“اشرف” به صفت یک پادگان فرقه ای بسته، دیگر نمیتواند در خاک عراق وجود داشته باشد

کاملا مشهود است که بعد از سپری شدن 10 روز از درگیری میان نیروهای پلیس عراق و نفرات وفادار به رجوی در پادگان اشرف، تبلیغات گسترده فرقه و حامیان غربیش به هیچ جا نرسیده و در سطح بین المللی موضع عراق بطور گسترده ای برحق و مشروع و قانونی تلقی گردیده است. اخبار رسیده از درون اشرف حاکی است که سازمان ابتدا قصد داشت با تحریک نیروی پلیس عراق کار را به درگیری بکشاند و سپس با درخواست کمک از نیروهای آمریکائی پای آنان را وسط کشیده و موجب مستقر شدن مجدد نیروهای آمریکائی در اشرف بشود. اما زمانی که درخواست های مکرر آنان با بی اعتنائی نیروهای آمریکائی مواجه شد و به صراحت به آنان گفته شد که آنان دیگر قادر به مداخله نیستند و مسئله را خودشان با عراقی ها حل کنند روحیه خود را باخته و سردرگم شدند. جالب است که همان افراد داخل اردوگاه که مدام به خانواده ها دشنام داده و پرخاشگری نموده و سنگ و آهن پرتاب میکردند، 10 روز است که سربزیر و آرام شده و حتی برخی به نوعی به گوش خانواده ها رسانده اند که در این گونه امور نقش و دخالتی نداشته اند. خانواده ها همچنان بصورت خستگی ناپذیری از بلندگوها به افشای نیات پلید رجوی می پردازند. رجوی تلاش میکند نیروهای خود را از عراقی ها ترسانده و آنان را تهدید میکند که در صورتی که به دست عراقی ها بیفتند به ایران فرستاده شده و شکنجه و اعدام خواهند شد. جداشدگان اخیر سازمان، از جمله چند عضو شورای رهبری، اطلاع داده اند که سازمان بطور فعال در امور داخلی عراق علیه دولت فعلی فعال بوده و در اقدامات تروریستی داخل عراق نقش داشته است. مسئولین فرقه به صراحت گفته اند که اگر دولت مالکی سرنگون نشود کار ما ساخته است. مطلوب سازمان دولتی است که بر اساس منافع اسرائیل و نومحافظه کاران جنگ با ایران را آغاز نماید. منابع درون سازمان و خارج از آن تأکید دارند که تنها حدود 200 نفر در درگیری با نیروهای عراقی شرکت داشته اند که به 200 نفر فدائی رجوی معروف گردیده اند. مابقی نفرات که بیش از 3000 نفر هستند معلوم نیست که در چه وضعیتی بسر می برند. دولت عراق سالهاست که حکم تجسس محل و بازداشت تعدادی از نفرات را از دادگاه های عالیه این کشور دارد و آمریکا یا هر کشور دیگر نمیتواند و نباید در این امور دخالت کند. علیرغم گزارشات مکرر نقض اولیه ترین حقوق بشر در داخل اشرف، این پادگان هرگز توسط هیچ مرجعی، حتی نیروهای آمریکائی که وجب به وجب خاک عراق را بعد از اشغال جستجو کردند، مورد تجسس قرار نگرفته است و نیروهای آمریکائی در گذشته همیشه مانع از اجرای احکام قضائی عراق و اقدام پلیس این کشور شده اند. مسئله اصلی که تاکنون فرمولی برای حل آن یافت نشده اینست که چه کسی مشخص میکند که چه تعداد از کسانی که در داخل پادگان به مدت دو دهه است تحت مانیپولاسیون ذهنی و روانی قرار دارند مایل به ادامه عضویت خود در این فرقه بوده و چه تعداد مایل به جدا شدن هستند. اگر دست عراق در اجرای احکام قضائی خود بسته باشد چگونه میشود اسرا را نجات داد. بالاترین اقدام حقوق بشری که می بایست صورت بگیرد منحل کردن اشرف به صفت فعلی یعنی یک پادگان فرقه ای بسته است و به افراد باید این امکان داده شود تا خود بصورت فردی و بدون حضور مسئولین سازمان مشخص کنند که آینده خود را چگونه میخواهند رقم بزنند. واقعیتی که ما در عراق با آن روبرو بوده و شاهد هستیم اینست که مردم عراق از این فرقه به شدت متنفرند. این نفرت غیر قابل وصف، به نظر میرسد حتی بیشتر از تنفر از صدام حسین باشد. بعضی از آنها حتی تفکیکی بین خانواده ها و جداشدگان با افراد وفادار به رجوی قائل نیستند و این تهدید بزرگی است. وجود پادگان اشرف در عراق درست مانند این می ماند که گروه القاعده و بن لادن یک مقر در نیویورک داشته باشند و یک نیروی اشغال گر خارجی بزور آنرا بر مردم این شهر تحمیل کرده باشد. چه انتظاری باید داشت؟ نیروهای عراقی واقعا تا امروز حفاظت این پادگان را به نحو احسن انجام داده اند وگرنه تابحال معلوم نبود که مردم عراق با آنان چه میکردند. حتی پلیس عراق به شدت مراقب خانواده هاست که زیاد به حصارهای اشرف نزدیک نشوند. درست 8 سال است که عراق تحت فشارهای نیروهای آمریکا و لابی های صهیونیستی در غرب مجبور بوده است همدستان صدام حسین در سرکوب و کشتار فجیع مردم عراق را تحمل کند اما بالاخره کاسه صبر آنان روزی لبریز خواهد شد و آنوقت تر و خشت با هم خواهد سوخت. دولت عراق حق دارد و موظف است که منافع ملی خود را بر منافع هر کس دیگری ترجیح دهد و این بر عهده خانواده ها و جداشدگان است که برای نجات عزیزان و دوستان خود هر تلاشی میتوانند انجام دهند و کسی جز آنان نماینده واقعی افراد داخل پادگان اشرف نیست. بسیاری از خانواده ها و جداشدگان مصر هستند که آنها باید با دست خالی صف مقدم ورود به پادگان اشرف را تشکیل دهند و نیروهای عراقی مانع آنان نشوند و بگذارند تا فرقه خون آنها را بریزد تا اینقدر مظلوم نمائی نکند و اسرائیلی بازی در نیاورد. ما میگوئیم رسیدن به راه حل واقعی اشرف منوط به دخالت دادن خانواده ها و جداشدگان در روند قضایا بصورت فعال می باشد.
 

منبع

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا