“اردشیر عمانی” در مقالهای تحت عنوان”حمایت امریکا از تروریسم در ایران” که سایت mathaba.net آن را منتشر ساخته به فعالیتهای خصمانه‎ی امریکا علیه ایران پرداخته و از جمله به حمایت ایالات متحده از گروههای تروریستی و عملیات مستقیم امریکاییها علیه دیپلماتهای ایرانی اشاره می‎کند.

وقتی که ماجرای بازداشت سربازان متجاور انگلیسی اتفاق افتاد، بقایای رجوی که جیب گشادی برای بهره‎برداری از آن دوخته بودند، خود را به زیر نور پروژکتورهایی که بر روی این موضوع روشن شده بود انداختند تا توجه افکار عمومی را به خود جلب نمایند. یکی از اقدامات بلاهت‎باری که بقایای عقب‎مانده‎ی رجوی انجام دادند، افشای به‎اصطلاح اطلاعاتی بود که مدعی بودند آن را از درون سپاه پاسداران کسب کرده‎اند! ادعای وجود اطلاعاتی که حاکی از بازداشت برنامه‎ریزی شده و از پیش طراحی شده‎ی سربازان انگلیسی آن هم با نظارت رهبر ایران بود!

موضع گیری سایت مجاهد درمورد ملوانان اتگلیسی که وارد آبهای ایران شده بودند حتی با موضع گیر ی جان بولتن نماینده جنگ طلب طرفدار اسرائیل که چند روزپیش با وقاحت تمام گفت ما در لبنان صلح را به تعویق می انداختیم تا اسرائیل پیروز شود (که البته نشد)هم همخوانی ندارد. بولتن که دیشب در تلویزیون سی ان آن ظاهر شده بود بشدت از اینکه احمدی نژاد در راس خبر ها هست ناراحت بود و وی بر عکس مجاهدین معتقد بود یک پیروزی برای احمدی نژا د هست که توانسته افکار عمومی دنیا رامنحرف کند.

متعاقب آزادی ملوانان انگلیسی، سیمای آزادی موضوع برنامه چهارشنبه شب این هفته خود را اختصاص به بررسی ابعاد این واقعه و همچنین تاثیرات آن بر روی موضوع هسته ای ایران قرار داد. مهدی سامع مسئول کمسیون صنایع شورای ملی مقاومت در ابتدای اظهاراتش ضمن دفاع از عملکرد ملوانان انگلیسی و اظهار همدردی با آنها ادعا کرد آنها توسط دولت ایران مورد آزار و اذیت و تحقیر قرار گرفته و با زور و فشار و شکنجه و شلاق ناچار به مصاحبه مطبوعاتی و تلویزیونی شده اند. سامع در این راستا همچنین با اشاره به کنوانسیون های بین المللی ادعا کرد ایران بر خلاف این قوانین با ملوانان برخورد کرده است. سامع با استفاده از واژه هایی همچون گروگان گیری و گروگان و آدم ربایی تلاش داشت احساس همدردی خود را نسبت به ملوانان انگلیسی نشان بدهد.

سرمقاله‎ی نشریه مجاهد* با عنوان”فضیحت یک شکست”، خشم، عصبانیت و استیصال دار و دسته‎ی آنارشیست و فرصت‎طلب رجوی از اقدام انسانی و سنجیده‎ی ایران در آزادسازی سربازان انگلیسی را به‎نمایش می‎گذارد. این سرمقاله که مستقیماً توسط بالاترین مهره‎های باند رجوی نوشته شده، علاوه بر ده‎ها مطلب و خبر سرهم‎بندی شده در سایت‎ها و ارگان ماهواره‎ای این گروه ورشکسته است که می‎کوشد این اقدام را نتیجه‎ی فشار جامعه‎ی بین‎المللی بر روی ایران قلمداد نماید.

وقتی نام”توطئه” به‎میان می‎آید، انسان ناخودآگاه به یاد برنامه‎ای طرح‎ریزی شده برای نابودی، بدنام کردن و یا بی‎آبرو ساختن کسی یا گروهی می‎افتد، اما هیچ‎وقت انسان گمان نمی‎کند که بازگویی واقعیات مربوط به یک جریان، بخشی از یک توطئه باشد، چرا که دیگر”توطئه” معنا و مفهوم خود را از دست می‎دهد و آن‎چه تبدیل به موضوع اصلی می‎شود، ماهیت پدیده‎ای است که حتی گفت‎وگو درباره‎ی آن، تبدیل به عاملی برای نابودی آن می‎شود و به‎زعم منتسبین به آن، یک توطئه محسوب می‎شود.

در اخبار سایت سازمان مجاهدین خلق ایران خبری تحت عنوان”تصمیم به تکرار قتل عام زندانیان سیاسی در صورت تهاجم نظامی آمریکا” منتشر شده بود که در نوع خود بی سابقه و در خور توجه و تعمق است. در این خبر کوتاه ادعا شده است که در یک جلسه درونی در سطح بالاترین مقام های نظام تصمیم گرفته شده تا”در صورت تهاجم نظامی آمریکا به مراکز هسته ای و نظامی برای جلوگیری از بهم ریختگی اوضاع داخلی و کنترل آن، بایستی مانند سال 1367 به قتل عام زندانیان سیاسی اقدام کرد”.

پس از تصویب قطعنامه موسوم به 1747 شورای امنیت درباره ایران، مسعود رجوی اقدام به انتشار سومین پیام از مخفیگاه خود نمود. این پیام در حالی انتشار یافت که پیش از این مریم رجوی با انتشار پیام مشابهی شادی و شعف خود را از اعمال تحریم های شورای امنیت اعلام کرده بود. لحن و سمت و سوی اصلی پیام حاوی این معنا بود که تصویب قطعنانه اخیر گام موثر دیگری برای سازمان مجاهدین بوده است.

دستگاه منگول تبلیغاتی مجاهدین که از یک‎ماه پیش با به‎راه انداختن جار و جنجال بر سر چهارشنبه‎سوری، قصد موج‎سواری و بهره‎برداری به‎نفع خود را داشت، پس از پایان این شب، مانند همیشه بور و خفیف شد. صرف نظر از این‎که تا چه اندازه آویختن بقایای رجوی به چنین مراسمی ابلهانه و مضحک است، این موضوع می‎تواند به‎عنوان معیاری برای میزان کارآیی و توانایی مجاهدین باشد. همان چیزی که در ادعاهای واهی خود برای”تحول از درون جامعه” (البته به شرط حمایت امریکا) مطرح می‎نمایند. نگاه مجاهدین به چهارشنبه‎سوری و مناسبت‎هایی نظیر آن می‎تواند دو حالت داشته باشد که آن را قابل بهره‎برداری سازد:

وقتی مصاحبه ی اخیر رابین کوربت را که در 23 فوریه 2007 با بی بی سی انجام داده چند بار خواندم،تعجب کردم که بعضی وقت ها آدم ها چه قدر راحت چشم و گوششان را بر حقایقی بدیهی و آشکار می بندند و حرف هایی می زنند که خودشان هم آن را باور ندارند. لرد کوربت در جواب سئوال بی بی سی که می پرسد فکر نمی کنید قرار دادن نام مجاهدین در لیست های تروریستی، عملیات های نظامی تروریستی ای است که در ایران انجام داده اند؟ می گوید: آن ها این کار را کردند ولی تاریخ این کارها به قبل از سال 2001 بر می گردد!

پس از آن”‎مبارزه‎ی لمپنیستی و چارواداری، و فحاشی وقیحانه به زمین و زمان” به اسم”مبارزه‎ی با استحاله” خواب و خوراک را از رجوی گرفت تا مبادا امتیازاتی را که از قِبَل اعمال مسلحانه و جا زدن خود به‎عنوان جایگزین دریافت داشته بود، از دست بدهد. به فاصله‎ی کمی پس از پایان جنگ عراق علیه ایران، جهان دریافت که باید درباره‎ی ایران تغییر مشی دهد و ایران کشوری نیست که بتوان آن را نایدده گرفت و پیام تنش‎زدایی دولت پس از جنگ را دریافت داشت که به جایگزینی سیاست”دیالوگ انتقادی” از جانب اروپا و”مهار دوگانه” از جانب امریکا منتج گردید.

از زمانی که مجاهدین اعلام به مبارزه مسلحانه علیه نظام نمودند و متعاقب آن تشکیلات و زیر مجموعه خود را از ایران به خارج از مرزها کوچ دادند، در اولین گام ها تمامی تلاشش را معطوف به نفوذ نیروهایش برای عملیات به داخل کشور می کرد که خود یکی از بزرگترین مشکلات سازمان تلقی می شد. و می بینیم که بعد از سال های اولیه، تحرکات نظامی سازمان و ترور اشخاص اعم از دارای مقامات و چه مردم کوچه بازار ورود نیروهای سازمان به داخل خاک میهن بسیار سخت شد، به طوری که دیگر نوار مرزی ایران عراق که در آن روزها درگیر جنگ بودند مکان امنی برای نفوذ نبود و چه بسیار نیروها که حتی با شبیه کردن خود به افراد کرد باز هم مورد پیگرد و دستگیری نیروهای امنیتی ایران قرار می گرفتند.