با درود بر کارگران زحمت کش کشور عزیزمان. در آستانه روز جهانی کارگر قصد دارم نگاهی مختصر به رویکرد رجوی به این مناسبت داشته باشم. به یاد داریم هر سال در آستانه روز کارگر از سوی رهبری فرقه اطلاعیه های فریبکارانه در حمایت از کارگران و دعوت به خیزش در روز جهانی کارگر منتشر می شود. رجوی ممکن است خودش را به فراموشی بزند اما جنایت هایش فراموش شدنی نیستند. نه از ذهن مردم ایران و نه از ذهن مایی که سالهای طولانی از عمرمان را در تشکیلاتش سپری کردیم.
واقعیت این است رجوی با اعضای خودش مانند برده رفتار می کند. اگر در قرن نوزدهم برده ها را به غل و زنجیر می کشیدند رجوی در درون تشکیلات عوض پاها، اذهان اعضای تشکیلاتش را به زنجیر می کشد. به اسم انقلاب ایدئولوژیک بند بند انقلاب را به اعضای خودش تحمیل می کرد. بدترین نوع استثمار را در تشکیلات پیاده می کرد. رجوی در داخل تشکیلات مطرح میکرد ما مجاهد پیر و بازنشسته نداریم و مجاهد بیمار نداریم، مجاهدی که تاریخ مصرفش تمام شده باشد نداریم.
رجوی می خواست همه افراد با تمام توان روحی و جسمی شان و با تمام توان، فقط و فقط در خدمت او و منافع و اهداف قدرت طلبانه اش باشند.
در تشکیلات رجوی کسی نمی تواند به دلیل سن و سال بالا از کار کردن کناره گیری کند و همچنین بیماری افراد را هم به رسمیت نمی شناسند.
اگر کسی بیمار می شد باید فاکت بیمار شدنش را در جمع می خواند و از آن فرد می خواستند تا اثبات کند که خودش را به تمارض زده است و به بیمار حق استراحت در آسایشگاه را نمی دادند. این برخوردها نشان از نوع برده داری در عصر جدید است که از جانب رجوی اعمال می شود.
قابل تامل است وقتی رجوی با نیروهای خودش چنین رفتاری می کند با دیگران به تبع بدترین رفتار را خواهد کرد. یک نمونه برخوردی که در داخل تشکیلات ما با کارگران سودانی و مصری داشتیم را بیان کنم.
مسئولین می گفتند در برخورد با کارگران بیرونی نباید به آنها حتی آب خنک داد، به کارگران می گفتند غذایتان را از بیرون بیاورید با این استدلال که روی آنان زیاد میشود و عادت می کنند! برای حفظ منافع خودشان دست به هر رذالتی می زدند.
هر سال مسعود و مریم رجوی به مناسبت روز جهانی کارگر پیام خیزش صادر می کنند، پیامی که در ایران زمین اساساً فاقد اعتبار است، چرا که مردم ایران بهتر از هر کسی این جریان بد نام را می شناسند و می دانند رجوی از مناسبت های مختلف مانند روز معلم ، روز دانشجو ، روز کارگر و … سوء استفاه می کند و به دنبال اهداف پلید خودش است.
واقعاً خنده دار است. به دلیل این که این فراخوان های مسخره اصلاً مخاطبی در ایران ندارند که حالا کسی بخواهد اهمیت بدهد یا ندهد!
واقعیت این است که رجوی هرگز مدافع حقوق کارگران نبوده و نیست. ما که دهه ها در تشکیلات رجوی بودیم و بهترین دوره جوانیمان را خرج راهی کردیم که سراپا انحراف بود خوب درک می کنیم رجوی هیچ سنخیتی با روز کارگر ندارد چرا که ما عملکرد و نگرش رجوی را از نزدیک تجربه کردیم.
اولا شخص رجوی از خانواده ای مرفه بود و هرگز با طبقه کارگر دم خور نبود. رجوی در نشست ها به ما می گفت خورد و خوراک مسئولین سازمان با اعضای سازمان یکی است همان غذایی که شما می خورید فرماندهانتان هم می خورند و می گفت غذای شما با من هم هیچ فرقی نمی کند. خود ما هم همان غذا را می خوریم! می خواست تظاهر کند ما هیچ فرقی بین آن عضو جدیدالورود که جدید وارد تشکیلات می شود با اعضای قدیمی هیچ قائل نمی شویم! واقعیت این است او به صراحت به ما دروغ می گفت.
من بعد از جدایی و نجاتم از تشکیلات، با یکی از دوستان جدا شده که خودش هم از مسئولین بود هم صحبت شدم. او برای من تعریف کرد که خودش از نزدیک شاهد خرید و جابجائی مواد خوراکی بود که از بیرون سفارش می دادند و به داخل قرارگاه اشرف می آوردند. غذاهایی که برای رجوی تهیه می کردند خاص بود. گوشت آنچنانی و خوراکی های ناب حتی خرمایی که برای رجوی می آوردند قابل مقایسه با خرمایی که اعضای سازمان در داخل تشکیلات مصرف می کردند نبود.
همین دوستم که مسئول خرید بود گفت یک بار من یک دانه از آن خرما را به دور از چشم مسئولین برداشتم و خوردم می گفت هرگز چنین خرمایی نخورده بودم و خلاصه بگویم برای رجوی خورد و خوراک شاهانه سفارش می دادند در حالی که به بقیه اعضای سازمان غذایی بی کیفیت می دادند. این نمونه را گفتم بدانید رجوی هیچ اعتقادی به طبقه کارگر ندارد. او می خواهد با استفاده از هر ابزاری هدف خودش را دنبال کند. مسعود و مریم رجوی بدانند حنای شان دیگر رنگی ندارد و روزگار عوام فریبی به سر رسیده استو حقایق آشکار شده اند.
گلی اسکاردی