مریم رجوی در پیامی که اخیرا صادر کرد از سازمان ملل خواسته است که «با توجه به وضعیت ساکنان اشرف بایستی پناهندگی دسته جمعی به آنها داده شود»!!
مریم رجوی یا نمی داند یا خودش را به نادانی می زند که پناهندگی در قانون سازمان ملل که بیش از پنجاه سال است اجرا می شود بصورت تک به تک به افراد اعطا می شود و در صورتی است که فردی از طرف کشور محل اقامتش در معرض خطر است و کمیساریای عالی سازمان ملل پس از بررسی وضعیت و موقعیتش به او استاتوی پناهندگی اطلاق می کند و سپس کشورهای مختلفی که با این کمیساریا قرارداد دارند فرد مربوطه را به پناهندگی قبول می کنند.
تنها یک کشور در تاریخ بشر به افراد پناهندگی دسته جمعی داد و آن هم صدام حسین بود که به اعضای مجاهدین پناهندگی داد. که آن هم اولا دیکتاتوری بود که به هیچ قانون بین المللی اعتنایی نمی کرد و ثانیا با پذیرفتن رجوی بعنوان نوکر و مزدورش بقیه را هم زیر مجموعه او قلمداد کرد. البته رجوی همیشه خود را «مهمان ویژه سیدالرئیس» میخواند.
حالا از این حرفها که بگذریم به این نکته اساسی می رسیم که چرا مریم رجوی میخواهد بصورت دسته جمعی پناهندگی بگیرد؟ چند سئوال:
ـ آیا نفرات ساکن اشرف نمی توانند با سازمان ملل مصاحبه کنند؟
ـ آیا ساکنان اشرف به لحاظ عقلی و ذهنی مشکلی دارند که نمی توانند خود در مورد وضعیت پناهندگی شان مصاحبه کنند؟
ـ آیا به لحاظ سنی در موقعیتی نیستند یا به اصطلاح صغیر هستند که نمی توانند مصاحبه کنند؟
ـ آیا مشکل فنی دارند که نمی توانند برای مصاحبه بیایند؟
ـ آیا حرفهای «مگو» دارند که نمی توانند مصاحبه کنند؟
ـ آیا سران فرقه رجوی می ترسند که آنها تکی مصاحبه کنند؟
و هزاران سئوال دیگر…
کسانی که به گفته شخص رجوی «نوک پیکان تکامل» هستند و «گوهران بی بدیل» هستند و «گلهای سرسبد جامعه» هستند و «مبارزان راه آزادی» هستند و هزاران برچسبهای بی محتوا و بی مسما، چرا نمی توانند خود مصاحبه کنند؟ چرا نمی توانند خود به تنهایی با نمایندگان سازمان ملل مصاحبه کنند و خودشان وضعیت خودشان را مشخص کنند و بایستی حتما مسئولین این سازمان برایشان تصمیم بگیرند و بروند برایشان مصاحبه کنند و برایشان پناهندگی بگیرند؟!!!
واقعیت این است که سران فرقه و شخص خود رجوی از یک چیز بیشتر نمی ترسد و آنهم این است که یک عامل خارجی وارد شود و با افراد بطور خصوصی صحبت کند. رجوی خودش می داند که در درون سازمانش چه گندی بپا شده است و میداند که این خانه از پای بست ویران است و اگر پای این افراد به بیرون باز شود بوی گند آن تمام عالم را خواهد گرفت.
و این نکته مهم را هم لازم می دانم بنویسم که اگر در هر جامعه بشری این موضوع مطرح شود برای فرد مربوطه یک توهین به حساب می آید فرد مربوطه قطعا توهینی به شخصیت خودش می داند که چرا مگر من خودم زبون ندارم که بقیه برام تصمیم بگیرند ولی متاسفانه در فرقه رجوی افراد چنان در هم شکسته شده اند و چنان شخصیت آنها خرد و خمیر شده و چنان توی سر آنها از هر طرف خورده است که این چیزها توهین به حساب نمی آید!! در نشستهای عملیات جاری و غسل هفتگی و لایه ای و هزاران نشست جورواجور دیگر از بس به آنها توهین شده و به آنها حرفهای رکیک زده شده که این چیزها نه تنها فحش و توهین نیست بلکه «فداکاری رهبری وسازمان» به حساب می آید!!!
الف. افشار