بهانه تراشی ها و بامبول در آوردن های روزانه فرقه رجوی و عدم اجازه خروج حتی یک نفر از اشرف و رفتن به مقری که طبق توافق سازمان ملل، آمریکا و عراق تعیین شده بود و البته رجوی ها هم آنرا پذیرفته بودند، ادامه داشته و هر روز شکل جدیدی به خود می گیرد. با گذشت 11 روز از سال جدید میلادی، هنوز رجوی ها اجازه آغاز جابجایی را به افراد خود نداده اند.
مگر آنها مدعی نبودند که ضرب الاجل پایان سال میلادی مانع از رسیدگی به پرونده افراد مستقر در اشرف توسط کمیساریای پناهندگان می شود و مگر از طریق وکلای خود و بصورت کاملا رسمی و کتبی نپذیرفته بودند که افراد مستقر در اشرف بصورت انفرادی و در محلی خارج از اشرف با نمایندگان کمیساریا مصاحبه انجام دهند.
نتیجه چه شد؟ چرا حالا که ضرب الاجل دولت عراق تغییر کرده وقت کشی می کنند و اجازه نمی دهند این روند آغاز شود؟ چرا مانع از آغاز جابجایی می شوند؟
واقعیت این است که رجوی ها نمی خواهند و نمی توانند اشرف را از دست بدهند چرا که بدون اشرف همه چیز این فرقه نابود می شود، تمام بافته های شان رشته شده و تشکیلاتی که مدعی فولادین بودن آن هستند با وزش اولین نسیمی که در آن بویی غیر از تعفن تشکیلات فرقه استشمام شود، به پودر مبدل خواهد شد. بنابراین آنها به هیچ روی به راحتی تن به انحلال اشرف نخواهند داد زیرا با خروج افراد از آنجا مردم بطور مستقیم با کسانی که رجوی ها آنها را انقلابی دو آتشه جا می زنند برخورد کرده و خواهند دید که این افراد نه تنها انقلابی دو آتشه نیستند بلکه افراد خسته و فرتوتی هستند که هیچ اطلاعی از دنیای بیرون ندارند و بر خلاف تبلیغات شبانه روزی دستگاه های دروغ پرداز رجوی بیشترشان از فرقه رجوی و افکار آن بریده اند و در برزخ بیم و ناامیدی زندگی می کنند. افرادی هستند که به اجبار از جنس مخالف دور نگه داشته شده و سال هاست اجازه ندارند بصورت انفرادی با یک نفر از جنس مقابل صحبت کنند. افرادی هستند که سال هاست نه تلویزیون دیده اند و روزنامه ای را خوانده اند و کلا از جهان خارج از چهارچوب اشرف و فرقه بی خبر بوده اند و برای مثال نمی توانند نام چند بازیکن فوتبال و یا چند هنرپیشه را بگویند.
مردم متوجه می شوند که رجوی بر خلاف شعارهایش حتی به افرادِ معدود خود اجازه انتخاب نوع و رنگ لباس را نمی داده و لوازم آرایشی همچون ادکلن برای افراد این فرقه ممنوع بوده است. مردم متوجه می شوند که آنها افرادی هستند که سواد شان بر می گردد به آنچه که تا قبل از پیوستن به فرقه یاد گرفته اند و از نظر سیاسی اذهان شان در سال 1360 تا 1364 قفل شده است. افرادی هستند که تحت فشارهای خرد کننده تشکیلاتی آنقدر عصبی شده اند که مدام با هم در جنگ و دعوا بوده و هیچ کدام دیگری را قبول ندارند. و بسیاری نکات دیگر که با دیدن این افراد برای مردم روشن خواهد شد. ضمن آنکه دیگر رجوی نمی تواند بگوید که این تبلیغات وزارت اطلاعات ایران و یا بریده های تشکیلات است چرا که همگان با چشم خود واقعیت را خواهند دید.
بنابراین کارشکنی های مکرر در مکرر رجوی ها برای ممانعت از بسته شدن اشرف را پایانی نخواهد بود و همانطور که دیدیم بعد از بهانه تمدید ضرب الاجل دولت عراق حالا بهانه های جدیدی درست کرده و بعد از این هم بهانه های دیگری خواهند ساخت.