در سالهای پس از استقرار تشکیلات مجاهدین خلق در کشور آلبانی، شمار زیادی از اعضای این تشکیلات از آن جدا شدند. خبر جدایی رسمی برخی از جداشدگان با پیوستن به انجمن نجات آلبانی یا پیش از آن انجمن آسیلا، رسانه‌ای شده است و برخی دیگر که با این انجمن‌ها ارتباطی نگرفتند، با رعایت حاشیه امن برای زندگی شخصی خویش به تدریج جدایی خود را اعلام و شروع به افشاگری علیه تشکیلات رجوی کردند. در این میان شمار زنان جدا شده بسیار کم به نظر می‌رسد. این درحالی است که شمار زنان ساکن در قرارگاه اشرف 3 به بیش از هفتصد نفر می‌رسد. آنچه واضح است این است که ترک تشکیلات مخوف مجاهدین برای زنان بسیار دشوارتر از مردان است.
از این رو، اخبار خروج زنان از قرارگاه اشرف 3، بندرت به گوش می‌رسد. بسیاری از دختران کودک سرباز سابق مجاهدین خلق که موفق شده‌اند این قرارگاه منزوی را ترک کنند، تنها سالها پس از ترک تشکیلات حاضر به نوشتن و گفتن از خاطرات دوران کودکی و کودک سربازی خویش شده‌اند. ژینا حسین نژاد و آزاده معصوم از این نمونه هستند. برخی از زنان جدا شده همچون مادر عاطفه سبدانی هرگز زبان به سخن نگشودند و خبر جدایی برخی از دختران کودک سرباز همچون سمیه محمدی فرزند رقیه عباسی، از طریق دیگر جدا شدگان منتشر شد.
بدین ترتیب، می‌توان دریافت که روند جدایی از تشکیلات مسعود و مریم رجوی برای زنان مجاهد بسیار دشوار است و وضعیت این افراد حتی تا مدت‌ها پس از جدا شدن نیز وضعیتی امنیتی و پراسترس است. خبری که به تازگی به نقل از یک حساب کاربری در پلتفرم ایکس منتشر شده است نیز این وضعیت خطیر برای زنان جدا شده از مجاهدین خلق را تایید می‌کند.
این حساب کاربری که ادعا می‌کند از اعضای گرفتار درون کمپ اشرف 3 است، افشا کرده است که زنان جداشده از مجاهدین خلق در ۴ خانه تیمی در آلبانی بازداشت هستند. این حساب کاربری چنین خبر می‌دهد:
“هر شب ۴ خواهر مسئول به همراه برادران حفاظت و اطلاعات اشرف ۳ به این خانه‌های امن سازمان رفت و آمد دارند. سازمان از طریق دوستان آلبانیایی ۴ خانه خریداری کرده که محل نگهداری خواهران بریده و جداشده است.”
با توجه همه اسناد و شواهدی که درباره نقض حقوق زنان در تشکیلات مجاهدین خلق وجود دارد، از تجرد و طلاق اجباری گرفته تا عقیم کردن و سواستفاده جنسی از آنها توسط مسعود رجوی، طبیعی است که خروج زنان از تشکیلات برای سران مجاهدین خلق موضوعی به غایت امنیتی است.
پیش از این، خروج زنانی چون بتول سلطانی، نادره افشاری، نسرین ابراهیمی، میترا یوسفی و بسیاری دیگر منجر به افشا شدن حقایق هولناکی از نقض حقوق زنان در تشکیلات رجوی شده است و بنابراین در سالهای اخیر سران تشکیلات برای پیشگیری از افشاگری‌های بیشتر، مراقبت‌ها و کنترل‌های خود بر اعضای جدا شده را شدت بخشیده‌اند.
رسالت انجمن نجات و خانواده‌های فعال در آن ایجاب می‌کند که بیش از گذشته برای رها کردن زنان گرفتار در تشکیلات رجوی تلاش کنند. به نظر می‌رسد که لازم است پدران و مادرانی که سالهاست در حسرت دیدار یا تماس تلفنی با دخترانشان هستند و خواهران و برادرانی که دلتنگ خواهران گرفتار خود هستند، تلاش‌های خود برای رهایی عزیزانشان را بیشتر کند.
پیگیری حقوقی وضعیت زنان گرفتار در اشرف 3 در مجامع بین المللی، تلاش برای ارتباط گرفتن با آنان از طریق نامه نگاری، ارسال پیام‌های صوتی و ویدئویی و انتشار آنها در فضای مجازی و اقدامات عملی برای جلب حمایت نهادهای حقوق بشری بین المللی، می‌تواند از تاثیر فضای سرکوب و خفقانی که سران تشکیلات برای زنان ایجاد می‌کنند بکاهد.
همچنین، خانواده ها باید از هر طریق ممکن به فرزندان دختری که گرفتار مجاهدین خلق هستند، اطمینان بدهند که در صورت خروج از اشرف 3 و قطع ارتباط با مجاهدین خلق برای پیوستن آنها به جهان آزاد از آنها حمایت خواهند کرد و زندگی آزادانه چه در ایران، چه در آلبانی و چه در هر کشور سومی بدون فشار تشکیلاتی مجاهدین را برای آنها به تصویر بکشند.
مزدا پارسی