تقدیر و تشکر از تلاش های انجمن نجات مرکز آلبانی

باخبر شدیم هشتم و دهم خرداد ماه جاری ، نمایندگان انجمن نجات آلبانی ، در طرح ” پویش پروانه ها ” ضمن مراجعه به مقر صلیب سرخ آلبانی ، نامه های خانواده های این استان را نیز تقدیم این ارگان بین المللی کرده و خواستار انتقال نامه های خانواده ها به اعضای گرفتار در اشرف 3 شدند.

این اقدام شایسته نشان از تشکیل شدن مسیری هموار از خانواده های ساکن ایران اعضای گرفتار و اسیر در اشرف 3، تا خود این اسارتگاه می باشد، می نیمم این اقدام حقوق بشری ، به ارگان های بین المللی نشان می دهد که عده ای ” گرفتار” در اشرف 3 ساکن هستند که سالهاست خانواده هایشان حق ملاقات با آنها را ندارند و حقوق بشر در این کمپ بسته بشدت نقض می شود، ماگزیمم هم شروع راهی است که انشاا.. به ملاقات و دیدار خواهد انجامید.

ما مدعی هستیم که خانواده ها از فرزندان خود که در غربت زندگی اجباری دارند، نگران هستند، به طور کلی، به شرایطی که فرد به هر دلیل مجبور به ترک خانواده و یا کشور خود و تحمل شرایطی درانزوا و تنهایی از جامعه شده است را غربت می گویند. غربت اغلب با حس دلتنگی های شدید، غم و اندوه ،گریه و … بروز پیدا می کند. که به این مهم در سازمان مجاهدین ، توجهی نمی کنند، غربت اختلالاتی را در اعضای سازمان به وجود آورده است که برخی از آنها عبارتند از :

– عدم اعتماد به نفس
– داشتن حس پوچی و یا بی ارزش بودن
– بروز اختلال در الگوهای خواب
– اختلال در اشتها
– عدم تمرکز
– بروز سردرد های شدید
– داشتن حس تنهایی و دور افتادگی
– اعتیاد پیدا کردن به سیگار

تنها راه کار این معضلات نیز، ارتباط با خانواده و دوستان است ، این امر خود می‌تواند به آنها کمک کند که احساس پشتیبانی و حمایت داشته باشند و از این طریق روحیه خود را بالا ببرند.

ما و سایر دوستان در تلاش هستیم که ارتباطات خانوادگی را بین اعضای در اسارت سازمان و خانواده ها ، برقرار کنیم ، تا بلکه از اندوه و غم ، هر دو طرف کاسته شود.

محمدرضا مبین