برخی از پایه ای ترین حقوق انسانی که در مجاهدین خلق ممنوع است – قسمت اول

رجوی برای رسیدن به اوهامی که در سر دارد از اعضای مجاهدین خلق به عنوان ابزار سوء استفاده می کند و با آنان مثل برده رفتار می نماید. رجوی برای پیشبرد کارش اعضا را در یک محیط بسته محدود کرده و آنها را از بسیاری چیزها و منجمله از پایه ای ترین حقوق انسانی شان محروم نموده است. در این مطلب می خواهم به صورت مختصر به برخی از این موارد اشاره کنم.

ممنوع بودن ازدواج

از سال 1368 به دستور رجوی ازدواج برای اعضای مجاهدین حرام اعلام شد و حتی کسانی که متاهل بودند نیز مجبور به طلاق دادن همسران شان شدند. رجوی برای اینکه بتواند به اهداف پلید خودش برسد خانواده را «کانون فساد» خواند.

این محدودیت فقط به همین جا ختم نمی شد، با حرام اعلام کردن ازدواج، اعضای مجاهدین از بسیاری چیزهای ساده که در جوامع انسانی یک امر بدیهی هستند نیز محروم گردیدند.

برای نمونه بدلیل حرام شدن ازدواج برای اعضا، آنها از داشتن فرزند محروم شدند. رجوی به این هم قانع نبود و در اقدامی ضد انسانی برای آن که اعضای متاهلی که فرزند داشتند با دیدن فرزندان شان دوباره به یاد همسرشان نیافتند و عواطف شان برانگیخته نشود، کودکان این اعضا را از آنها جدا کرد و به خارج از عراق فرستاد و ارتباط و تماس بین فرزندان و والدین شان را نیز ممنوع نمود. برخی از این کودکان که اکنون زنان و مردان میان سالی شده اند، دست به افشاگری زده و از آن چه توسط رجوی، مریم قجر و دیگر رهبران مجاهدین خلق بر سرشان رفته است پرده برداشتند.

از دیگر اقدامات ضد انسانی که بدنبال ممنوع و حرام شدن ازدواج، به دستور رجوی و مریم قجر در مجاهدین خلق به اجرا در آمد نقص عضو کردن تعداد زیادی از زنان عضو مجاهدین با برداشتن رحم آنان بود. بر اساس افشاگری های خانم ها فرشته هدایتی (عضو شورای رهبری مجاهدین خلق) و زهرا میرباقری (کاندیدای شورای رهبری مجاهدین خلق) به دستور رجوی برای آن که زنان امکان بازگشت نداشته و آرزوی مادر شدن را در آنها از بین ببرند، رحم بیش از صد تن از زنان را از بدن شان خارج کردند. خود خانم فرشته هدایتی یکی از این قربانیان است.

ممنوع بودن ارتباط و تماس با خانواده

از آنجایی که رجوی خانواده را کانون فساد نامید، اعضا حق تماس یا ملاقات با پدر و مادر و دیگر اعضای خانواده های شان را ندارند و نمی توانند برای آنها نامه بنویسند.

اعضای مجاهدین از نوشتن نامه و یا داشتن تماس تلفنی با خانواده های خود محروم شدند. برای دهه ها اعضای مجاهدین خلق تماسی با پدر و مادر یا خواهران و برادران شان نـداشتند و نـمی توانستند برای آنها نامه بنویسند. کسانی که چنین درخواستی می کردند متهم می شدند که «به خانواده وابسته هستند» و تحت برخورد های شدید تشکیلاتی قرار می گرفتند. یکی از افرادی که بخاطر نامه نگاری و تماس تلفنی مورد شدیدترین برخورد ها قرار گرفت حسن مشعوف نام داشت.

رجوی حتی بعد از سرنگونی صدام و زمانی که خانواده اعضای مجاهدین خلق خبر دار شدند که فرزندان شان در این تشکیلات در عراق هستند و برای دیدار با آنها به قرارگاه اشرف رفتند، نه تنها به اعضا اجازه ملاقات با خانواده های شان را نداد بلکه به دستور او این خانواده ها را چه به صورت فیزیکی با پرتاب سنگ و میله گرد های نوک تیر و چه از نظر توهین و فحاشی مورد حمله و هجوم قرار دادند.

ایرج صالحی