آیا سرنوشت مجاهدین تغییری خواهد کرد

این روزها مصادف با خروج نام بی افتخار فرقه مجاهدین خلق از لیست سازمانهای تروریستی اتحادیه اروپا و ازاد کردن یولهای بلوکه شده این فرقه در بانکهای اروپا است.

مجاهدین طبق روش معمول که از هر خس و خاشاکی پیروزی می سازند و هر اتفاق کوچک را یک حادثه بزرگ نشان می دهند شروع به جشن و پایکوبی نمودند که شکر خدا ما دیگر تروریست نیستیم.

آنها روزی به تروریست بودن افتخار می کردند و امروز به زدودن آن از دامن شان، اما این زدودن نه توسط خودشان که توسط خارج از خودشان صورت گرفته و خود هنوز در باور ضمیرشان تروریسم را ارج می نهند.

قرار دادن نام فرقه در لیست تروریستی اتحادیه اروپا را مجاهدین نتیجه مماشات اروپا با جمهوری اسلامی می دانند و حالا که از لیست درآمده اند آنرا شکست سیاست مماشات می خوانند و مریم رجوی با ذوق زدگی کودکانه پس از شنیدن خبر خروج از لیست گفته "ستون فقرات سیاست استمالت اروپا در هم شکست و چرخهای تغییر دمکراتیک در ایران با شتاب مضاعف شروع به حرکت خواهند نمود." خانم رجوی اگر گوشهایش در مقابل" فریاد بچه های اشرف که می گویند ما نمی خواهیم شهروند زندان اشرف شویم سنگین است اما صدای آهسته شکستن ستون فقرات سیاست استمالت را استماع کرده و دندان هایش نمایان شده است.

مجاهدین عادت دارند همه شکست ها و ناکامی ها وعوضی بودن تحلیل ها یشان و بیان حقایقی مبنی بر نقض حقوق بشر و سایر کم و کاستی ها را به مماشات و زد و بند کشور ها با جمهوری اسلامی نشان دهند و هرگز عیب را در خود نمی بینند مانند آنچه که رژیم های خود کامه اعتراضات مردمی را به عامل خارجی نسبت می دهد.

رهبری فرقه ظرف این چند سال که نام فرقه اش در لیست سیاه تروریستی بود دائم جیغ می کشید که نمی گذارند ما کارمان را بکنیم و رژیم را سرنگون کنیم برای ما راهبندان درست کرده اند و چه و چه…او اما فراموش کرده که سالهای مدیدی نام فرقه اش در لیست نبود و نتوانست کاری از پیش ببرد.

خوشبختانه اکنون نام قرقه از لیست تروریستی بیرون آمد و راه بندان برداشته شد ما امیدوارم که پس از 5 سال بی عملی و وازدگی و بریدگی و تقصیر را بگردن این و آن انداختن با این حکم آنها روحیه بگیرند و مبارزه با رژیم را از سر گیرند و "چرخهای تغییر دمکراتیک" را با "شتاب مضاعف" به حرکت درآورند. از این ببعد دیگر رهبری فرقه بهانه ای ندارد که خود را مخفی نگه دارد و می تواند افتابی شود و رهبری مبارزه را حضورا و نه غیابا بعهده بگیرد.

نتیجه دومی که می توان از این حکم گرفت این است که اگر مجاهدین قبول دارند که بخاطر خروج از لیست دیگر تروریست نیستند از این ببعد ماندن فرقه در عراق بی فایده است و باید هر چه زودتر مجاهدین نفرات خود را از این سرزمین جنگ زده و بحرانی بیرون آورند و برای یک مبارزه سیاسی و مسالمت آمیز به اروپا و یا هر نقطه امن دیگری بروند اگر پس از خروج از لیست و "برداشتن راهبندان" همچنان به ممانعت خانواده ها از ملاقات با بستگانشان جلوگیری کنند و یا برای ماندن در عراق بازهم سرسختی نشان دهند معلوم می شود که هنوز تروریست هستند اما می خواهند اتحادیه اروپا آن را نادیده بگیرد.

اما آنچه که از نظر نگارنده مهم است تغییر دید و قضاوت مردم ایران نسبت به مجاهدین است مردم ایران هنوز مجاهدین را تروریست می شمرند و این فرقه را بخاطر همکاری اش با دشمن، خائن به مملکت میدانند این است راهبندان اصلی و گرنه اگر 160 کشور جهان هم نام مجاهدین را از لیست در آورند تأثیری در سرنوشت مجاهدین نخواهد داشت کم اینکه سالها بود که مجاهدین در لیست تروریستی نبودند اما کاری هم از پیش نبردند. خوشبختانه مجاهدین هر دو مرحله، هم در لیست بودن و هم خارج از لیست بودن را تجربه و سپری کرده اند وزیاد با هم تفاوتی نداشته است الا این که پس از کلی دویدن و به در و تخته زدن در موقعیت 10 سال پیش قرار گرفته اند.

در عین حال اگر حتی یکی از نتایج حذف نام مجاهدین از لیست تروریستی هموار شدن راه پناهندگی اسرای اشرف و ورود این اسراء به دنیای آزاد باشد ما هم از حذف نام مجاهدین از لیست تروریستی استقبال می کنیم و جشن می گیریم اما جشنی متفاوت با جشن مجاهدین در محتوی.

ما جشن می گیریم به این امید که دوستان و هموطنان ما از زندان آزاد می شوند و پس از دو دهه می توانند هوای ازاد را استشمام کنند و سواراتوبوس شوند و از مغازه خرید کنند و پول را بشناسند و کودکی را در آغوش بگیرند و مزه عشق را بچشند و از همه مواهب زندگی و تحصیل بهره مند شوند.

منبع

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا