با تلاق عراق، پا شنه آشیل مجاهدینجمشید طهماسبی، نوزدهم نوامبر 2006تصمیم واخطار دولت عراق که ظاهرا با جلب موافقت نیروهای آمریکایی برای اخراج مجاهدین از عراق گرفته شده مثل آواری می ماند که بر سر مجاهدین خراب شده باشد، به همین دلیل می بینیم باند گرداننده آنها دیوانه وارخود را بر در ودیوار می زند. […]
با تلاق عراق، پا شنه آشیل مجاهدین
جمشید طهماسبی، نوزدهم نوامبر 2006
تصمیم واخطار دولت عراق که ظاهرا با جلب موافقت نیروهای آمریکایی برای اخراج مجاهدین از عراق گرفته شده مثل آواری می ماند که بر سر مجاهدین خراب شده باشد، به همین دلیل می بینیم باند گرداننده آنها دیوانه وارخود را بر در ودیوار می زند.
طوری که برای بسیاری تعجب آور و سوال بر انگیز است،علت این همه اصرار برای ماندن درعراق بدون صدام چیست، آن هم درشرایطی که بسیاری از صاحب نظران عراق فعلی را باتلاقی برای مجاهدین می بینند که هر روز درآن بیشتر فرو می روند.
اما معمای به ظاهرا حل نشده اینجاست که چرا رهبری این سازمان مسر است افرادی را که مدعی وفاداری آنها به خود وحتی انتخاب خودشان؟!! برای ماندن درعراق است می خواهد در این باتلاق غرق کند.
واقعیت تلخی که تصورآن هم مشکل است، یعنی نگه داشتن این افراد در شرایطی که بتوان رابطه آنها را با دنیای آزاد قطع کرد،چیزی که در جایی غیر از عراق غیر ممکن است.
چون با توجه به وضعیت عراق، این افراد در بهترین شکل در پشت سیم های خارداری که توسط چندین لایه از نیروهای آمریکایی، حفاظت می شود زندانی خواهند بود.
چیزی که خواسته گرداندگان مجاهدین است و هر راه حل دیگری غیر از این میتواند مانع ارتباط آنها با دنیای آزاد را بردارد که این از نظر رهبری این جریان فاجعه ای است غیر قابل تحمل، به همین دلیل آقای رجوی بارها گفته که« یا درعراق می مانیم و یا پرونده ما در عراق بسته می شود » یعنی همه درعراق کشته می شوند.
حال پرونده چه کسانی در عراق بسته می شود روشن است کادرهای اصلی سازمان و رهبر خاص الخاص که یا عراق را ترک کرده اند و یا در مکان امن دیگری بسر می برند پس تنها کسانی که از نظر سازمان باید مانند مرغ عزا وعروسی در هرجا و شرایطی ذبح شوند قربانی این تراژدی خواهند بود.
به عنوان کسی که با اشراف به نیات پلید گردانندگان این باند تبهکار نه تنها آشنا هستم بلکه عملا تجربه کرده ام وبه همین دلیل از ابتدای بحران عراق هشدار دادیم و به کمک سایر دوستانی که این خطر را احساس می کردند هر آنچه در توان داشتیم بکار گرفتیم که بر ای خروج این افراد بی گناه از سازما نهای حقوق بشری استمداد طلبیدیم ولی متاسفانه با سنگ اندازیهایی که دست اندرکاران این باند کردند متاسفانه کارچندانی نتوانستیم از پیش ببریم و محصولش وضعیت فاجعه بار کنونی است.
