بر اساس قوانین حقوقی و جزایی، تهدید کردن فعلی مجرمانه تلقی می‌شود. تهدید کردن افراد نوعی ترساندن و ایجاد رعب و وحشت در فرد و در واقع وارد کردن آسیب و خدشه به زندگی او است. این نوع جرم از جمله جرایم بر علیه اشخاص به حساب می‌آید که در ماده 699 قانون مجازات اسلامی کشور ایران جرم انگاری شده و بسته به شرایط برای آن از شش ماه تا دو سال حبس در نظر گرفته شده است. قطعا در کشورهای اروپایی از جمله دمکراسی نوپای آلبانی نیز تهدید به مرگ جرم محسوب می‌شود و برای آن مجازات‌هایی تعیین شده است.
اعضای جدا شده از مجاهدین خلق بر اساس یک قانون کاملا مستند به دستور مسعود رجوی که سند یا دفترچه طعمه نام دارد، محکوم به انواع محدودیت‌ها، تهدیدها و حتی مرگ هستند. این سند اخیرا توسط دو تن از کودک سربازان سابق به نام امیر یغمایی و زینب حسین نژاد منتشر شد. علیرغم اینکه مباحث سند مذکور در تشکیلات مجاهدین خلق، متعلق به دهه 1380 است، اعضای مجاهدین خلق کماکان به تهدید به مرگ و شکنجه علیه جدا شده‌ها در فضای واقعی و مجازی ادامه می‌دهند.
تهدید‌های مجازی و واقعی علیه اعضای سابق
اخیرترین تهدید فیزیکی علیه جدا شده‌ها، چند هفته پیش در فرودگاه بین المللی تیرانا رخ داد، هنگامیکه بتول سلطانی عضو تشکیلات رجوی با استقبال خشونت آمیز چند تن از زنان و مردان عضو تشکیلات مواجه شد. دو تن از زنان عضو مجاهدین به نامهای فاطمه خردمند و ذکیه حجتی، دقیقا با این جملات بتول سطانی را تهدید به مرگ کردند: “ما تو را تیکه تیکه می‌کنیم” و “من خودم با روسری‌ام خفه ات می‌کنم”.
این جملاتی که اعضای فرقه رجوی با خشونت کلامی و نشان دادن انگشت اشاره بر سر بتول سلطانی آوار کردند، البته روزانه در فضای مجازی نیز توسط کارگران مزرعه ترول‌های اشرف علیه جدا شده‌ها به روش‌های مختلف به کار گرفته می‌شود. مصطفی (میلاد) بهشتی که آخرین جدا شده‌ای است که به تازگی اعلام جدایی رسمی علیه مجاهدین خلق کرده است، طی دو ماه گذشته دائما در حساب‌های کاربری خود در شبکه‌های اجتماعی با ارائه شواهد از نقض حقوق بشر در تشکیلات مجاهدین می‌نویسد.
از این رو بهشتی حساسیت تروریست‌های سایبری را بر انگیخته است. یک کارگر مزرعه ترول‌های اشرف سه در پیام خود ضمن اینکه با فحاشی بهشتی را تهدید به مرگ و شکنجه می‌کند، پرده از اسرار مخوف قرارگاه مجاهدین در منطقه دورس آلبانی برمی‌دارد. او در برابر افشاگری‌های بهشتی وعده “سیاه‌چال‌های دورس” را به او میدهد و او را به “جاسوسی” و “مزدوری” متهم می‌کند که اتهامی پرتکرار در همه رسانه‌های مجاهدین علیه اعضای سابق است.
طبق قوانین حقوقی در تمام دنیا، “افترا” نیز جرم انگاری شده است و این جرمی است که مجاهدین خلق به کرات مرتکب می‌شوند. نه تنها اعضای مزرعه سایبری بلکه رسانه‌های رسمی مجاهدین خلق، روزانه این جرم را مرتکب می‌شوند و اعضا را برای ارتکاب به آن تشویق میکنند. این موضوع به ویژه در ماجرای افشاگری‌های کودک سربازان سابق رونق فراوانی گرفت. مادران و پدران افرادی چون امین گل مریمی، محمدرضا ترابی، حنیف عزیزی و دیگر کودک سربازان سابقی که درباره گذشته خود در تشکیلات لب به سخن گشودند، افتراهای مشابهی به فرزندان خود زدند که فصل مشترک آن “مزدوری برای رژیم” بود.
تازه‌ترین مورد نیز ماه گذشته رخ داد که پویا نوری برای تمدید گواهینامه خود به آلبانی رفت و به طور طبیعی برای دیدار با برادرش پیام نوری که هنوز در کمپ مجاهدین گرفتار است به مقابل درب قرارگاه اشرف سه رفت. او اجازه دیدار با برادر را نیافت و هنگامیه در فضای مجازی از تجربه ناموفق خود برای دیدار با برادر گفت، نامهای با امضای برادرش در رسانه‌های مجاهدین منتشر شد که در آن پویا را متهم به مزدوری برای حکومت ایران می‌کرد. در حالی که پویا نوری از زمان خروجش از مجاهدین خلق تا آن لحظه هیچ موضعی علیه مجاهدین خلق نگرفته بود.
چرا اعضای جدا شده علیه همقطاران سابق خود شکایت نمی‌کنند؟
اینکه اعضای جدا شده از مجاهدین خلق در جهان آزاد به ویژه در دمکراسی های اروپایی زندگی میکنند، به آن ها به سادگی این امکان را میدهد که علیه فرد تهدید کننده یا تهمت زننده در مراجع قضایی شکایت کنند. با این وجود این اتفاق بندرت رخ میدهد. بخشی از علت را در پاسخ مصطفی بهشتی به یکی از کاربرانی که ذیل پست اینستاگرامش به او پیشنهاد شکایت به دادگاه آلبانی میدهد، میتوان یافت: ” اینها ی مشت سایبری های فرقه هستن که فقط کارشون همینه، با اکانت های فیک کامنت و پیام های تهدید آمیز میذارن.”
بخش دیگر پاسخ نزد اعضایی است که خانواده‌هایشان تحت نظام سرکوب کیش شخصیتی رجوی هستند. آنها می‌دانند که خانواده و دوستانشان چاره‌ای ندارند جز نوشتن متن‌هایی که به آنها القا می‌شود و امضا کردن نوشته‌هایی که هرگز حرف دل و منطق آنها نیست. شکایت علیه مادر یا برادری که خود قربانی فرقه مخرب رجوی است، نه تنها سودی ندارد، بلکه مسئله را پیچیده‌تر می‌کند و مسیرها را برای رها شدن آنها از چنگال فرقه دشوارتر می‌کند.
بدین ترتیب، بسیاری از اعضای سابق مجاهدین خلق، همچون کودک سربازان تلاش میکنند که تهدیدها و افتراها را نادیده بگیرند و به راهی که انتخاب کرده‌اند، ادامه دهند. آنها رسالت خود را بر گفتن حقیقت بنا کرده اند و به نظر می‌رسد که در این راه ترسی به خود راه نمی‌دهند.
مزدا پارسی