سازمان ضمن ادامه ترور و انفجار حزب جمهوری اسلامی در 7 تیر و نخست‌وزیری در 8 شهریور و فرار بنی‌صدر و رجوی به فرانسه درتحلیل ناکامی”استراتژی ضربه‌ای” تأکید می‌کرد” نوک هرم حاکمیت ضربه خورده و حال باید با ضربه‌های پیاپی به بدنه هرم، جلوی ترمیم ضربه 7 تیر و 8 شهریور را گرفت

در اواخر شهریور ماه سال 1360 خط و تاکتیک تظاهرات گسترده در داخل سازمان طرح شد.قرار بود تظاهرات اول مهر برگزار شود ولی به تاریخ 5 مهر موکول شد. در روز 5 مهر از ساعت 5:10 صبح با شلیک هوایی و آتش زدن مقداری لاستیک اتومبیل و اتوبوس شرکت واحد تظاهرات آغاز شد ولی همانند 30 خرداد نتیجه‌ای نداشت. (همان، صص6-654) ضمن اینکه در همین روز عملیات شکستن حصر آبادان آغاز شد و مارش پیروزی نظامی در جبهه‌های جنگ، فضای جامعه را تحت تأثیر قرار داد.

طی روزهای گذشته ازطریق سرپل های خود درکشورهای مختلف وهمچنین ازداخل عراق به منظور جاسوسی ازخانواده ها واعضای جداشده ساکن کشور، سعی درایجاد ارتباطات تلفنی با آنها برآمدند تا برای طراحی اقدامات بعدی خود بدانند که آیا خانواده های دیگری هم درراه رفتن به لیبرتی هستند یا نه!!البته ازآنجائیکه سران فرقه ازمنفوریت خود چه دربین خانواده های اسیران ودیگر احاد مردم ایران باخبرند درتماس های تلفنی با اسامی جعلی وبا پوش اینکه عضواسیری درفرقه دارند که پیگیروضعیت او هستند خودرا به مخاطب معرفی می کردند.اما ازآنجائیکه ترفند ها وتاکتیک های خبرگیری سران فرقه، قدیمی وبرای همه شناخته شده است،دراولین تماس مخاطب متوجه می شود که فرد تماس گیرنده ازعوامل فرقه است

تصور سران سازمان این بود که نظام قادر نیست خودش را جمع و جور کند و ضربه اول را پاسخ گوید. در تحلیل سازمان، افکار عمومی آماده قیام علیه نظام بود و از بعد نظامی هم به دلیل اشغال [کشور توسط عراق] در اوج استیصال بود. از نظر تشکیلاتی و سازمان‌دهی نیز نظام توان و آمادگی سازمان دادن به طرف‌دارانش را نداشت و از بعد اجتماعی مردم از نظام جدا شده بودند. از بعد سیاسی و دیپلماتیک نیز کشورهای منطقه آماده بودند به یک جایگزین که با آنها هم‌گرایی بهتر و سنخیت بیشتر داشته باشد، تن دهند و امریکا و اروپا هم نظر مساعد در این خصوص نشان داده بودند.

آن‌چه روشن است این‌ که مفهوم”قدرت” در کانون و مرکز ثقل هدف اصلی سازمان یعنی مبارزه نهفته است. قبل از انقلاب، سازمان مبارزه برای سرنگونی رژیم شاه به روش مسلحانه را آغاز کرد و پس از انقلاب نیز سرنگونی نظام جمهوری اسلامی، مجدداً با همین روش در کانون تفکرات و رفتارهای سازمان قرار گرفت. استراتژی خاصی برای این هدف، از سوی سازمان در دو مرحله و در سال60 و سال 65 تدوین شد. این اندیشه و رفتار سازمان پس از انقلاب- فارغ از حواشی بسیار زیادی که قابل مشاهده است- در چارچوب مفهوم”مبارزه برای براندازی و کسب قدرت در چارچوب”سرنگونی جانشینی” قابل تبیین است.**

جنگ هشت ساله ایران و عراق باز یاد آور نفسهای حرام فرقه و رهبری است که برای بقائ خود با راه اندازی ارتش آزادیبخش دوشادوش ارتش صدام جنگیدن و جاسوس و ستون پنجم ارتش عراق شدند با اینکه مسعود رجوی میدانست صدام آغاز کننده جنگ ایران و عراق است اما باز با دجالیت تمام جنگ ایران و عراق را جنگ ضد میهنی و طلسم اختناق معرفی میکند و از فرانسه با برافراشتن پرچم صلح به پا بوس صدام میرود تا از کوپن نفت عراق ماهیانه دریافت کند و در عوض مختصات موشکهای شکیک شده عراق به ایران را به دولت متخاصم بدهد. و چه خونهای که به ناحق از دو طرف به زمین ریخته شدند.

بایستی بگوییم که خانواده های اعضای اسیر در فرقه رجوی همگی اعضای اصلی و بنیانگذاران انجمن نجات هستند و خودشان هستند که صاحب اصلی انجمن نجات بوده و این همان جاست که رجوی از آن هراس دارد. و نمی تواند بپذیرد که حرکتی خود جوش ازسوی خانواده ها تمامیت هیمنه پوشالی فرقه اش را نشانه رفته و قاطعانه در پی آزادی فرزندانشان از چنگال رجوی هاهستند.

ما سبب این برخورد دوگانه ی رجوی با مخاطبین نامه های خانواده ها را با جدا شده ها درمیان گذاشته ومتوجه شدیم که افرادی که اساساً نامه ندادند ویا نامشان ذکر نشده، درحالت پاسیو درآن فرقه قرار دارند وطوری مچاله شده اند که قدرت کوچکترین تحرک ازآنها سلب شده وسرنوشت خود را بدست قضا وقدر ومسیر باد سپرده اند!

در سال 70 که کلیه مراکز سه گانه آن زمان مبنی بر مرکز 10 و 11 و 12 در منطقه امام ویس و معین در حال تمرین و مانور بودند. علی نقی حداد با اسم مستعار کمال که آن زمان فرمانده لشگر بود با این زن رابطه دوستی برقرار می کند و به این زن تجاوز می کند و پروین سریر حامله می شود. در آن زمان محمدرضا طامهی و محسن مقدری که فرمانده گردان و تحت مسئولیت علی نقی حداد بودند از این موضوع مطلع بودند ولی چیزی نگفتند. بعد از مدتی موضوع برای رقیه عباسی، شیوا صادق و عذرا علوی طالقانی و مریم و مسعود علنی شد. چون موضوع خیلی حیثیتی بود و بحث اعتبار و ابروی اعضای هیئت اجرای سازمان بود. پروین توسط رقیه عباسی و شیوا صادق و عذرا طالقانی به قتل رسید. جسد او را داخل یک آمبولانس قرار دادند و با این توجیه که مسموم شده است او به را بغداد منتقل کردند. (سال 1371) و بعد مخفیانه او را در مزار مروارید دفن کردند

۸ سال تمام فرقه رجوی دوشا دوش ارتش صدام با ایران جنگید و با جمع آوری اخبار واطلاعات نقش ستون پنجم را داشت و در قبال این خوش خدمتی به صدام حسین ماهانه ۳۰ میلیون دلار از فروش نفت عراق از صدام حسین پول دریافت میکرد در انتهای جنگ اول آمریکا با عراق فرقه رجوی بخاطر اینکه مانع سقوط دولت صدام حسین شود قیام مردم عراق علیه صدام حسین را با تانک و توپ سرکوب کرد تا وفاداری خود را به صدام حسین نشان دهد.

به مناسبت 4 خرداد روز کشته شدن بنیان گذاران سازمان باز هم به مانند همیشه عباس داوری معروف به پدر ژپتو فرقه به تلویزیون آمده تا به بررسی مسائل آن روز بپردازد او طی این سالیان کاری به جز تعریف کردن حرفهای سعید محسن و تمجید از مسعود کار دیگری ندارد این بار همانند سال گذشته باز هم به تکرار همان اراجیف پرداخته است.

همانطور که ملاحظه کردید رجوی حتی نسبت به شکنجه شدن بدیع زادگان نیز با او مشکل داشت و البته کینه رجوی نسبت به بدیع زادگان کماکان ادامه دارد و حتی در سالگرد اعدام بنیانگذاران و مرکزیت سازمان رجوی اجازه نمی دهد تا خاطره ای در مورد بدیع زادگان گفته شود و اگر هم چیزی گفته می شود در حد بسیار محدود می باشد. با اینکه بدیع زادگان از بنیانگذاران سازمان است اما خاطرات اساسا معطوف به حنیف نژاد و سعید محسن است آن هم خاطراتی که در آن رجوی را برتر و بالاتر از بقیه معرفی می کنند.