نام تروریستهای مجاهدین خلق گاهاً در اخبار و فضای سیاسی مطرح می شود. برخی از رسانهها درباره «تهدید امنیتی» این گروه حرف میزنند و بعضیها هم میگویند که بزرگنمایی میشود و بیشتر شبیه یک جنگ روانی است. اما واقعیت چیست؟ در این مطلب تلاش شده است تا برای مخاطب عمومی روشن کند که این گروه […]
نام تروریستهای مجاهدین خلق گاهاً در اخبار و فضای سیاسی مطرح می شود. برخی از رسانهها درباره «تهدید امنیتی» این گروه حرف میزنند و بعضیها هم میگویند که بزرگنمایی میشود و بیشتر شبیه یک جنگ روانی است. اما واقعیت چیست؟ در این مطلب تلاش شده است تا برای مخاطب عمومی روشن کند که این گروه در حال حاضر چه وضعیتی دارد و آیا واقعاً تهدیدی جدی به حساب میآید یا نه.
۱. وضعیت کلی تروریستهای مجاهدین خلق در سالهای اخیر
تروریستهای موسوم به مجاهدین خلق که سالهاست در خارج از ایران فعالیت دارند، از دههها پیش دچار ریزش نیرو، کاهش توان عملیاتی و پیری ساختار تشکیلاتی شدهاند. بسیاری از اعضای قدیمی این گروه پا به سن گذاشتهاند و جذب نیرو برایشان دشوار و تقریباً غیرممکن است.
در سالهای اخیر نیز محل استقرار اصلی این گروه در آلبانی با محدودیتهای جدی روبهرو شد و دولت آلبانی فعالیتهای آنها را محدودتر کرد. این محدودیتها باعث شد تا بخش مهمی از ساختار داخلیشان دچار آشفتگی شود.
۲. آیا این گروه توان عملیات امنیتی در داخل ایران را دارد؟
در سال های اخیر و بخصوص در سال ۲۰۲۴ و ۲۰۲۵ تحرکات رسانهای این گروه بسیار بیشتر از تحرکات میدانی بوده است.
آنچه از شواهد برمیآید نشان میدهد: توان عملیاتی سنتی (مانند اقدام مسلحانه) برای این گروه از بین رفته است. عملیات رسانهای، جنگ تبلیغاتی و ساختن روایتهای سیاسی کذب و جعلی برای فریب جامعه داخل ایران، تبدیل به مهمترین اقدامات آنها شده است.
ارتباط میدانی شان با داخل ایران بسیار محدود و البته بصورت پراکنده، گزارش شده است. اما آن هم در حد داشتن خوراک برای فعالیت اینترنتی و انتشار محتوایی برای متقاعد ساختن حامیان خارجی به داشتن هوادار در داخل ایران خلاصه می شود.
به بیان ساده: تروریستهای مجاهدین خلق امروز بیشتر یک گروه رسانهای و تبلیغاتی محسوب میشوند تا یک گروه عملیاتی با توان تهدید مستقیم امنیتی.
۳. پس چرا هنوز نام آنها مطرح میشود؟
عوامل مختلفی باعث مطرح نمودن نام این تروریست ها در رسانهها میشود:
۱. استفاده سیاسی از نام گروه
در برخی دورهها، مخصوصاً هنگام تنشهای سیاسی، نام این گروه دوباره بر سر زبانها میافتد. سیاستمداران خارجی با بهره گیری از رسانه های اپوزیسیون ممکن است از نام این گروه برای هشدار دادن، بزرگنمایی خطر یا حتی تهدید استفاده کنند.
۲. تلاش خود گروه برای دیدهشدن
تروریستهای مجاهدین خلق در سالهای اخیر بودجه زیادی را صرف رسانهها، تبلیغات اینترنتی و انتشار ادعاهای گوناگون کردهاند تا خود را همچنان فعال نشان دهند؛ با آنکه در واقعیت توان و حضورشان کاهش یافته باشد.
۳. فعالیت هواداران در شبکههای اجتماعی
جنگ روانی و عملیات رسانهای در شبکه های پیام رسان و اجتماعی مختلف پررنگتر از گذشته شده است. بخشی از بازنشر نام این گروه نتیجه فعالیت تمام وقت بیس از هزار عضو این گروه در آلبانی است که در هر کسری از ثانیه هزاران خبر با هدف برجسته سازی این تروریست های ضد ایرانی را در فضای اینترنت منتشر می کنند.
۴. تهدید واقعی چقدر است؟
تهدید سخت (امنیتی–عملیاتی)
طبق نشانههای موجود، توان این گروه برای تهدید مستقیم امنیت داخلی بسیار ناچیز است.
ساختار تشکیلاتی فرسوده، اختلافات داخلی، محدودیتهای شدید میزبان (آلبانی) و نبود نیروهای عملیاتی خبره از مهمترین عوامل کاهش توان آنهاست.
تهدید نرم (تبلیغاتی–رسانهای)
همانطور که پیش تر گفته شد فعالیت فعلی تروریستهای موسوم به مجاهدین خلق در تولید خبر، شایعه، عملیات روانی و جنگ رسانهای خلاصه شده است.
هدف این فعالیتها معمولاً ایجاد بیاعتمادی، ناامیدی و تشویش در جامعه است.
به همین دلیل، اگرچه تهدید سخت این گروه کمرنگ شده، اما تهدید نرم آنها هنوز در فضای رسانهای و شبکههای اجتماعی قابل توجه است.
۵. آیا بزرگنمایی وجود دارد؟
واقعیت این است که در سالهای اخیر درباره این گروه دو نگاه موازی وجود دارد:
نگاه اول: تهدید واقعی
برخی تحلیلگران معتقدند:
توان عملیاتی این گروه کاهش یافته، اما آن ها می توانند با نوع فعالیت خود در فضای مجازی، بر روی گسترش نارضایتی عمومی در سطح جامعه ایران تاثیرگذار باشند زیرا شبکه رسانهای آنها با نشر هوشمند اخبار تحریف شده همچنان در حال فعالیت است و این خودش نوعی تهدید محسوب میشود.
نگاه دوم: جنگ روانی و بزرگنمایی
در مقابل، بسیاری دیگر میگویند:
گروه تروریستی مجاهدین خلق سالهاست دیگر توان تهدید جدی ندارد.
بزرگنمایی نام این گروه بیشتر برای مصارف سیاسی و رسانهای است تا بیان واقعیت.
طرح مداوم نام آنها باعث اهمیتسازیِ غیرواقعی میشود.
نهایتاً باید گفت:
تروریستهای مجاهدین خلق تهدید عملیاتی جدی محسوب نمیشوند و اگر چه تیم رسانهای و تبلیغاتی کذاب و بی اخلاق آنها نسبتاً برای ایجاد تشویش و نارضایتی در سطح داخل ایران فعال است اما حتی آنچه تهدید نامیده میشود بیشتر جنبه روانی و تبلیغاتی دارد تا جنبه امنیتی و میدانی.
این گروه تلاش زیادی کرده تا در فضای سیاسی و رسانهای نام خود را بسیار بزرگتر از واقعیت امروز خود جلوه دهد.
پس، برای خنثی نمودن طرح های جنگ روانی و جنگ نرم این گروه تروریستی، هوشمند سازی و آشنا نمودن همه اقشار، از دانش آموزان و دانشجویان و فرهیختگان جامعه شهری داخل ایران که هدف این تروریست ها برای اغفال از طریق ناراضی نمودنشان از شرایط زندگی در کشور است گرفته تا حاشیه نشین و روستانشینِ احیاناً کم سواد و کم درآمد که هدف اغفال از طریق وعده های مالیِ آنان هستند باید بطور جدی ادامه یابد.
سالاری
