در دهه ۶۰ تحلیل‌های سازمان مبنی بر افزایش هزینه‌ها به نظام جمهوری اسلامی، عملیات‌هایی در قالب “کشتار دسته جمعی” و “قتل عام همه” توسط بخش ویژه سازمان کلید خورد.
به گزارش حوزه احزاب و تشکل‌های گروه سیاسی باشگاه خبرنگاران جوان، پس از اعلام مبارزه مسلحانه از سوی سازمان مجاهدین خلق در خرداد 1360 و به دنبال تحلیل‌های سازمان مبنی بر افزایش هزینه‌ها به نظام جمهوری اسلامی، عملیات‌هایی در قالب “کشتار دسته جمعی” و “قتل عام همه” توسط بخش ویژه سازمان کلید خورد. در این عملیات‌ها، فقط افرادی مورد هدف قرار گرفتند که غیر مسلح بودند.
در این قبیل عملیات فقط هدف انجام ترور بود و این که قربانی ترور چه فرد یا شخصی باشد اهمیتی نداشت. از این رو عمده اهداف این ترورهای کور مردم عادی، شهروندان بی‌دفاع، رهگذران، مسافران وسایل حمل و نقل عمومی و … بودند. سازمان مجاهدین بدون پرده‌پوشی، موارد و نمونه‌هایی از ترورهای شهروندان عادی را در ارگان خود ذکر و از این عملیات تروریستی با عناوینی مثل “اعدام انقلابی” و “آتش قهر خلق” یاد می‌کرد.
در راستای همین عملیات‌ها، روز شنبه 25 مهرماه 1360، مصادف با روز عید غدیر خم، سازمان مجاهدین خلق جنایت دیگری در پرونده خود ثبت کرد. مجاهدین که سابقه کودک‌کشی را در کارنامه خود داشتند بار دیگر با منفجر کردن یک اتوبوس که حامل مردم عادی در شیراز بود، دو کودک را به شهادت رسانده و عده‌ای دیگر را به شدت مجروح کردند.
روزنامه کیهان در 26 مهرماه طی گزارشی درباره این جنایت مجاهدین نوشت: «اتوبوس خط یک شرکت واحد شیراز هنگامی که در روز عید غدیر، مقارن ساعت 4 بعد از ظهر با بیش از 30 مسافر از پل الله‌وردی خان به سمت میدان شهدا در حرکت بود، در میدان جمهوری اسلامی توسط دو دختر منافق سرنشین اتوبوس به آتش کشیده شد. در جریان این آتش‌سوزی بیش از 15 مسافر اتوبوس مجروح شدند و دو کودک خردسال نیز به شهادت رسیدند. یکی از شهدا به نام لیلا نوربخش بود و از شهید دیگر تنها قطعه ذغالی به جا مانده است.»
