خانم مریم سنجابی عضو جداشده شورای رهبری سازمان مجاهدین خلق در گردهمائی بزرگ بغداد در روز جمعه گذشته شرکت نمود و به ایراد سخنرانی پرداخت. متن سخنرانی ایشان که یک نسخه آن قبل از ایراد به بنیاد خانواده سحر داده شده بود در زیر آورده میشود: با سلام خدمت همه عزیزان و اساتید شرکت کننده من از بخش پرسنلی و روابط درونی فرقه رجوی با شما سخن میگویم از سال 2003 میلادی تاکنون حدود 800 نفر از اعضای این سازمان از پادگان اشرف فرار نموده و از فرقه اعلام جدایی کرده اند و همچنان سران سازمان تمام آنان را مزدور و نفوذی می خوانند. من از سازمانی سخن میگویم که از زندانی کردن و به قتل رساندن اعضای ناراضی و وارد آوردن فشارهای طاقت فرسا به اعضایش ابایی ندارد. من از قتل یک سری نفرات و از خودکشی تعدادی دیگر به دلیل فشارهایی که بر آنها وارد می آورند اطلاع دارم. خانم ها مهری موسوی و مینو فتحعلی و فائزه اکبریان و نسرین احمدی و آقایان پرویز احمدی و قربانعلی ترابی و تعدادی دیگر از این جمله اند. و شما هرگز متوجه نخواهید شد که در درون فرقه بر ما چه گذشت و چگونه سالیان است که هزاران نفر در درون این پادگان اسیر و زندانی هستند و از حق دسترسی به اولیه ترین حقوق انسانی محروم بوده و ارتباط آنها با دنیای خارج قطع می باشد. در این پادگان بیست سال است صدای بچه شنیده نشده است. زنان و مردان جدا نگاه داشته می شوند و حق ازدواج ندارند. این کمپ ایستگاه پلیس و مقررات ندارد. تلفن عمومی و هیچ دسترسی به تلفن دستی نیست. مغازه ندارد. در آن کار اجباری است و پول پرداخت نمی شود. کسی حق نامه نگاری با خانواده اش را ندارد. تجمع غیر کاری ممنوع است. تردد به خارج و یا حتی نزدیک شدن به حصار ممنوع است. مردم شناسنامه ندارند. ماشین ها شماره ندارند و هیچ قانونی بر آن حکم فرما نیست. 8 سال است دولت عراق اعلام کرده که حضور سازمان مجاهدین خلق در این کشور غیر قانونی است. این فرقه نه تنها اهمیتی به این خواسته نداده بلکه همچنان خواستار جنگ و خونریزی است و پیوسته اعلام می کند که مقاومت خواهد کرد و در اشرف باقی خواهد ماند! مریم رجوی ادعا دارد که سازمان مجاهدین خلق به همه اصول و قوانین بین المللی و به قوانین رسمی کشور میزبان پایبند است. در حالیکه طی 8 سال گذشته رهبران فرقه با زندانی کردن اعضا در درون پادگان و القاء این مطلب به اعضا که اشرف کانون استراتژیک نبرد است و با ایجاد جنگ و درگیری با ارتش عراق در طی دو سال اخیر، حدود 50 تن را به کام مرگ فرستادند و جان و روح سایر افراد را نیز در معرض خطر قرار داده اند و همچنان بر ماندن در عراق اصرار می ورزند و به قوانین کشور عراق تن نمیدهند. آنان همچنان شعار میدهند که حتی به قیمت کشته شدن هزار نفر هم باید دولت عراق را تابع خود کرد و در عراق ماند و مجددا سلاح های خود را پس گرفت و به مبارزه مسلحانه ادامه داد. به همین دلیل با اینکه 8 سال تمام این فرقه فرصت خروج از عراق داشته است ولی هیچگاه تصمیم جدی بر ترک عراق نداشته و ندارند. لذا تنها راه حل باقیمانده برای نجات جان ساکنان اشرف تعطیلی این اردوگاه بطور مسالمت آمیز و خارج کردن اعضای زندانی شده در این کمپ می باشد. راه حل برای این کار طبعا مذاکره با گروگانگیرها نیست. راه حل ورود به کمپ و اجرای قانون و نجات دادن گروگانها است که بتوانند بصورت تک به تک با مراجع قانونی صحبت کنند و راه آینده خود را پس از آزادی انتخاب کنند. با تشکر از همه مدعوین شرکت کننده در این جلسه