آیا خود سوزی اعضای فرقه رجوی راه حل پایداری اشرف است؟

آیا خود سوزی اعضای فرقه رجوی راه حل پایداری اشرف است؟
پرونده سیاه
20 آبان 1385
در جریان دستگیری سر کرده ی فرقه رجوی توسط پلیس ضد تروریست فرانسه، رجوی به هر طرح وترفندی متوسل شد تا شاید مریم را از زندان پاریس بیرون بکشاند، تهدید و تطمیع ، شانتاژ وخود سوزی ، اعتصاب و تجمعات خیابانی از جمله اقدامات باند تروریست پیشه ی رجوی بودند.
تا قبل از دستگیری مریم خود سوزی هایی در تشکیلات مستقر در عراق از جمله زندان اشرف بوقوع پیوسته بود که اکثراً نا رضایتی وسرکوب نیروها ی مسئله دار عامل وقوع آن بود، خود سوزی هایی که همه در پرونده سیاه رجوی ثبت و ضبط شده اند.
باند تروریستی رجوی نیز از اهرم فشار وشانتاژ خود سوزی در جلوی زندان پاریس استفاده کرد تا شاید جواب دهد ومثمر واقع شود، انتظار داشت خبر به آتش کشیده شدن اعضای مجاهدین با حمایت های جهانی روبرو شود، و به تسلیم و سازش دولت فرانسه و آزادی مریم از زندان ختم شود، ولی دیدیم که مردم جهان خود سوزی های گروه رجوی را تحرکات فرقه ای خواندند که بعضاً در گوشه وکنار دنیا رهبران فرقه ها و اعضایشان بطور دسته جمعی اقدام به خود سوزی می کنند.
وقتی رجوی از شانتاژ فرقه ای نتیجه ای نگرفت دستور توقف خط خود سوزی را صادر کرد. ندا حسنی از جمله قربانیان وزنان نگون بختی بود که طی ماموریتی خود را به آتش کشاند وجان باخت.
بنا به اخبار رسیده، تیمی از اعضای باند رجوی مستقر در پاریس به‎سرپرستی محمدعلی توحیدی، از طریق یکی از کشورهای اروپایی به اردن و از آنجا به عراق رفته و با تعدادی از اعضای گروه تروریستی القاعده و بقایای حزب بعث در رمادی، الاماره و بعقوبه دیدار و در مورد مسایل عراق گفت‎وگو داشته‎اند.
این افراد هم‎چنین حاوی رهنمودهای جدید برای گشتاپوی اشرف بوده‎اند که خارج از کانال‎های ارتباطی معمولی این گروه با مرکزیت سازمان در پاریس، آنها را به آنان ابلاغ کرده‎اند.
پیام اصلی این افراد برای گشتاپوی اشرف این بوده است که باید رفتار مسبب شرایط آزادسازی مریم در زمان دستگیری در فرانسه را تکرار کنیم. این امر به ‎معنی وادار کردن افراد برای خودکشی و خودسوزی است.
فرقه رجوی برای فرار از بن بست و اخراج محتوم از عراق بار دیگر قصد دارد، خط خود سوزی را فعال نماید. در لابلای مصاحبه ها ونوشتار رجوی توسل به شانتاژ و خود کشی های دسته جمعی نتیجه گیری می شود، یعنی رضایت نمی دهد تا اعضای گرفتار در اشرف بیرون بروند وخود مسیر رهایی و زندگی اشان را انتخاب کنند ، بلکه تنها تصمیم گیرنده وصاحب جان همه مسخ شدگان اشرف شخص رجوی می باشد.
باید این واقعیت را قبول کرد که عراق ِ اشغال شده نه مکان وماوای دائمی برای نیرو های ائتلاف است ونه اینکه قرار گاه ابدی تروریست های رجوی، بازگشت صلح وآرامش به عراق حق طبیعی مردم این کشور است، و تروریست ها هم مجبورند هر چه زودتر عراق را ترک کنند ومتفرق شوند، رجوی نیز از این قاعده مستثنی نیست، پس هر گونه دخالت، تحرک، و دست وپا زدن ، ایجاد جو آشوب و هرج ومرج برای اقامت بیشتر و پایداری موقت اشرف بیهوده وبی فایده است. رجوی برای یک بار هم شده بهتر است منطقی فکر کند و اسرای در بند اشرف را از این بیشتر هیزم معرکه خود ننماید. مگر اعضای بیچاره چه گناهی کرده اند که حق انتخاب راه وچاه ، زندگی و ممانعت از خود سوزی را ندارند. آیا خود سوزی اعضای فرقه رجوی راه حل پایداری اشرف است؟
اگر خود سوزی راه حل ودوای نا بسامانی ها می بود، در اکثر کشور های پیشرفته با انحلال سازمان های آتش نشانی بنیاد های خود سوزی برای نجات وپایداری تاسیس می کردند! ولی دیدیم که حتی صدام دیکتاتور عراق حین سقوط و فروپاشی به نفت وکبریت پناه نبرد.