح را بر زمین گذاشته و دست از حملات تروریستی شان برداشته اند. اما شواهد چیز دیگری می گوید. چند روز پیش روزنامه”زودویچ زوریخ” آلمان در گزارشی فاش کرد که ده‌ها تن از اعضای سازمان مجاهدین خلق وارد سوریه شده و در درگیری‌های این کشور مشارکت دارند. علاقه مفرط به سلاح و ورود به خشونت های تروریستی به یک مولفه اساسی در بین عوامل فرقه تروریستی مجاهدین خلق تبدیل شده است. اساسا شکل گیری این گروه با هدف مبارزات مسلحانه بوده است. بعد از گذشت دهه ها هنوز هم که هنوز است عوامل این فرقه معتقد به ترور و خشونت برای دست یابی به اهداف شان هستند.

فرقه رجوی درجدیدترین اقدام تبلیغاتی خود در اروپا فراخوان به حمایت از بازگشت اسیران دربند لیبرتی به پادگان اشرف داده است.این فراخوان به خوبی ماهیت ضدانسانی این فرقه وعدم پایبندی و احساس مسئولیتش درقبال وضعیت نیروهای مستقر در اشرف و لیبرتی را برملا میسازد.اعضای گرفتار در کمپ لیبرتی دچار بیماریهایی هستند که اغلب نیاز به مراقبت و رسیدگی ویژه دارند و طی ماههای گذشته تعدادی از آنها بدلیل ابتلا به همین بیماریها وعدم رسیدگی ازجانب مسئولین این فرقه فوت کرده اند.

سرانجام رجوی چاره را در آن دید تا دست به شعبده ای دیگر بزند و با پیغام و پسغام دادن انتخاباتی، راهی برای فرارش از مجموعه انعکاسات و اظهارنظرهای طیفهای گوناگون پس از نامه مصداقی ایجاد کرده و اذهان نیروهایش را از این مسئله منحرف سازد. در حقیقت رجوی با چنین واکنشی نشان داد که میخواهد مسائل مطرح شده به دست فراموشی سپرده شود و سرخوردگی نیروهایش از چنین تحقیری بی سابقه را با سکوت و کشاندن آنان به این وادی که شرایط داخلی بسیار حساس است و موکول کردن پاسخ به فردای سرنگونی خود را از این مهلکه نجات دهد.

اینبار دلخوش بودنشان از برای این بود که چه خوب شد که آقای هاشمی به میدان آمد و خواهیم دید که دیگر نظام شقه شده و از یکپارچگی درآمده و دو سر میشود و به به که آبی هم برایمان گرم شده و میتوانیم با به بازی دادنمان در نزد بیگانگان و علی الخصوص دولت امریکا چند صباحی دیگر به حیات پست و خفیفانه خود بیفزاییم و جالب اینکه آقای هزارخوانی که دیگر متاثر از کهولت سن و افسردگی از آن هوش و ذکاوت و سخنوری رجوی پسند بشدت فاصله گرفته بود و تمرکز نداشت و بریده بریده دیکته های رجوی را نشخوار میکرد

با ورود آقای رفسنجانی به صحنه سیاسی برای اینکه بتوانند به نیروی وارفته خود مثل گذشته روحیه داده باشند خانم رجوی تحلیلی کرده که پوچ بودن آن نمایان است، برای اینجانب که مدت ۱۲ سال در درون این فرقه بوده ام از این حرف ها در درون سازمان فراوان شنیده ام، تحلیل ایشان اصلآ مهم نیست چرا که با اولین کلامی که ازسران سازمان صادر گردد انتهای آن برای اعضای جدا شده روشن است، اما چیزی راکه سازمان دراین بحبوحه تلاش دارد آنرا پنهان کند ترس و وحشتی است که با ورود آقای رفسنجانی به صحنه سیاسی پیکر سازمان را می لرزاند

NULL

حسین الاسدی نماینده پارلمان عراق اظهار داشت گروه تروریستی مجاهدین در تلاش است که از حفظ اردوگاه اشرف در استان دیاله برای خود به عنوان برگه باج گیری در مقابل دولت عراق استفاده کند.وی در ادامه با بیان اینکه دولت عراق باید از اظهارات دروغینی که از سوی گروه تروریستی مجاهدین به اسم حمایت شهروندان عراقی از این گروه صادر می‌شود جلوگیری کند افزود مجاهدین به هر مزدور 10هزار دینار در جهت جمع آوری امضاهای فرضی و برای تحویل آنها به سرکردگان این گروه پرداخته کرده است.

اکنون که آنها رو در روی چهره واقعی رجوی ایستاده و حالا که پرده ها در حال دریده شدن و فرو ریختن است، بهتر می توانند خود و قربانیان این باند تبهکار را بشناسند.حداقل برای این دسته از هواداران که بدنبال رهنمود، سئوال یا انتقاد به”رهبری مجاهدین” بودند، ثابت شد که”رجوی” یک فرقه تمام عیار و ضد آزادی است.فریب پز”دمکراسی”،”استقلای و آزادی”،”جنگ مسلحانه” و همردیفی مسعود رجوی با مصدق را نباید خورد.چرا که او در قالب این”فرقه خطرناک”،دگم و توتالیتر، تحمل سئوال، پیشنهاد یا انتقاد را از جانب هیچ کسی نداشته، ندارد و نخواهد داشت!

سر دمدار حملات، سید حسن داعی الاسلام, در یک ایمیل داخلی چنین بیان کرد”از بین بردن” نایک و رئیس آن”بخشی جدایی ناپذیر در مقابله با سیاست پرزیدنت اوباما و هیلاری کلینتون (وزیر سابق امور خارجه) است”. به عبارت دیگر، از بین بردن نایک برابر است با از بین بردن سیاست دولت در جلوگیری از جنگ. داعی الاسلام تبلیغات گسترده افترا آمیز و متهم کردن نایک به لابی گری برای جمهوری اسلامی ایران بوده و می باشد- اتهامی مضحک با توجه به حمایت بدون ابهام نایک از جنبش طرفداران دموکراسی در ایران، اما ادعایی که اثبات صحت آن سازمان را به طور کامل نابود خواهد کرد.

معمای گروه تروریستی رجوی در عراق یک معادله چند مجهولی است که سرنخ هایش را در عربستان سعودی،اسرائیل،آمریکا و برخی کشورهای دیگر باید جستجو نمود.اما سرنخی که در عراق از کلاف تشکیلات رجوی در رفته و هویدا شده،این است که رجوی تمایلی به پناهنده شدن و خروج از عراق ندارد.چرا که خوب می داند بیرون از عراق،جز انگشت شمار از اعضای محصوری که اکنون جانشان را در لیبرتی به موشک ها سپرده اند،برایش باقی نخواهد ماند.

براستی سوال از آقای رجوی اینست که چه میخواهی از جان این افراد که دست از سرشان برنمیداری؟ آنها که از بس توسط تو و تشکیلات مخوفت شستشوی مغزی شده اند نای تکان خوردن و تصمیم برای آینده خود گرفتن را ندارند دیگر لااقل وقتی کشوری به آنها پناهندگی میدهد ولشان کن تا بروند بدنبال کار و زندگی خودشان! کی از توهم جنون آمیزت رها میشوی تو در ایران جایی نداری! اینرا بفهم! اگر و اگر و اگر هم در ایران تغییری صورت گیرد تو را مردم کوچه و خیابان تکه تکه خواهند کرد!

اکثریت قریب به اتفاق جامعه شناسان، اقتصاددانان، سیاستمداران و پژوهشگران منصف و بی طرف که امور و تحولات مربوط به ایران بزرگ را پیگیری میکنند، عدم موفقیت جامعه ایرانی را در راه رسیدن به آزادی و مردمسالاری کامل، ناصادق و ناپاک بودن رهبران احزاب، تشکلها،سازمانها، جنبشها و برخی از دولتمردان و بیگانه بودن آنان با آزادی و مردمسالاری میدانند و الا مردم شریف ایران از هیچ تلاش و جانفشانی دریغ نکرده اند، این رهبران سیاسی آنان بوده اند که به خواستگاه و آمال واقعی مردم توجهی نشان نداده و کشور ایران را در مسیری دیگر قرار داده اند.