از سالهای 70 تا 74 مسئولیت اداره نیرویی مجاهدین خلق در پادگان اشرف را عهده دار بودم. این اداره در سازماندهی اولیه بدلیل محل آن در درب ورودی قرارگاه به فرماندهی اشرف با مسئولیت فرح یوسف حاج مختار (سارا) وصل بود و من به لحاظ اجرایی به معصومه (رقیه) مالک محمدی که مسئولیت حفاظت، گشت داخل و خارج قرارگاه و برج های دیده بانی اضلاع را هم برعهده داشت، وصل بودم. رقیه ملک محمدی بعدها جز اولین دسته از مسئولین زن بود که به عضویت شورای رهبری درآمد. تا قبل از تاسیس اداره نیرویی در سال 70 مراکز به صورت مجزا متناسب با نیازهای نیرویی، خدماتی، ترابری خود کارگران سودانی را به خدمت می گرفتند.
مسعود رجوی به مسئولین مراکز نظامی و پشتیبانی توصیه کرده بود به خاطر اینکه تمامی وقت و انرژی اعضا صرف آموزش، مانور و عملیات نظامی گردد برای کارهای خدماتی از کارگران خارجی استفاده شود. به همین دلیل کارگران سودانی در آشپزخانه ها، سالن های غذاخوری، نانوایی و انبار غذایی و حتی مهمات بکار گرفته شدند. استفاده از نیروی کارگران سودانی به این دلیل بود که مسئولین مجاهدین خلق به لحاظ امنیتی و همچنین توان کاری به نسبت کارگران عراقی در آن مقطع کارگران سودانی را ترجیح می دادند و از طرف دیگر مسئله جنگ ایران و عراق و همچنین حمایت جامعه شیعه از ایران مسئولین مجاهدین خلق را بر آن داشته بود که با شک و تردید و نوعی عدم اعتماد به کارگران عراقی نگاه کنند.
از جنبه اقتصادی هم کارگران سودانی با سطح دستمزد کمتری به نسبت کارگران عراقی جذب می شدند. اعتماد مسئولین مجاهدین خلق به کارگران سودانی تا آنجا پیش رفت که از آنها در قسمت های پشتیبانی عملیات ها و گاها خدمه توپ هم استفاده می کردند. استفاده از نیروی کار سودانی همزمان در 5 قرارگاه از جنوب تا دیالی و پایگاههای مجاهدین خلق در بغداد صورت می گرفت. بعد از آتش بس در جنگ ایران و عراق و مسئله بیکاری شهروندان عراقی مسئولین امنیتی رژیم مخلوع صدام در ملاقات هایی که با مسعود رجوی داشتند از وی خواستند که نیروی کار عراقی را جانشین کارگران سودانی کنند و برای جلب رضایت رجوی روی مسئله شک امنیتی به کارگران سودانی تاکید کرده بودند.
رجوی در آن جلسه به مسئله شیعه بودن و ابراز سمپاتی شهروندان استان دیالی به ایران و همچنین ساکنین مناطق جنوب که عمدتا شیعه بودند و تهدیدات امنیتی آنها اشاره کرده بود که مقامات امنیتی عراقی به وی اطمینان خاطر دادند که تمامی کارگرانی که در قرارگاه ها و پایگاههای مجاهدین خلق بکار گرفته میشوند سوابق آنها و خانواده شان به صورت دقیق مورد بررسی قرار خواهند گرفت.
بر اساس این توافق مسعود رجوی با مسئولین رده بالای امنیتی رژیم صدام یک جلسه هماهنگی بین مسئولین مجاهدین خلق مستقر در اشرف که اعضای آن معصومه ملک محمدی مسئول کل نیرویی و حفاظت اشرف، اصغر پوریا مفرد (صفر) مسئول روابط، نقیب علی مسئول مقر مخابرات مستقر در ورودی اشرف و حسین موسوی (فاضل) مسئول امنیت مجاهدین خلق و من که مسئولیت اداره نیرویی را داشتم در مقر مخابرات برگزار شد. در این جلسه ابوعامر افسر امنیت استان دیالی با نشان دادن فرم هایی که برای مصاحبه اولیه و استخدام کارگران عراقی تنظیم کرده بودند توضیح داد که تمامی کارگرانی که در پروسه استخدام قرار می گیرند می بایست این فرم ها را توسط اداره کار شما پر کنند و شما این فرم ها را برای تدقیق واطمینان از درستی این اطلاعات برای ما می فرستید و ما بعد از بررسی اطلاعات اخذ شده و صحت آن مجوز استخدام وی را برای شما صادر می کنیم.
این فرم شامل اسم رباعی (چهارگانه) آدرس محل سکونت و نزدیک ترین مکان دولتی محل استقرار، اسم مختار (کدخدا) سابقه اسارت در جنگ ایران و عراق، مذهب، سابقه عضویت یکی از وابستگان در احزاب منحله و غیرقانونی، وابسته اعدام شده به دلایل سیاسی بود و در آن نشست مسئول امنیتی رژیم صدام تاکید کرد که برادران ما در سیطره ورودی به قرارگاه اشرف بعد از پیاده شدن کارگران آنها را به خط کرده و با چک شناسنامه و کارت شناسایی ملی به صورت دقیق هر یک از کارگران که سابقه اسارت در ایران، فامیل اعدام شده و یا از اهالی شیعه شهرهای جنوب و یا اکراد شهرهای شمال مانند کفری، کلار و سلیمانیه بودند مانع از ورودشان به قرارگاه اشرف میشوند. تمامی کارگران می بایست به صورت دقیق بازرسی بدنی شوند.
ادامه دارد
علی اکرامی