سال 2011 رو به پاپان می رود و به همراه آن ضرب العجل دولت عراق جهت انحلال و برچیدن اردوگاه اشرف درحال سپری شدن است. هفت بار گفتگوی آقای لورنس باتلر نماینده دولت آمریکا با مسئولین این پادگان به علت لجاجت وعدم انعطاف پذیری از طرف مسئولین سازمان مجاهدین خلق با شکست مواجه گردیده است. در همین راستا چند کشور اروپایی نیز همین مذاکرات را با رهبران این گروه داشته اند تا افراد مستقر در کمپ اشرف به صورت پراکنده و انفرادی با نظارت سازمان ملل به کشورهای مختلف منتقل شوند و باز با مانع تراشی رهبران این گروه مواجه شده اند. از سوی دیگر درمورد درخواست دبیرکل سازمان ملل آقای بان کی مون از جامعه جهانی جهت کمک به دولت عراق دراین مورد هیچ واکنش و اقدام سازنده ای انجام نگرفته است. همچنین دولت آمریکا بگونه ای صریح و روشن به مسئولین این اردوگاه هشدار داده است که اگر به طرح آمریکا واکنش مثبت نشان ندهند، آمریکا قادر به ادامه هیچ گونه پا درمیانی دراین مورد نخواهد بود و لذا مسئولیت عواقب چنین امتناعی به عهده رهبری سازمان مجاهدین خواهد بود. وضعیت افراد مستقر دراین کمپ از نظر قوانین بین المللی " بدون تعریف مشخص است " و آنها هنوز بعنوان پناهنده و یا متقاضی پناهندگی شناخته نگردیده اند. دولت عراق مصمم است مصوبه خود درمورد تعطیلی و برچیدن این اردوگاه بجا مانده از دوران دیکتاتوری صدام حسین را به اجرا بگذارد، اما مسئولین این اردوگاه بدون داشتن هیچ مجوز قانونی و دلایل حقوقی خود را " شهر اشرف " می دانند و بر ادامه حیات این قرارگاه اصرار می ورزند و در چنین صورتی ما بعنوان مدافعان حقوق بشر واعضای سابق این سازمان، ضمن ابراز نگرانی از چگونگی جمع آوری این اردوگاه و سو استفاده ابزاری از افراد مستقر در آن توسط مسئولین سازمان مجاهدین هشدار می دهیم. از قول شاهدین عینی که در اردوگاه اشرف حضور داشته اند، چنین نقل می شود که به دستور مسعود رجوی و مریم رجوی، مسئولین سازمان مجاهدین خلق در نشستهای توجیهی به اعضا گفته اند که: " با ارتش امریکا تا جائی پیش می رویم که به در گیری فیزیکی کشیده نشود اما اگر با دولت عراق مواجه باشیم، درگیر هم می شویم که بالاترین بها را از آنها بگیریم." با توجه به این موضوع ما اگر چه معتقدیم اعمال حاکمیت دولت عراق براین تکه از خاک اشغال شده حق مسلم آن دولت است، اما در کنار آن از اعضای دولت و کمیته انحلال اشرف درخواست می کنیم تا مانند 8 سال گذشته تلاش نماید با استفاده از راه های غیرخشونت آمیز در راه حل این مشکل کوشش نماید. ما نگران هستیم، گرچه ما به درستی می دانیم وجود این اردوگاه وافراد مستقر در آن کشور هیچ گونه توجیه عقلی، منطقی و قانونی ندارد، ولی نگرانیم که سران این فرقه مجاهدین از این 3000 نفر استفاده ابزاری نموده واز آنها بعنوان سپر انسانی جهت درخواست های غیرحقوقی وغیرقانونی خود استفاده نمایند. بنابر بسیاری از شواهد و دلایل از جمله گزارش موسسه تحقیقی وزارت دفاع آمریکا (RAND) نزدیک به هفتاد درصد افراد مستقر دراین اردوگاه علیرغم میل باطنی خود در آنجا ماندگار هستند و در کنار آن اگر ناامیدی از آینده و همچنین نا آگاهی ازدنیای آزاد به دلیل عدم دسترسی به وسائل ارتباط جمعی و وجود حصارهای امنیتی را هم اضافه کنیم علت وجود و ماندگاری چنین جزیره محصوری مشخص خواهد گردید. بنابراین ما نگران این هستیم که رهبری این گروه درهنگام شروع عملیات جمع آوری این اردوگاه از اعضای رده پائین و معمولی این گروه همچنان گذشته سو استفاده نموده وآنها را روانه درگیری با نیروهای حافظ امنیت و قانون دولت عراق نمایند. علاوه بر توجه ما به حمایت از حقوق بشر به عنوان یک اصل فراگیر برای کلیه اعضای مستقر در اردوگاه اشرف، یادآوری می کنیم که بسیاری از امضا کنندگان زیر، یکی از بستگانشان از جمله پدر، مادر، همسر، فرزندان و یا دوستانشان در کمپ اشرف اسیر هستند. بنابراین با توجه به این موضوع که هدف شماره یک سازمان مجاهدین از نگهداری اعضا در کمپ اشرف، استفاده ابزاری برای ایجاد سپر انسانی در حفاظت از جان رهبر این سازمان مسعود رجوی است که هم اکنون در عراق باقیمانده، نگرانی ما مضاعف می شود. از آنجا که رهبری سازمان مجاهدین خلق با طرح درخواست غیرحقوقی و غیرقانونی " انتقال جمعی " به خارج از عراق، عملا می خواهد مانع گفتگو و ایجاد بن بست در تصمیم گیری دولت عراق شود، در صورتیکه طبق قوانین بین المللی درخواست پناهندگی امری فردی است و نه گروهی و سازمانی، لذا بیم آن می رود که رهبری سازمان مجاهدین با روی میز نهادن اینگونه طرح ها قصد اخلال درروند مسالمت آمیز این مشکل و استفاده ابزاری ازاین افراد را داشته باشند. به همین دلیل ما به جوامع بین المللی و حقوق بشری و سازمان های مدافع حقوق بشر در جهان هشدار می دهیم. فرصت ها روبه پایان هستند و شاید طرح دولت آمریکا تنها و واقع بینانه ترین و آخرین مهلت جهت حل این مشکل باشد و لذا ضمن نکوهش رهبری این گروه از عدم همکاری با مسئولین آمریکایی و عراقی هشدار می دهیم که مسئولیت هرگونه ایستادگی در برابر تصمیم دولت عراق جهت به خطر انداختن جان این افراد در درجه نخست متوجه مسعود رجوی و مریم رجوی و دیگر رهبران ارشد این گروه خواهد بود. ما همچنان معتقدیم گفتگو برای جمع آوری اشرف نیاز به استفاده از خشونت نیست و از سران این گروه درخواست می کنیم دست از لجاجت و اصرار کشیده و به پای میز مذاکره جهت حل مسالمت آمیز این مسئله بازگردند. دولت عراق بارها اعلام نموده که جهت احترام به قوانین انساندوستانه جهانی این افراد را به اجبار به کشوری که ممکن است برای آنها مشکلاتی ایجاد گردد، اخراج نخواهد نمود، و دراین راه نیز به تعهد خود پای بند بوده است. اسکان واقدام جهت خروج داوطلبانه نزدیک به 100 نفر از کسانی که از سال 2009 بدین سو از این قرارگاه خارج شده و خود را تحویل نیروهای عراق نموده اند، بهترین گواه برای این موضوع است. بنابراین ما از جامعه جهانی و سازمانهای حقوق بشری و کسانی که واقعا نگران آینده این افراد هستند درخواست می کنیم با استفاده از مجراهای ارتباطی که دراختیار دارند استفاده نموده وسران این گروه را متقاعد نمایند که کشورعراق بعد از سقوط حکومت دیکتاتوری صدام حسین دیگر جایی برای ماندگاری این افراد نیست و بجاست تا جهت خروج این افراد از آن کشور با سازمان های کمک رسانی بین المللی از جمله صلیب سرخ و کمیساریای عالی سازمان ملل درامور پناهندگان همکاری نمایند. این نامه به همراه امضای جمعی از مدافعان حقوق بشر و اعضای سابق سازمان مجاهدین خلق به مراجع زیر ارسال می گردد. دفتر نخست وزیری دولت عراق (کمیته انحلال کمپ اشرف ـ بغداد)
خانم کاترین اشتون و نمایندگان ذیربط در پارلمان اروپا
وزارت امور خارجه امریکا (واشنگتن)
سازمان دید بان حقوق بشر (نیویورک)
سازمان عفو بین الملل (لندن)
دفتر خانم ناوی پیلای کمیسرحقوق بشرسازمان ملل (ژنو) اسامی امضاکنندگان:
آریایی، میلاد (آلمان)
عباسلو، محسن (اطریش)
عبداللهی، ن، (هلند)
احمدی، علی (سوئد)
علیشاهی، بهزاد (هلند)
بهبودی، نسرین (هلند)
براتی، فهیمه (هلند)
براتی، محبوبه (هلند)
ابراهیمی، جعفر (فرانسه)
فتاحیان، غفور (فرانسه)
قشقاوی، علی (آلمان)
غیابی، فاطمه (آلمان)
غلامی، کریم (آلمان)
حقی، کریم (هلند)
حاجی، ماهرخ (کانادا)
حسینی، کاظم (هلند)
جابانی، مسعود (هلند)
جهانی، علی (آلمان)
کلانی، ویشا (فرانسه)
کرمی، محمد (فرانسه)
کاظمی، فرشته (هلند)
خدابنده، مسعود (انگلستان)
خوشحال، مهدی (آلمان)
کهزادی، همایون (فرانسه)
کرد رستمی، امیرحسین (کانادا)
ملکی، بتول (سوئیس)
میرعسگری، علیرضا (آلمان)
میرزایی، زهرا (هلند)
محمدی، مونا (دانمارک)
محمدی، مصطفی (کانادا)
محمدی، زهرا (هلند)
محمدی، محبوبه (کانادا)
موثقی، امیر (آلمان)
نادری، نادر (فرانسه)
نقاش زاده، علیرضا (اطریش)
نصراللهی، علیرضا (فرانسه)
ناصری، سعید (فرانسه)
نظری، منصور (فرانسه)
نوروزی، الهام (کانادا)
نوروزی، سیمین (کانادا)
نوروزی، سهیلا (کانادا)
نوروزی، سوسن (کانادا)
پیرانسر، حسن (فرانسه)
راستگو، علی اکبر (آلمان)
رزاقی، محمد (فرانسه)
رضوانی، ناصر (سوئد)
رودگر، خدابخش (کانادا)
روحی، مجید (دانمارک)
صادقی نژاد، عباس (آلمان)
ساغرچی، مهرداد (آلمان)
سجودی، مهدی (آلمان)
صرافپور، حامد (فرانسه)
سپاهی، محمود (فرانسه)
سپهر، مینو (هلند)
شاهرخی، ربابه (هلند)
شمس حائری، هادی (هلند)
سینگلتون، آن (انگلستان)
سبحانی، محمد حسین (آلمان)
سلطانی، بتول (آلمان)
ترمادو، ادوارد (آلمان)
ترموسینی، نلی (هلند)
یوسفی، میترا (سوئد) ایرانیان دات کام