بچه‌های جونزتاون
… از 912 عضو فرقه معبد خلق‌ها که مردند، 276 نفر بچه بودند. در مقر فرقه در جنگل‌های گویان، بچه‌ها به لحاظ فیزیکی در شرایطی فشرده زندگی می‌کردند؛ به طوری که یاد آور وضعیت بردگان در کشتی‌های قدیمی بود. غذا به سختی قابل خوردن و مراقبت‌های پزشکی و لباس غیر کافی بود. بچه‌ها از والدین و خواهر و برادر خود جدا شده بودند و تحت مراقبت مربیان و معلمان کودکستان و والدین مشخص شده قرار داشتند، که آنها را در گروه‌های حدود دوازده نفره هدایت می‌کردند.
بچه‌ها اجازه داشتند فقط به صورت خیلی مختصر در شب والدین خود را ببینند، چرا که می‌بایست در عوض توجه خود را به جونز و همسرش معطوف نمایند و به آنها به صورت پدر و مادر نگاه کنند. بچه‌ها برای جاسوسی علیه پدر و مادر خود جایزه می‌گرفتند.
کسانی که بالای سن شش سال داشتند، لازم بود «خدمت عمومی» انجام دهند؛ کار سخت شامل کار در منطقه جنگلی و احداث ساختمان از 7 صبح تا 6 بعد از ظهر در درجه حرارتی در حد 100 درجه فارنهایت بود. نوجوانان بیش از نیمی‌از کارهای ساختمانی سنگین را در جونزتاون انجام دادند.
به عنوان تنبیه، بچه‌ها به داخل چاهی تاریک انداخته می‌شدند و از قبل به آنها گفته می‌شد که در آنجا مارهای سمی‌در انتظارشان هستند.آنها در یک جعبه چوبی به‌اندازه‌های شش فوت در سه فوت در چهار فوت برای هفته‌ها در نوبتهای مختلف انداخته می‌شدند. دندانهای آنها بر اثر کتک زدن در انظار عمومی شکسته می‌شد، وادار می‌شدند تا سوراخی بکنند و مجددا آن را پر کنند، و در یک زیرزمین کوچک حبس می‌شدند. جونز اغلب به تماشای کتک زدن بچه‌ها توسط گاردهای امنیتی با سوئیچ، کمربند و چوب بلند مشغول می‌شد.