هر ساله در این ایام مریم رجوی تدارک روز زن را می بیند تا بلکه با حقه و کلک باعث شود تا افکار عمومی از زنانی که در تشکیلات آنان گرفتار شده و به گروگان گرفته شده اند فاصله گرفته و وجدان ها را نیازارد. زیرا مریم رجوی بیشتر و پیشتر از همه میداند که چه گندی به زندگی انسان ها زده اند.
مریم رجوی، با وجود اینکه خودش از جنس زن است اما زن ستیزترین موجودی است که تا کنون دیده ام. براستی چگونه می شود زن باشی و دردهای زنان در تشکیلاتی که تو سردمداری آنرا برعهده گرفته ای را نبینی! و چطور می توانی قوانین این چنین ظالمانه را در حق هم جنس های خودت پیاده سازی کنی؟! چطور توانستی کلید دار حرمسرای همسرت باشی بر علیه زنانی که زمانی به شعارهای دروغین این سازمان اعتماد کردند و از درب هایش رد شدند و پل های پشت سرشان را خراب کردند.
زنان در تشکیلات رجوی به قدری پریشان هستند که حدی برای آن نمی شود متصور بود. ما که سالهای زیادی در آن تشکیلات لعنتی زندگی کردیم بخوبی متوجه دردهای آنان می شدیم. به جرات میتوانم بگویم محدودیت هایی که بر زنان در تشکیلات رجوی در اشرف 3 وجود داشت و دارد، در جهان معاصر بی نظیر است و همانند آن در هیچ کجای دنیا دیده نمی شود.
رجوی برای اینکه آنان را در قفس خود با عنوان ” تشکیلات ” نگه بدارد در نشست های خصوصی به آنان دروغ های چندش آوری میگوید، مثلا اینکه :
” اگر بیرون بروید شما را تکه پاره میکنند، تبلیغاتی که علیه شما است بقدری زیاد است که همگان فکر میکنند شما بدکاره هستید! شما را حتی در خانواده هایتان هم راه نمی دهند ” و از این دست حرفهای احمقانه که متاسفانه آنان نیز باور میکنند زیرا در یک سانسور خبری وحشتناکی هستند که از هیچ چیز و هیچ کجا خبر ندارند. سالهاست ارتباطی هم که با خانواده هایشان ندارند زیرا رجوی تمامی ارتباطات را قطع و ممنوع کرده است زیرا بیم دارد اگر ارتباطی حاصل شود دیگر هیچ زنی در آن اردوگاه کار اجباری اشرف 3 نماند.
زخم هایی که بر تن زنان در اشرف 3 که همگان آن تشکیلات مخوف را با زشتی و پلیدی یاد میکنند التیام نیافته اند و برعکس زخم ها عمیق تر و عفونی تر گشته اند. وقتی مردی از خاطراتش در اشرف یاد کرده و می نویسد حسرت بدلی هایش فریاد میزنند، ببینید زنان چه اوضاعی دارند.
شما فکر کنید زنان وقتی در جامعه معمولی زندگی میکنند کلی از مشکلاتشان میگویند، ناراحت هستند و بعضا خشمگین و نگران، حالا همین زنان در یک حصاری به نام ” تشکیلات ” گرفتار شده و هیچ راهی ندارند، نه راه پس و نه راه پیش ببین چه وضعیتی بر آنان حاکم است.
در چنین ایامی یادی کنیم از زنانی که در تشکیلات رجوی زندانی بوده و گرفتار می باشند، متاسفانه زنان درتشکیلات رجوی بیشتر از هر حصاری که به چشم دیده می شود زندانی افکار خود هستند که رجوی برایشان تولید و ساخته است.
بخشعلی علیزاده
سلام، سازمان شعر و شعار زیاد سر می دهد، اما ظلمی مضاعف همواره به زنان در سازمان می شود، بعنوان مثال اجبار به هم خوابگی با مسعود رجوی است، که مریم رجوی مروج آن بوده است، از زنی که به همسر خود خیانت کند و در حیات او ، خود را به عقد مرد دیگری درآورد، انتظاری بیش از این نیست. با حضور مریم رجوی در راس سازمان ، همه ی حریم ها و حرمت ها در این فرقه از بین رفته است .