
برای پی بردن به اهمیت و جایگاه این کنفرانس باید به چند سال قبل برگشت، یعنی که ببینیم رجوی در همین آلبانی و با داشتن اعتبار و پول بقول خودشان کهکشان مریم چند نفر را جذب میکردند. من بخوبی بیاد دارم در مقر فرقه در سیتی پارک حدود 150 نفر مردم عادی که آنها هم به نحوی با مجاهدین در ارتباط بودند ولی با اینحال کمی مینشستند و میرفتند، آنهایی هم که از آمریکا و اروپا می آمدند مشخص بود. در همان زمان اجرای برنامه حداقل 500 کامپیوتر در حال توئیت برنامه بودند، این در حالی بود که هم پول داشتند و هم حمایت همه را. به قول معروف حرفشان خریدار داشت ولی برنامه چون تبلیغ یک فرد را میکرد مردم پسند نبود. چونکه همه چیز برای قدرت بود و نه اینکه کمک به دیگران!
ولی حالا سیری کنیم بر چند کنفرانس انجمن نجات آلبانی، هدف این فرد یا آن فرد نیست. هدف باز کردن راه برای دیدار مادران و پدرهایی ست که دهها سال منتظر دیدار هستند. در افکار عمومی جایگاه ویژهای دارد به همین دلیل کسانی که در این کنفرانس سخنرانی کردند از ته دل احساسات خود را بیان میکردند و این یعنی همدل و یار مادران هستند. در صورتی که در میتینگ مجاهدین سخنرانها کلیشهای صحبت میکردند چون پول در میان بود لاجرم راه به تعریف و تمجید میبرد. این کنفرانس چه به لحاظ سیاسی و چه انسانی حائز اهمیت است و قبل از هر کس دیگری فرقه رجوی این را خوب میفهمد. رجوی که خود را یکه تاز میدان میدانست با دیدن این صحنه ها خود را بازنده میدان میبیند.
من مطمئنم که در آینده نزدیک باز پیروزی های دیگری بدست خواهیم آورد و راه دیدار خانواده ها را هموار خواهیم کرد. همراهی مردم و مسئولین شهرداری و امنیتی بیانگر ارتقاء و پیشرفت انجمن نجات آلبانی است.
علی هاجری – آلبانی